Πρώτες σκόρπιες σκέψεις για τις εκλογές

Του Ανδρέα Ριρή

Οι βουλευτικές εκλογές αποτέλεσαν για όλους μας ένα γερό χαστούκι και κυρίως στα δύο μεγάλα κόμματα. Η σπουδή για αύξηση του εκλογικού μέτρου προφανώς γύρισε μπούμερανγκ με συνέπεια πολλοί πολίτες να στραφούν στα μικρότερα, «αδικημένα» κόμματα. Η ευθύνη εδώ βαραίνει κυρίως την αριστερά, η οποία θεωρητικά θα έπρεπε να υποστηρίζει την απλή αναλογική και δευτερευόντως την δεξιά, η οποία έτσι κι αλλιώς επιδιώκει πρακτικές ενισχυμένης «αναλογικής».

Επόμενο χαστούκι, σαφώς η είσοδος των φασιστών στη Βουλή, με σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τις ευρωεκλογές του 2014. Έχουμε λοιπόν, 13.041 [φανερούς] φασίστες στην Κύπρο. Με τις υγείες μας και καλά κρασιά σε ό,τι μπορεί να επιφέρει η παρουσία δύο φασιστών στη Βουλή, στο Κυπριακό και στο Εθνικό Συμβούλιο – τον αναχρονιστικό αυτό θεσμό, τον οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης έχασε την ευκαιρία να καταργήσει μετά τις ανεύθυνες διαρροές του προέδρου της ΕΔΕΚ, Μαρίνου Σιζόπουλου.

Ο οποίος δέχθηκε επίσης ηχηρό χαστούκι, καθώς 14 μόλις μήνες μετά την εκλογή του στην ηγεσία του κατ’ ευφημισμόν κινήματος σοσιαλδημοκρατών λίγο έλειψε να μείνει εκτός Βουλής. Μάλλον πρόκειται για κάποιου είδους ρεκόρ και αξίζουν «συγχαρητήρια» στον πρόεδρο της ΕΔΕΚ και τη στάση του από την μέρα εκλογής του στην ηγεσία του κόμματος μέχρι την ψηφοφορία.

Για να επανέλθουμε όμως στο σοβαρό ζήτημα της εισόδου του παραρτήματος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, οφείλουν όλοι να προβληματιστούν:

  • όσοι κυβέρνησαν διαχρονικά, αποφεύγοντας να αγγίξουν το σύστημα παιδείας, το οποίο παράγει παιδιά στα οποία παρατηρείται ροπή προς τον εθνικισμό, καθώς το μάθημα της ιστορίας αποφεύγει επιμελώς να αγγίξει τις ευθύνες της ελληνοκυπριακής κοινότητας στο Κυπριακό [σ.σ. η μοναδική σοβαρή προσπάθεια που έγινε επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια με υπουργό τον Ανδρέα Δημητρίου προσέκρουσε στις «φουστανέλες» των «πατριωτικών δυνάμεων» και της ΟΕΛΜΕΚ],
  • ο ΔΗΣΥ, ο οποίος διαχρονικά χάιδευε τα αυτιά των ακροδεξιών, πολλοί εκ των οποίων ακόμα έχουν ακόμα στέγη στο κυβερνών κόμμα,
  • το ΑΚΕΛ το οποίο μπορεί να διοργάνωσε αρκετές εκδηλώσεις εναντίον του φασισμού, αλλά απέτυχε να αντιληφθεί την αύξηση επιρροής του ΕΛΑΜ στη νεολαία, ενώ όφειλε να στηρίξει αντιφασιστικές δράσεις οι οποίες οργανώνονταν από άλλα σύνολα της Αριστεράς,
  • όσοι απείχαν, δήθεν θέλοντας να στείλουν μήνυμα απαξίωσης στην πολιτική και τους πολιτικούς του τόπου χωρίς να είναι πολιτικά ενεργοί εκτός εκλογικής διαδικασίας,
  • η εκκλησία, η οποία τους θεωρεί «καλά παιδιά» με ό,τι μηνύματα αυτό μπορεί να στέλνει στο «ποίμνιον»,
  • τα κόμματα του λεγόμενου κέντρου και η στείρα άρνησή τους στην πιθανότητα λύσης του Κυπριακού και
  • τα ΜΜΕ τα οποία σε πολλές περιπτώσεις επιχειρούσαν να ξεπλύνουν το ΕΛΑΜ.

Εννοείται βεβαίως, πως όσοι ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές κάτι άλλο για να αποτρέψουν την είσοδο των φασιστών στη Βουλή, δεν απαλλάσσονται ευθυνών, αν θεωρούν ότι η ψήφος είναι αρκετή για να αποτρέψουν τη διάδοση της αρρωστημένης αυτής ιδεοληψίας στην κοινωνία.

Περιττό να πούμε ότι επείγει περισσότερο από ποτέ η λύση του Κυπριακού και η διάλυση του νεοκλεγέντος κοινοβουλίου. Αλλιώς, πολύ φοβόμαστε πως θα έχουμε μια από τις πλέον τραγικές πενταετίες στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΥΓ: Οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν τίποτα φαίνεται πως είναι οι «αδέκαστοι» Πάφιοι, οι οποίοι μετά τα τερτίπια του τέως δημάρχου Σάββα Βέργα, έβγαλαν το κόμμα του «τενίστα» πρώτο στην επαρχία τους. Και εις «ανώτερα».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy