Πρέπει και μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!

Της Αντρης Δημητρίου*

Στερεότυπο των καιρών μας: Η κρίση πέραν όλων και περισσότερο όλων κτυπάει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Πρόκειται για τη μισή αλήθεια, ή, με όρους πολιτικής, για ένα ακόμα μεγάλο ψέμα. Δεν είναι αυτή καθαυτή η καπιταλιστική κρίση που –όπως το στερεότυπο επιμένει να λέει- κτυπάει πέραν όλων και περισσότερο όλων τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, αλλά είναι οι σκληρές και ανάλγητες αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές της Τρόικας και των ντόπιων εντολοδόχων της, αυτές που για την αντιμετώπιση δήθεν της κρίσης «θέλουν» τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες παντελώς εκτεθειμένες και απροστάτευτες, πρακτικά εγκαταλειμμένες στις άγριες συνθήκες της κρίσης.

Η κρίση καθαυτή που άλλωστε είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι παρά το χρηστικό άλλοθι που χρησιμοποιείται σκόπιμα για να συγκαλύπτει τη δαρβινικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική λογική. Ο πυρήνας της οποίας «θέλει» -και δεν το κρύβει- την κοινωνία τελείως εξαντλημένη και ευάλωτη, διαθέσιμη να παραδοθεί στις πλέον βάρβαρες συνθήκες, τον δε «κόσμο της εργασίας» να ζει και να πορεύεται «σκυφτός» και ηττημένος, χωρίς να αγωνίζεται και να αντιστέκεται, μη ελπίζοντας και προσδοκώντας σε τίποτε απολύτως πέραν αυτής καθαυτήν της επιβίωσης.

Γίνεται πολύ πιο εύκολο να κατανοήσουμε και συνακόλουθα να αντιμετωπίσουμε το πώς και το γιατί οι λεγόμενοι «ευάλωτοι» γίνονται ολοένα πιο ευάλωτοι, οι φτωχοί γίνονται ολοένα φτωχότεροι, στις δε «στρατιές» τους αθροίζονται ολοένα και περισσότεροι. H δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, των συνθηκών εργασίας, η καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων, οι διαρκώς διολισθαίνουσες σε επίπεδα φιλοδωρήματος εργασιακές αμοιβές, το ολοένα και πιο εντατικά καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας στο εργασιακό περιβάλλον, η εντεινόμενη κάθε μέρα που περνάει απειλή της ανεργίας, η καθημερινή απώλεια εργασιακών θέσεων και το βίωμα καθαυτό του εφιάλτη της ανεργίας από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους δεν αποτελούν μη αντιμετωπίσιμα συμπτώματα μιας υποτιθέμενης νομοτέλειας της κρίσης, αλλά προϊόν συνειδητών και προσεκτικά μεθοδευμένων επιλογών.

Αξιολογώντας τις επιπτώσεις ειδικά στη μέση Κύπρια γυναίκα τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης και με κριτήριο το πόσο «κτυπήθηκαν» οι γυναίκες από τις άγριες νεοφιλελεύθερες λογικές και πολιτικές οφείλουμε να τις καταχωρίσουμε πράγματι στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Εργασιακές αμοιβές στο ναδίρ, ποικίλες αρνητικές διακρίσεις στην αγορά εργασίας, δραματική υποχώρηση σε ό,τι αφορά όλες τις κεκτημένες προστατευτικού τύπου πολιτικές που έχουν να κάνουν με δικαιώματα θεμελιώδη όπως αυτό της μητρότητας ή της μονογονεϊκής ιδιότητας. Αυτό, όμως, που στο ελάχιστο δεν μπορούμε και δεν πρέπει να δεχτούμε, είναι ότι ως γυναίκες του μόχθου, της εργασίας και της ζωής αποδεχόμαστε τον κοινωνικό μας ρόλο ως νομοτελειακά ευάλωτο.

Αρνούμαστε κατηγορηματικά, μέσα από τα βάθη του «είναι» μας, ότι η όποια κατασκευασμένη νομοτέλεια της όποιας (επίσης και εξίσου κατασκευασμένης) καπιταλιστικής κρίσης, ορίζει τη μοίρα μας –εμάς και των παιδιών μας, του κόσμου ολάκερου– ως νομοτελειακά «ευάλωτη». Εχουμε πολύ βαθιά συνείδηση ότι δεν είναι μοιραίες και νομοτελειακές οι αρνητικές στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, αλλά το αποτέλεσμα συνειδητών νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών και της αυστηρά συγκεκριμένης πολιτικής λογικής που τις καθοδηγεί. Και θα κάνουμε τα πάντα, θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων, θα κάνουμε και τη διαφορά αν έτσι οι ανάγκες των καιρών μας επιβάλλουν, ώστε να τις ανατρέψουμε!

Κρατώντας πάντα κατά νου ότι στην πρώτη γραμμή πρέπει να είμαστε και θα είμαστε όλες μαζί. Από κοινού, Ε/κ και Τ/κ, για τον κοινό σκοπό, μιας πιο δίκαιης και αξιοπρεπούς ζωής σε μια ενωμένη πατρίδα. Διατρανώνοντας με τον πλέον ηχηρό τρόπο, ότι μια ενδεχόμενη λύση του «κυπριακού προβλήματος»– στην κατεύθυνση της οποίας είναι όλο το «είναι” μας δοσμένο»– σημαίνει για εμάς ακόμα πιο δυναμικούς αγώνες για κοινωνική χειραφέτηση, από ακόμα πιο καλή αφετηρία δοσμένους.

*Συνδικαλίστρια ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ, υποψήφια βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις