Σκληρή αλλά παράλληλα ελπιδοφόρα σκηνή

Της Μαρίας Νικολάου

Καλημέρα σας, σήμερα είμαι παρούσα σε μια σκληρή αλλά παράλληλα ελπιδοφόρα σκηνή. Μια κατάσταση που μου σφίγγει την καρδιά αλλά εκ των υστέρων μου φέρνει αγαλλίαση.

Ως άνεργος νέος αυτής της πολιτείας, ξεκινάει η μέρα μου πολύ προβλέψιμη. Με το καλημέρα βρίσκομαι στο διαδύκτιο περιμένοντας την θέση εργασίας που θα αναρτηθεί και θα είναι για μένα. Την εργασία που θα με κάνει να εξελιχθώ, θα είναι αυτή που θα μου δώσει την ευκαιρία να κάνω αυτό που τόσο αγαπώ και αυτό που επίλεξα να είμαι. Αυτή την εργασία που θα μου δώσει το φαϊ για την μελλοντική μου οικογένεια.

Σήμερα αυτό που δεν ήταν προβλέψιμο ήταν ένας ήχος περίεργος που με έκανε να τρέξω στο μπαλκόνι να δώ. Ένας παππους ψάχνει στα σκουπίδια για να βρεί τσίγκινα κουτάκια απο αναψυκτικά. Προς στιγμής σκέφτομαι πως είμαι σε μια άλλη χωρα και άλλη εποχή.

Βυθίζομαι σε διάφορες σκέψεις βλέποντας αυτή την εικόνα. Αυτός ο παππους που θα μπορούσε να ήταν παππούς μου και διαλέγει με αυτόν τον τρόπο να βγάλει το ψωμί του. Αυτός ο παππους μπορεί να είναι ο άνεργος, ο συναξιούχος, ο κάθε βιοπαλεστής αυτής της κοινωνίας. Αφού πρώτα προσγειώνομαι στην Κύπρο του 2015, τρέχω στην ανακύκλωση να βρώ κουτάκια για να τα δώσω στον παππου, είναι το μόνο που μπορώ να του προσφέρω. Μέχρι να φτάσω ξανά στο μπαλκόνι ο παππούλης είχε φύγει, πήγε σε άλλο σκουπιδοτενεκέ για να βρει δουλειά.

Αυτό που με έκανε να σβήσω όλες αυτές τις σκέψεις και να σκεφτώ θετικά ήταν ένας απο μηχανής θεός. Φτάνει λοιπόν στην σκηνή μια κυρία η οποία βγάζει απο το πορτοφόλι της μερικά χρήματα και τα δίνει στον παππου. Αμέσως το χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Αφήνω τα κουτάκια και σκέφτομαι πόσο περίφανη είμαι που ζω ανάμεσα σε τέτοιο κόσμο που δεν ξεχνάει ότι όλοι είμαστε ανθρώποι. Δεν ξεχνάει ότι όλοι ανθρώποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και προσπαθούν για το καλύτερο στην ζωή τους.

Η ιστορία της κυρίας και του παππού μου δίνει αρκετά μαθήματα. Πρώτον ότι μεγάλωσα σε μια χώρα που πέρασε και περνάει δυσκολίες, αλλά δεν σταματάει καθημερινά να με διδάσκει αξίες όπως η ανθρωπιά. Δεύτερον ότι έχουμε μέσα μας ως λαός την ανάγκη να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας και να παλεύουμε καθημερινά για να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Γενικότερα πήρα το μήνυμα ότι αυτές οι πράξεις ανθρωπιάς, καλοσύνης, σεβασμού που συναντάμε μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

Ως νέος άνθρωπος που είμαι, δεν θα σταματήσω ποτέ να προσπαθώ για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος. Δεν θα σταματήσω ποτέ να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου. Δεν θα σταματήσω ποτέ να προσπαθώ για το καλό της κοινωνίας και της χώρας μου…