Σκέψεις μιας διαδρομής

Του Δημήτρη Μιχαλακάκου*

Ξεκινήσαμε προχθές το Σάββατο για να πάρουμε μέρος στην αγωνιστική πορεία των γυναικών προς το προεδρικό. Με αφορμή τη συγκέντρωση και πορεία στη Λευκωσία, να μου επιτρέψετε να καταθέσω λίγες από τις αυθόρμητες σκέψεις που έκανα καθ’ οδόν. Το πού τρέχει ο νους μας είναι απερίγραπτο…

Αφήνοντας λοιπόν πίσω το γαλάζιο της θάλασσας στη Λεμεσό, μετά το ύψωμα του Μόντε Καπούτο, αρχίζει η αποκάλυψη της άνοιξης. Τα πάντα σε αποχρώσεις του πράσινου. Λιβάδια σπαρμένα, υψώματα και λόγγοι ανθισμένοι, όλα απ’ τη μια άκρη του ορίζοντα ως την άλλη ντυμένα με το χρώμα της ελπίδας. Ηρθε αμέσως στο μυαλό μου το χρυσοπράσινο φύλο. Η γη της λεμονιάς, της ελιάς, η Κύπρος της αγάπης και του ονείρου… κι ο νους ταξιδεύει. Τι ωραία έμπνευση είχαν και ο Μαλένης στους στίχους και ο Μίκης στη μουσική. Πόσο αντιπροσωπευτικό είναι για τη μικρή πατρίδα. Τα σκόρπια σπίτια δεξιά και αριστερά μάλλον ομόρφαιναν το τοπίο παρά το χαλούσαν. Να και μια τεράστια ελληνική σημαία σε ένα από αυτά. Κάποιος ”πατριώτης” σκέφτηκα θα μένει εκεί.

Οσο προχωρούσαμε άλλαζαν οι παραστάσεις, ως προς τη μορφολογία του εδάφους, όμως το πράσινο της ελπίδας παρέμενε σταθερό… Αρχίσαμε να πλησιάζουμε στη Λευκωσία. Σκόρπια σπίτια και πάλι. Δεύτερη μεγαλύτερη ελληνική σημαία και μάλιστα από τις παλιές με το σταυρό στη μέση. Αλλος ”πατριώτης” κάτοικος… Αμέσως μετά η ματιά πηγαίνει στον Πενταδάκτυλο, έτσι όπως μεγαλώνει μπροστά μας. Δεν μπορώ να αποφύγω το συνειρμό.

Κάποιοι μεγαλύτεροι ηλικιακά ”πατριώτες” έφεραν και την άλλη σημαία (την τουρκική), που ματώνει το βουνό. Αυθόρμητα ο Ξυλούρης μού τραγουδάει: Ηταν ο τόπος μου βράχοι και χώματα, ήλιος και μαύρο κρασί. Οργωνα, θέριζα και με τον Ομηρο σε τραγουδούσα, λαέ μου… Κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε σαν δανεισμένη πραμάτεια…

Στρίβουμε στη Λεωφόρο Αθαλάσσας. Κεντρικός δρόμος… μα τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί οι στύλοι του ηλεκτρισμού οι φορτωμένοι με ένα σωρό καλώδια; Δεν θα ήταν καλύτερα να είναι υπόγεια; Φαντάζεσαι να ιδιωτικοποιηθεί η ΑΗΚ και να έρθει μια ιδιωτική εταιρεία να τα υπογειοποιήσει; Μπα, μάλλον το αντίθετο θα γίνει. Μόλις τελειώσει το συμβόλαιό της δεν θα έχει μείνει τίποτα. Θα χρειάζεται να αλλάξουμε και καλώδια και στύλους. Καταστήματα κλειστά και στην Αθαλάσσας και στη Σεβέρη. Η κρίση είναι εδώ… Σκέφτηκα να παραφράσω την παροιμία που λέει πως, ”ο Θεός έδωσε του λίμπουρου φτερά για να τον καταστρέψει”, με τη φράση: Ο καπιταλισμός έδωσε στους λίμπουρους τραπεζίτες φτερά για να μας καταστρέψουν. Αραγε πόσα χρέη να έχουν αφήσει πίσω τους οι μικρομεσαίοι καταστηματάρχες, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους;

Φτάσαμε έξω από το Υπ. Οικονομικών. Ο καιρός έκανε τα τερτίπια του… Ομως σύντομα τα πράγματα άλλαξαν. Οταν άρχισε το πολύχρωμο λαϊκό ποτάμι να ανηφορίζει προς το προεδρικό ο ήλιος έλαμπε. Το πράσινο της διαδρομής αντικαταστάθηκε από τα πράσινα λάβαρα των οργανώσεων που συμμετείχαν στην αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία. Πολλά και σωστά τα συνθήματα, όπως τα κρατούσαν παρέες γυναικών αλλά και ανδρών, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνώντων και της ΕΕ, για την ισοτιμία των γυναικών, για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και μιζέρια… Με συγκίνησε περισσότερο το πανό που έγραφε: ”Τίποτα δεν χαρίζεται αν είσαι θεατής, όλα ανατρέπονται αν αγωνιστείς”. Με το πράσινο της άνοιξης και με τις γυναίκες η ελπίδα είναι εδώ!

*Υποψήφιος βουλευτής ΑΚΕΛ – Αριστερά – Νέες Δυνάμεις Λεμεσού

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy