Σώματα, τέσσερις σκούπες και δυο κομμάτια πανί

Στιγμές και πρόσωπα του κυπριακού θεάτρου

Σώματα, τέσσερις σκούπες και δυο κομμάτια πανί

της Φυτούλας Βακανά

Φθινόπωρο, 2006. Βρισκόμουν σε ένα λεωφορείο γεμάτο πρωτάκια. Μετά από μια σειρά απογοητευτικών παιδικών παραστάσεων, περίμενα μία από τα ίδια: πλούσια σκηνικά, ακριβά κουστούμια, φτωχό ή/και χαζοχαρούμενο κείμενο.

Η πρώτη έκπληξη ήρθε όταν μπήκαμε σε μια γυμνή από σκηνικά αίθουσα. Ωπ! Κάτι γίνεται εδώ!

Τους μικρούς θεατές υποδέχονταν οι ηθοποιοί, φορώντας αυστηρό κουστούμι και καθοδηγώντας μας να καθίσουμε στις θέσεις μας σαν αεροσυνοδοί, υποδεικνύοντάς μας τις εξόδους και να απενεργοποιήσουμε τα κινητά μας.

Ήδη ένα χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου.

Η παράσταση άρχιζε με τους ηθοποιούς να θέλουν να μας προβάλουν τους Άθλους του Ηρακλή σε dvd, αλλά τι απογοήτευση! Κάτι δεν λειτουργούσε. Δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αναπαραστήσουν οι ίδιοι τους άθλους χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα τους, τέσσερις σκούπες και δυο κομμάτια πανί: ένα γαλάζιο που μεταμορφωνόταν σε ποτάμι, σε μανδύα, σε θάλασσα και ένα κόκκινο που έκαιγε σαν φωτιά, σερνόταν σαν φίδι, γινόταν λεοντή…

Το φινάλε με βρήκε πάνω στη σκηνή να συγχαίρω τους συντελεστές με τόσο ενθουσιασμό, που ενάμιση χρόνο μετά- στη νέα παραγωγή τους – ο σκηνοθέτης κ. Κυριακίδης μου είπε: «Α! Εσύ ήσουν στους “Άθλους”!»

Μια δεκαετία(+) μετά, δεν θυμάμαι πολύ καθαρά τα πρόσωπα ή τους άθλους, αλλά θυμάμαι ακόμη να βγαίνω έξω νιώθοντας λίγο πιο ανάλαφρηκαι ταυτόχρονα λίγο πιο γεμάτη.

Ανεβαίνοντας στο λεωφορείο, ο οδηγός ρώτησε: «Ε, ήταν καλό το έργο;» Ένα παιδικό χεράκι έσφιξε την παλάμη μου. Ήταν μια μαθήτριά μου που μου χαμογέλασε συνωμοτικά. Δεν απαντήσαμε. Πώς να μεταφέρουμε αυτό που βιώσαμε; Το κρατήσαμε για εμάς.

Στοιχεία παράστασης: Θέατρο Αντίδοτο, Ο Ηρακλής Επιστρέφει (Αυτοσχεδιασμός), 2006 Σκηνοθεσία: Ξενάκης Κυριακίδης, Σκηνικά – Κοστούμια: Μάρθα Πάλμερ, Χορογραφία: Παολίνα Στογιάνοβα Διανομή: Αντρέι Κρούπα, Κάθριν Μπίγκερ, Παολίνα Στογιάνοβα, Κυριακή Κονταξάκη

Μετά το αφιέρωμα που κάναμε στις 27 Μαρτίου συνεχίζουμε να φιλοξενούμε Στιγμές και πρόσωπα του κυπριακού θεάτρου, ώστε ολόχρονα να υπάρχει αυτή η υπόμνηση στην ιστορία του κυπριακού θέατρου, στους συγγραφείς και στους καλλιτέχνες του. Η γνώση της ιστορίας του κυπριακού θεάτρου δεν είναι αναγκαία μόνο στους ακαδημαϊκούς και τους ερευνητές, είναι εξαιρετικά χρήσιμη για όλους, αφού μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της σημερινής θεατρικής πραγματικότητας και στη σφαιρική αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων της.