Πού θα φτάσει το φλερτ με τους ιδιώτες;

Οι Δημοτικές Αγορές που συνιστούν χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς όλων σχεδόν των πόλεων της Ελλάδας, αλλά και χωρών με κοινά ανατολίτικα πολιτιστικά στοιχεία, όπως η Τουρκία (παγκόσμια γνωστή η Κλειστή Αγορά της Κωνσταντινούπολης και πασίγνωστη η Δημοτική Αγορά των Χανίων), αποτελούν εκτός των άλλων τουριστική ατραξιόν και περιλαμβάνονται στα επισκέψιμα αξιοθέατα.

Για έναν παράξενο τρόπο δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο με την Κύπρο που αν και υπάρχουν σε όλες τις πόλεις Δημοτικές Αγορές, αυτές είναι υποβαθμισμένες αν όχι εγκαταλειμμένες. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία περιλαμβάνεται η Δημοτική Αγορά της Λεμεσού, η οποία παρά την αίγλη που είχε πριν από κάποιες δεκαετίες, ωστόσο αφέθηκε στη φθορά του χρόνου και στη λειτουργική αφάνεια. Ένας τεράστιος καλυμμένος χώρος στο κέντρο της πόλης που όμως είναι νεκρός εδώ και πολλά χρόνια.

Κάποιες κινήσεις που είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια από το δήμο, με την αξιοποίηση και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, με στόχο την αναζωογόνηση της Αγοράς, δεν απέδωσαν παρά την εμπλοκή κάποιων επαγγελματιών και άλλων πολιτών οι οποίοι μάλιστα είχαν επενδύσει και χρήματα τα οποία, βέβαια, έχασαν επιρρίπτοντας τη μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία στον ίδιο το δήμο. Κι αυτό, επειδή, πέρα από τις ενοικιάσεις των χώρων και κάποια επιφανειακά έργα συντήρησης που είχαν γίνει, τίποτε άλλο δεν έγινε για την ανάδειξη και προβολή της Αγοράς ώστε να υπάρχει προσέλκυση κόσμου.

Τώρα, ο Δήμος Λεμεσού έρχεται να ιδιωτικοποιήσει τη Δημοτική Αγορά ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει κατορθωτή η αναζωογόνηση της λειτουργίας της. Ουσιαστικά παραδέχεται ο δήμος τη δική του ανικανότητα να δώσει ζωή σε κάτι δικό του. Εκτός κι αν εκείνο που ενδιαφέρει το δήμο είναι να βάλει στα ταμεία του ένα ακόμα σίγουρο εισόδημα.

Θέλει, λέει, η Αγορά να λειτουργήσει σε νέες βάσεις, στα πρότυπα των αγορών της Λισαβόνας και της Βαρκελώνης.

Αυτό αποτελεί και το πρώτο και βασικό λάθος της αντίληψης των αρμοδίων του δήμου για τη Δημοτική Αγορά. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η Δημοτική Αγορά της Λεμεσού με τις αγορές που επικαλούνται σαν πρότυπα; Αν έμπαινε στον κόπο ο δήμος να κάνει μια δημόσια διαβούλευση για τον τρόπο αξιοποίησης και αναζωογόνησης της Αγοράς, ίσως να αντιλαμβανόταν το άσχετο με τις αγορές της Λισαβόνας και της Βαρκελώνης.

Το φλερτ όμως με τους ιδιώτες επενδυτές φαίνεται ότι μετρά περισσότερο από το δημόσιο συμφέρον κι αυτό το βλέπουμε καθημερινά στις επιλογές δυστυχώς και του Δήμου Λεμεσού.

Χρήστος Χαραλάμπους