Σουρεαλιστικοί ελιγμοί & κωλοτούμπες έδωσαν τη νίκη στον Ταγιάνι

Με την ψήφο των ευρωσκεπτικιστών η προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στους Ευρωπαίους οραματιστές…

Ανταπόκριση του Γιάννη Αντύπα από τις Βρυξέλλες

Αλλαγή φρουράς αλλά και εποχής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Αντόνιο Ταγιάνι είναι πλέον ο νέος Πρόεδρος του Κοινοβουλίου για τα επόμενα 2,5 χρόνια, μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές το 2019, έπειτα από μια σκληρή και δύσκολη μάχη, με έντονο παρασκήνιο.

Στο τέλος χρειάστηκαν και οι τέσσερις γύροι που προβλέπονται, με τη διαδικασία της ψηφοφορίας να ολοκληρώνεται την Τρίτη, στις 21:00, ώρα Στρασβούργου, και ο κ. Ταγιάνι να λαμβάνει 351 ψήφους έναντι 282 του σοσιαλιστή Τζιάνι Πιτέλα.

Το πρωτοφανές της υπόθεσης, όμως, δεν ήταν ούτε η διάρκεια της ψηφοφορίας ούτε τόσο πολύ το παρασκήνιο. Ήταν πως το αποτέλεσμα της εκλογής του νέου Πρόεδρου δεν ήταν ούτε σίγουρο ούτε προφανές!

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D) βρισκόταν σε μια συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), με διάρκεια ώς τις ευρωεκλογές του 2019, για τον διαμοιρασμό της προεδρίας μεταξύ τους. Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο, ήταν η σειρά του ΕΛΚ. Η συμφωνία χάλασε, όμως, εξαιτίας της επιμονής των Σοσιαλδημοκρατών να διεκδικήσουν για τρίτη συνεχόμενη φορά τη θέση του Προέδρου, ξεκινώντας έτσι ένα ντόμινο εξελίξεων που οδήγησε στο μεγάλο παζάρι της 17ης Ιανουαρίου.

Η ερώτηση που απορρέει σε αυτό το σημείο, βέβαια, είναι το κατά πόσο η πραγματικότητα αυτή αποτελεί ένα οξύμωρο, διότι νοείται άραγε μια δημοκρατία όπου ο νικητής των εκλογών είναι διαρκώς εκ των προτέρων γνωστός.

Όπως και να έχει, για τους Σοσιαλδημοκράτες ο λόγος της επιμονής τους στη διατήρηση της προεδρίας του Κοινοβουλίου έγκειται στο γεγονός πως οι πρόεδροι των άλλων δύο ευρωπαϊκών θεσμών, του Συμβουλίου και της Επιτροπής δηλαδή, προέρχονται από κόμματα τα οποία πρόσκεινται στο ΕΛΚ.

Αν όμως η κούρσα της διαδοχής άναψε για τα καλά με διαμάχη των Σοσιαλδημοκρατών και των Χριστιανοδημοκρατών, ο αρχηγός των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών (ALDE), Γκι Φερχόφσταντ έριξε λάδι στη φωτιά, ξεκινώντας μια επιθετική εκστρατεία με στόχο να σπάσει την κυριαρχία των δύο μεγάλων κομμάτων.

Στο τέλος, όμως, ο Βέλγος πρώην Πρωθυπουργός, γνωστός για τα μεγάλα αποθέματα φιλοδοξίας και ρητορικής ικανότητάς του, τελικά αποχώρησε από τη διαδικασία, υποστηρίζοντας ανοιχτά τον Αντόνιο Ταγιάνι και δίνοντάς του ένα ασφαλές προβάδισμα, παρά τις αντιδράσεις των Σοσιαλιστών.

Πηγές από την πλευρά των Φιλελεύθερων εξηγούν πως ο Βέλγος αρχηγός επέλεξε να αποσυρθεί από την κούρσα, εξαιτίας του σύντομου αλλά καταστροφικού φλερτ που είχε με τους ευρωβουλευτές του «Κινήματος των Πέντε Αστέρων» του Ιταλού αντιευρωπαϊστή Μπέπε Γκρίλο, με τους οποίους συζήτησε την πιθανότητα ένταξής τους στους κόλπους του ALDE, προκαλώντας έτσι την μήνιν μεγάλου μέρους της ομάδας του.

Η απόσυρσή του συνεπώς ήταν μια εσωστρεφής κίνηση αναγκαιότητας, η οποία στόχευε αφενός στο να διατηρήσει τη συνοχή της ομάδας του (και να αποφύγει το ντροπιαστικό ενδεχόμενο μη καθολικής ψήφου από τους ευρωβουλευτές του) και αφετέρου να αδράξει πιθανά οφέλη, έπειτα από μια σύμπλευση με τον νικητή. Η άτυπη συμφωνία του με τον Αντόνιο Ταγιάνι αφορούσε φυσικά τη δέσμευση του δεύτερου για παραχώρηση περισσότερων σημαντικών θέσεων στη νέα σύνθεση του κοινοβουλίου.

Οι αντιδράσεις στο στρατόπεδο των Σοσιαλιστών ήταν άμεσες, εκτοξεύοντας κατηγορίες προς τον Γκι Φερχόφσταντ για «πολιτική κολοτούμπα» και αποκαλώντας «κωμικοτραγική» την κίνηση του αρχηγού των Φιλελευθέρων για προσέλκυση των ευρωβουλευτών του «Κινήματος των Πέντε Αστέρων». Την ίδια στιγμή, ο Τζιάνι Πιτέλα ξεκίνησε ένα μαραθώνιο επαφών με τα εναπομείναντα κόμματα για την εύρεση νέων υποστηρικτών.

Αναμφίβολα όμως, ο καθοριστικός (και ελαφρά σουρεαλιστικός) ελιγμός της ημέρας ήταν η σύμπλευση των ευρωσκεπτικιστών βουλευτών της πολιτικής ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δίνοντάς τους την απαραίτητη πλειοψηφία για την εκλογή νέου Προέδρου.

Η εν λόγω συμμαχία επικρίθηκε εντόνως από τις υπόλοιπες ομάδες, καθώς, ως γνωστό, οι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές μεθόδευσαν την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Συνεπώς, πώς είναι δυνατό ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, το οποίο υποστηρίζει πως είναι μια «κινητήριος δύναμη» του ευρωπαϊκού οράματος της ενοποίησης να συμμαχεί με το κόμμα το οποίο έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα θέμα υψίστης σημασίας όπως αυτό της προεδρίας;

Τώρα όλοι στο κοινοβούλιο περιμένουν τα δείγματα γραφής του νέου Προέδρου, έτσι ώστε, πρώτον, να αποσαφηνιστούν οι διαθέσεις του και δεύτερον να διαμοιρασθούν τα σημαντικά πόστα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μέχρι στιγμής αναμένεται να τα δώσει όλα σε μέλη των ομάδων που τον υποστήριξαν, προκαλώντας έτσι αντιδράσεις, καθώς ώς τώρα διανέμονταν ανάλογα με την εκλογική ισχύ της κάθε ευρωομάδας.

Ποιοι κέρδισαν, ποιοι έχασαν
Ο μεγάλος κερδισμένος της περασμένης Τρίτης ήταν ο Αντόνιο Ταγιάνι. Οι επιτυχίες του Ιταλού πολιτικού είναι αρκετές. Αρχικά, κατάφερε παρά τις προβλέψεις για υποψηφιότητα του Γερμανού Μάρτιν Βέμπερ, να προταθεί ως η επιλογή του ΕΛΚ, έπειτα να δημιουργήσει συμμαχίες και γέφυρες με άσπονδους αντιπάλους του και, εντέλει, να υπερισχύσει επί του συμπατριώτη του Τζιάνι Πιτέλα.

Είναι πολύ πιθανό ο κύριος χαμένος της βραδιάς να ήταν ο Γκι Φερχόφσταντ, ο οποίος για ένα μικρό χρονικό διάστημα είχε μια ρεαλιστική πιθανότητα νίκης, καθώς θα μπορούσε να αποτελέσει το συμβιβασμό μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.

Αντ’ αυτού, η επιλογή του για πρόσκληση ένταξης στους Ιταλούς ευρωβουλευτές του Μπέπε Γκρίλο αποδείχθηκε καταστροφική, κοστίζοντάς του όχι μόνο την προεδρία, αλλά δημιουργώντας αντίθετα ρεύματα στο εσωτερικό του κόμματός του. Παράλληλα, υποστηρίζοντας τον Αντόνιο Ταγιάνι, ο οποίος λαμβάνει επίσης ψήφους από το ECR, μια ομάδα η οποία ξεκάθαρα υποστηρίζει τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φθείρει περαιτέρω την εικόνα του Βέλγου αρχηγού, ο οποίος είναι και επικεφαλής του σώματος του ΕΚ για τις διαβουλεύσεις σχετικά με το Brexit.

Μια παράπλευρη -αλλά πιθανή- απώλεια είναι επίσης αυτή του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ. Η θητεία του Πολωνού Πρόεδρου θα πρέπει να ανανεωθεί τον Ιούνιο γι’ άλλα δυόμισι έτη και αρκετοί αναλυτές, έπειτα από τις εξελίξεις στο Στρασβούργο, θεωρούν πως δεν είναι απίθανο οι πολιτικοί ηγέτες που πρόσκεινται στο Σοσιαλιστικό κόμμα να απαιτήσουν την αλλαγή του, έτσι ώστε το ΕΛΚ να μην ελέγχει και τους τρεις θεσμούς.

Παράθυρο συσπείρωσης της ευρωπαϊκής αριστεράς;
Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι απαραίτητα καταστροφικές για το Σοσιαλιστικό κόμμα, καθώς ναι μεν χάνουν την προεδρία, όμως διά της συμμαχίας τους, οι τρεις βασικοί του αντίπαλοι (ΕΛΚ, ALDE, ECR) δείχνουν να βάζουν το πολιτικό όφελος πάνω από τις ιδεολογικές τους καταβολές, οδηγώντας έτσι τους Σοσιαλιστές να στραφούν προς τους ιδεολογικούς τους συμμάχους για να βρουν υποστήριξη.

Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως οι δυνάμεις των αριστερών ευρωπαϊκών ομάδων έρχονται πιο κοντά, αντίθετα με τους αντιπάλους τους, οι οποίοι με την ολοκλήρωση της μοιρασιάς των θέσεων που βρίσκονται στη δικαιοδοσία του Προέδρου, θα επιστρέψουν στον συνήθη ανταγωνισμό τους.

Αποτελεί συνεπώς η νίκη Ταγιάνι μια έναρξη περαιτέρω συσπείρωσης των αριστερών κομμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Αν ναι, τότε δεν θα ήταν απίθανη μια μελλοντική αλλαγή ισορροπιών στο μόνο ευθέως δημοκρατικά εκλεγμένο θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy