«Πιστεύεις στη δημοκρατία; Απόδειξέ το…»

Του Γιώργου Κ. Γεωργίου*

Οξος και χολή. Εμπάθεια και φανατισμός. Δογματισμός και ρητορική μίσους. Προσβλητικό ύφος και απαξίωση. Αυτά δεν συνάδουν ούτε χαρακτηρίζουν έναν πνευματικό άνθρωπο. Πόσω μάλλον τον Πρύτανη του δημοσίου Πανεπιστημίου Κύπρου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο ενάντια στην Αριστερά. Ισως γιατί δεν είχε την τύχη να βρίσκεται στη θέση της μακαριστής Νέλλης Τσουγιοπούλου, όταν γίνονταν τα πρώτα βήματα του Παν/μίου Κύπρου. Εκεί να δεις, Πρύτανη, «πολιτικάντικα τερτίπια ιδεολογικά κενών ανθρώπων», απειλές και εκφοβισμούς από τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους ομογάλακτούς σου για ακύρωση του εγχειρήματος. Οι «αγκυλωμένοι» αριστεροί, που σήμερα τους καθυβρίζεις, μαζί με άλλους ανοικτόμυαλους ανθρώπους του τόπου, έδωσαν την πολιτική, ιδεολογική, κοινωνική μάχη να υπάρξει το Ιδρυμα, στο οποίο πρυτανεύεις σήμερα. Οχι για να αυθαιρετείς…

Ας πούμε, όμως, ότι έχεις δίκαιο. Και ότι είναι χρήσιμο και κοινωνικά ωφέλιμο το ταμείο «Νεόφυτος Χανδριώτης» για κάλυψη των φοιτητών σε θέματα υγείας. Γιατί θεωρείς ιδεοληπτικές τις προτάσεις – προβληματισμούς – εναλλακτικές εισηγήσεις της παράταξης που εκπροσωπεί το 36% των φοιτητών του Πανεπιστημίου; Η διασφάλιση της υγείας του πολίτη είναι ευθύνη ενός σύγχρονου κράτους, η συνεισφορά στο ταμείο να γίνεται εθελοντικά, να απαλλάσσονται ρητά οι άποροι και δυσπραγούντες φοιτητές, επέρχεται (;) το ΓεΣΥ, δημιουργούνται ευοίωνες προοπτικές στον τομέα με την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής.

Ξεχνάς εύκολα, κύριε Πρύτανη. Για να κορδώνεις σήμερα για την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής, τις θέσεις και τις προαγωγές, τους μη πετσοκομμένους προϋπολογισμούς, τα αγγλόφωνα προσφερόμενα προγράμματα και τόσα άλλα είναι γιατί είχες τη στήριξη αυτών «που αρέσκονται να αυτοπροβάλλονται ως οι προστάτες των αδύναμων τάξεων», που εκπροσωπούν τη «βολεμένη και ιδεολογικώς αγκυλωμένη εγχώρια Αριστερά», που δεν είναι αμαρτία να έχουν τα παιδιά τους ιδιωτικό αυτοκίνητο (έλεος, σε πειράζει κι αυτό;).

Θυμήθηκες και τα εμπνευσμένα λόγια του Προέδρου Τζον Κέννεντυ: «Mη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για εσένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου». Εχει δίκιο ο Αμερικάνος. Δεν εισηγείται όμως… αμερικανιές. Ούτε ευτελή επίδοση διαπιστευτηρίων ιδεολογικής καθαρότητας προς τους πολέμιους καθετί του δημόσιου και κρατικού. Περιμένω, όταν θα ξανάρθεις στη Βουλή, να βρεις τη δύναμη να κοιτάξεις εμάς τους «αγκυλωμένους» στα μάτια. Ιδιαίτερα, τις στιγμές που θα δέχεσαι επιθέσεις από τους μόνιμα υποσκάπτοντες τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου.
Αλλιώς, όλα αυτά, έχεις δίκιο, είναι «σαπουνόφουσκες ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, πίνοντας τον καφέ τους». Και που την έννοια της αλληλεγγύης ακουστά την έχουν…

Και που θα πρέπει, επιτέλους, να αποδείξουν ότι η έπαρση δεν τους έχει πάρει τα μυαλά. Που καταξιώνουν την ιδιότητά τους ως πνευματικοί άνθρωποι. Που σέβονται, όντως, τη δημοκρατία και αντέχουν το διάλογο.

*Βουλευτής ΑΚΕΛ Λάρνακας