Σέιμουρ Χερς: «Σκέφτομαι», η πιο θανατηφόρα λέξη για τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ

• Προερχόμενος από τη χρυσή εποχή των μίντια, ο επιφανής συγγραφέας επισημαίνει την έλλειψη ειδησιογραφίας και ουσιαστικής ανάλυσης σχετικά με τον πόλεμο στην Υεμένη

• Σεβόταν ιδιαίτερα τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «επειδή περπατούσε στις πιο άγριες συνοικίες του Σικάγο χωρίς να δειλιάζει που αντιμετώπιζε εκφοβισμό»
• Τα νέα της σημερινής εποχής φαίνονται «αδόμητα και χαοτικά» και συναρμολογούνται παρουσιάζοντας τη χώρα ως «μεροληπτική»
• Υπήρχε μια περίοδος που θα μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε στις ειδήσεις. Με άλλα λόγια, οι εφημερίδες γίνονταν περισσότερο πιστευτές από οποιονδήποτε άλλο στην κυβέρνηση, και αυτό το χαρακτηρίζει ως «χρυσή εποχή», μια περίοδος που διήρκεσε τρία-τέσσερα χρόνια

Ο επιφανής δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς, βραβευμένος με Πούλιτζερ, συγγραφέας με μπεστ σέλλερς και πρωτοποριακά άρθρα, σε πρόσφατη συνέντευξή του χαρακτήρισε τη λέξη «σκέφτομαι» ως την πιο θανατηφόρα στα ΜΜΕ στις ΗΠΑ.

Ο Χερς προερχόμενος από τη χρυσή εποχή των μίντια επισημαίνει την έλλειψη ειδησιογραφίας και ουσιαστικής ανάλυσης σχετικά με τον πόλεμο στην Υεμένη και την απόσυρση του Σουδάν από τη λίστα των απαγορευμένων ταξιδιωτικών προορισμών, ως σημαντικές ειδήσεις που χρήζουν διερεύνησης.

Ο Σέιμουρ Χερς μεγάλωσε στο Σικάγο τη δεκαετία του 1950. Εργαζόταν στη μικρή επιχείρηση του πατέρα του σε γκέτο. Εργάστηκε ως αστυνομικός ανταποκριτής σε εφημερίδα του Σικάγο.

Περιγράφοντας την εμπειρία του ως αστυνομικός ανταποκριτής αναφέρει: «Οι αστυνομικοί βασικά διοικούσαν την πόλη. Αν κάποιος βρισκόταν νεκρός στο δρόμο με 14 σφαίρες, οι αστυνομικοί το ανέφεραν ως τροχαίο ατύχημα». Εξηγεί ότι το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων διαμόρφωσε την προσέγγισή του στον τρόπο που κάλυψε τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα θέματα που ακολούθησαν στην πορεία του στην ερευνητική δημοσιογραφία. Εξηγεί ότι σεβόταν ιδιαίτερα τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «επειδή περπατούσε στις πιο άγριες συνοικίες του Σικάγο χωρίς να δειλιάζει που αντιμετώπιζε εκφοβισμό».

Για την περίοδο που διετέλεσε ως πολεμικός ανταποκριτής αναφέρει ότι αξιωματικοί του στρατού προάγονταν από τον αριθμό όσων σκότωσαν. «Όσο περισσότερους είχε σκοτώσει ένας αξιωματικός, τόσο μεγαλύτερη η προαγωγή. Και αυτός ήταν “ένας φρικτός άγραφος νόμος”», συμπληρώνει.

Δεν έλεγαν την αλήθεια…

Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν από τα γεγονότα που επηρέασαν την προσέγγισή του εξαιτίας της συνειδητοποίησης ότι αυτοί που προωθούσαν τον πόλεμο “δεν έλεγαν την αλήθεια”.

Ο Χερς αναφέρεται στις συνεχιζόμενες επιχειρήσεις των ειδικών δυνάμεων και τις ατέλειωτες πολιτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλες τις ηπείρους που δεν προβάλλονται αρκετά εξαιτίας της σημερινής κατάστασης ειδήσεων. Εκτός από τις «σημερινές εφημερίδες που δεν έχουν την πολυτέλεια να διατηρούν ανταποκριτές στον τομέα», για τον Χερς τα νέα της σημερινής εποχής φαίνονται «αδόμητα και χαοτικά» και συναρμολογούνται παρουσιάζοντας τη χώρα ως «μεροληπτική».

Ο Χερς ανέφερε ότι «υπήρχε μια περίοδος που θα μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε στις ειδήσεις. Με άλλα λόγια, οι εφημερίδες γίνονταν περισσότερο πιστευτές από οποιονδήποτε άλλο στην κυβέρνηση, και αυτό το χαρακτηρίζει ως “χρυσή εποχή”, μια περίοδος που διήρκεσε τρία-τέσσερα χρόνια».

«Υπήρχαν μερικά χρόνια όταν το κράτος δεν μπορούσε να ελέγξει τι κάναμε», παρατηρεί ο Χερς.

«Δεν μπορούσαν να το κάνουν». Το μήνυμα του Χερς είναι ότι η καλή δημοσιογραφική έρευνα αναφέρει την ιστορία και ουσιαστικά δεν θέλει να παρουσιάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες καλές. «Αυτή δεν είναι η λειτουργία μιας καλής εφημερίδας», εξηγεί ο Χερς.

Η ιστορία του Μπιν Λάντεν

«Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι όλοι οι Πρόεδροι ψεύδονται», υποστηρίζει ο Χερς. Η ιστορία που προκάλεσε τα περισσότερα προβλήματα για τον Χερς ήταν η ιστορία του Μπιν Λάντεν το 2013, αφού εξήγησε με εσωτερικές πηγές ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν κρατείτο ως φυλακισμένος και το

Πακιστάν διευκόλυνε τη σύλληψη και τη δολοφονία του. «Θεέ μου, ήταν μια τραυματική περίοδος, αντιμετώπισα πολύ θυμό γι’ αυτό που είχα κάνει», σχολίασε ο Χερς. «Μου επιτίθονταν από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο».

Όσον αφορά την ανάδειξη του συριακού πολέμου, ο Χερς ήταν από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη στις ΗΠΑ ότι ο Μπασάρ Αλ Άσαντ είχε χρησιμοποιήσει νευρικό αέριο εναντίον του λαού του.

Ο Χερς έγραψε ένα άρθρο για να εξηγήσει με αποδεικτικά στοιχεία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «παρέλειψαν σημαντικές πληροφορίες και ότι ο Ομπάμα παρουσίασε υποθέσεις ως γεγονότα». Ο Χερς τόνισε ότι ο Λευκός Οίκος ισχυρίστηκε ότι υπήρχε μόνο ένας ύποπτος, ο Άσαντ, ενώ οι ύποπτοι ήταν ουσιαστικά δύο, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, που ενδεχομένως ήταν υπεύθυνοι.

Ο Χερς σχολίασε τον τρόπο με τον οποίο η Σαουδική Αραβία πιθανώς εργαζόταν μέσω του Λιβάνου, ενώ η Τουρκία εργάζονταν στα σύνορα της επαρχίας Idlib. Πράγματι, μεγάλες ποσότητες χημικών ουσιών εισήχθησαν στη Συρία και η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε γι’ αυτό. Το κυριότερο σημείο ήταν, κατά πόσον κάποιος θα μπορούσε να είναι βέβαιος για τον αυτουργό της επίθεσης με χημικά, μετά από αυτήν.

• (Από συνέντευξη του Σέιμουρ Χερς που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό πολιτικό περιοδικό Counterpunch. Απόδοση: Άννα Μισιαούλη)

Το μίσος για τον Άσαντ στις ΗΠΑ είναι παράλογο

Όλοι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των ΗΠΑ ήταν έτοιμοι να κατηγορήσουν τους Σύρους, όταν στην πραγματικότητα η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε για δύο μήνες ότι υπήρχε μια δεύτερη ομάδα που θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη (Τουρκία και Σαουδική Αραβία). Ο Χερς δήλωσε ότι «ήταν μια σοβαρά κακή κίνηση του Λευκού Οίκου να μην πει στον κόσμο ότι υπήρχαν αποδείξεις».

Ο Χερς δεν δήλωσε ποτέ ότι ο Άσαντ είναι ένας μεγάλος ηγέτης, αλλά θεωρεί ότι το μίσος για τον Άσαντ στις ΗΠΑ είναι παράλογο. Θεώρησε, επίσης οριακά υποκριτικό, κάτι ανάλογο με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, το ακόλουθο:

«Γνωρίζω μια χώρα που χρησιμοποίησε βόμβες βαρέλια. Όλα τα έριξαν με ελικόπτερα. Και θεωρήθηκαν πολύ κακοήθεις που παραβιάζουν τη Συμφωνία της Γενεύης. Γνωρίζω μια χώρα που χρησιμοποιούσε βόμβες για επτά χρόνια (ιδιαίτερα στις επαρχίες μεταξύ Σαϊγκόν και μέχρι τα δυτικά της Καμπότζης) σε έναν πόλεμο στον οποίο ο Πρόεδρος της χώρας ποτέ δεν ήταν σε κίνδυνο».

Ο Χερς υποστήριξε βασικά ότι η κάλυψη της Συρίας από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ δεν είναι ανεξάρτητη από την κρατική πίεση και προπαγάνδα, και θεώρησε συγκλονιστικό το γεγονός ότι ο Άσαντ θεωρείται ως ένα τόσο φρικτό πρόσωπο χωρίς καν να γίνεται σύγκριση με τη Σαουδική Αραβία.

Αναλογιζόμενος της εποχή Τραμπ και αυτό που ο Νόαμ Τσόμσκι αποκαλεί «Το δόγμα του εγώ πρώτος», υπενθυμίζει στο πρόσφατο βιβλίο του που καλύπτει μια τεράστια γεωγραφική και χρονική περίοδο, ότι το πιο τρομακτικό από όσα μελέτησε ήταν ο πόλεμος στην τρομοκρατία που άρχισε ο Μπους και το πώς ο πόλεμος χρησιμοποιείται για την επανεκλογή ενός Προέδρου.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy