Στ. Καυκαρίδης: Με αίμα και ιδρώτα το Σατιρικό Θέατρο συνεχίζει το έργο του Βλαδίμηρου

Με αίμα και ιδρώτα και με την κρατική χορηγία να έχει μειωθεί σημαντικά, οι άνθρωποι του Σατιρικού Θεάτρου, εκπληρώνουν στο ακέραιο την υπόσχεση που έδωσαν στον πρωτοπόρο του κυπριακού θεάτρου, Βλαδίμηρο Καυκαρίδη, ότι θα κρατήσουν τον πήχη ψηλά, ανεβάζοντας παραστάσεις δουλεμένες άρτια και με αγάπη.

Παράλληλα, η Δραματική Σχολή «Βλαδίμηρος Καυκαρίδης», η μόνη στο είδος της που λειτουργεί στο νησί, γίνεται πανεπιστημιακή, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη για σεβασμό και πειθαρχία στη δουλειά, αλλά και αρκετή μελέτη, ώστε οι νέοι ηθοποιοί να μπορέσουν να προχωρήσουν και ως επαγγελματίες και ως ερμηνευτές.

Σε συνέντευξή του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), ο Στέλιος Καυκαρίδης, Διευθυντής του Σατιρικού Θεάτρου, ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος στην Δραματική Σχολή δήλωσε ότι «μετά τον θάνατο του μεγάλου Βλαδίμηρου Καυκαρίδη, οι συνεργάτες και η οικογένειά του είπαν να συνεχίσουν το έργο του και αποφάσισαν με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να βρουν τους δρόμους για να μπορέσει το Θέατρο που άρχισε ο ίδιος ο Βλαδίμηρος, να συνεχίσει».

Ανέφερε ότι «το Σατιρικό Θέατρο, που λεγόταν παλιά, Νέο Θέατρο, λειτουργεί αδιάληπτα εδώ και 33 χρόνια, ενώ αρχικά στεγαζόταν στο παλιό σινεμά Βαρνακίδη στο Στρόβολο, προτού αποκτήσει ιδιόκτητο κτήριο στην Αγλαντζιά, σε κρατική γη».

Όπως είπε ο κ. Καυκαρίδης, «μας βοήθησαν πάρα πολλοί άνθρωποι να μετατρέψουμε το παλιό σινεμά σε θεατρική σκηνή και θέατρο ώστε να μπορεί ο κόσμος να μπαίνει μέσα και να αισθάνεται ότι μπαίνει σε ένα θέατρο».

«Πολλοί φίλοι εργάστηκαν ώστε να κτιστεί εσωτερικά εκείνο το θέατρο και επί 25 χρόνια πολεμούσαμε εκεί μέσα να φτιάξουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε στη μνήμη του αδελφού μας του Βλαδίμηρου Καυκαρίδη», συνέχισε ο Στέλιος Καυκαρίδης.

Σημείωσε ότι «το Σατιρικό Θέατρο συνεχίζει την πορεία του και με τη βοήθεια του κράτους και με παραχώρηση οικοπέδων εδώ στην Αγλαντζιά και με πολύ κόπο και μόχθο, καταφέραμε να χτίσουμε αυτό το Θέατρο και να συνεχίσουμε την πορεία μας».

Ο κ. Καυκαρίδης είπε ότι ο αγώνας «ήταν δυσκολότατος, για να μην πω ότι χύθηκε πολύς ιδρώτας και αίμα, που λέμε, για να κτιστεί το θέατρο, το οποίο είναι ένα στολίδι και για την Κύπρο και για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

«Δεν υπάρχει άνθρωπος που έρχεται εδώ από το εξωτερικό, από την Ελλάδα ή από την Αγγλία, σκηνοθέτες και άνθρωποι που ξέρουν από θέατρο και δουλεύουν, που να μην μας επαινέσουν ότι κτίσαμε ένα θέατρο, το οποίο εκτός από το ότι εσωτερικά είναι ένα πολύ ωραίο θέατρο είναι και πολύ λειτουργικό, δεν είναι θέατρο λαβύρινθος, εύκολα μπορείς να πας στα καμαρίνια, μπορείς να πας στις σκηνές», είπε ο κ. Καυκαρίδης.

Για την κρατική επιχορήγηση στα ελεύθερα θέατρα ο κ. Καυκαρίδης είπε ότι δίνεται μέσω του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και έχει μειωθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να έχουμε φοβερές δυσκολίες εκφράζοντας και την έντονη διαφωνία μας με τον τρόπο που ο ΘΟΚ χειριζόταν το διαθέσιμο κονδύλι.

Όπως είπε ο κ. Καυκαρίδης, «δεν μπορώ να πω ότι είμαστε και πολύ φίλοι με τον ΘΟΚ από την εποχή που ξεκινήσαμε μέχρι τώρα, για αυτό και ελπίζουμε με τον νέο Καλλιτεχνικό Διευθυντή, Σάββα Κυριακίδη, να έχουμε καλύτερη συνεργασία».

Πρόσθεσε ότι ο κ. Κυριακίδης, «είναι άνθρωπος του Θεάτρου, ξέρει τι σημαίνει Θέατρο και τι σημαίνει αγώνας και αναμένουμε να δούμε, ο δρόμος θα δείξει».

Ο κ. Καυκαρίδης επαναλαμβάνοντας ότι «μέχρι τώρα δεν είχαμε και πάρα πολύ καλές σχέσεις με τον ΘΟΚ», είπε ότι το κρατικό θέατρο, «αισθανόταν ανταγωνιστικά μαζί μας».

«Αν δείτε στον περίγυρο εδώ της αίθουσας φωτογραφίες των έργων που έχουμε ανεβάσει θα δείτε ότι κάναμε δουλειά τέτοια που ήταν ανταγωνιστική αλλά εμείς είμαστε σε χαμηλότερο επίπεδο από τον ΘΟΚ γιατί δεν έχουμε τα οικονομικά μέσα που έχει ο Οργανισμός, έχουμε όμως την ψυχούλα μας και μπορώ να πω και τη δύναμη και την ένταση να πετύχουμε», τόνισε ο κ. Καυκαρίδης.

Ανέφερε ότι «έχουμε ανεβάσει έργα τα οποία είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό ακόμα και για τον ΘΟΚ να τα ανεβάσει και εμείς το τολμήσαμε με τα οικονομικά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας».

Για το πρόγραμμα επιχορηγήσεων «Θυμέλη», ο κ. Καυκαρίδης, είπε ότι «έδειχνε να ευνοεί θεατρικά σχήματα, άλλα καλά άλλα όμως περιστασιακά», ενώ έγινε και προσπάθεια να πολεμηθούν οικονομικά τα ελεύθερα θεατρικά σχήματα που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα χορηγιών».

«Έγινε μια προσπάθεια να πολεμηθούν οικονομικά, να πάρουν μεν χρήματα από την πίτα που μοιράζει ο ΘΟΚ αλλά με σημαντική μείωση του ύψους της χρηματοδότησης κάτι το οποίο για μας ήταν πολύ ενοχλητικό», εξήγησε.

Τέλος, επί του θέματος, εξέφρασε την εκτίμηση ότι «το ‘Θυμέλη’ έχει τρωτά και παράθυρα και μπορούν να δημιουργηθούν κακές καταστάσεις, εμείς όμως το πολεμάμε και ελπίζω να το καταλάβουν κάποια ώρα ότι στο Σατιρικό Θέατρο γίνεται αγώνας καθημερινός».

Ο κ. Καυκαρίδης είπε ότι «κάνουμε τις περισσότερες παραστάσεις από το οποιοδήποτε άλλο θέατρο και το καλοκαίρι τρέχουμε από χωριό σε χωριό και κάνουμε περιοδείες για να μπορέσουμε να επιζήσουμε και έχουμε και τη Δραματική μας Σχολή ‘Βλαδίμηρος Καυκαρίδης’, που αυτή τη στιγμή γίνεται πανεπιστημιακή και δεν υπάρχει άλλη στην Κύπρο».

Συνέχισε λέγοντας πως «δεν έγιναν έτσι απλά τα πράγματα, όχι, έγινε φοβερός αγώνας, καθημερινός αγώνας και καθημερινά αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε το θέατρο όσο το δυνατόν περισσότερο».

Ο κ. Καυκαρίδης είναι από της ιδρύσεως της Δραματικής Σχολής, δάσκαλος, και δηλώνει ότι «υπάρχει πολύ ταλέντο στην Κύπρο και παιδιά που έχουν πολλές δυνατότητες φτάνει να τους δοθεί και η ευκαιρία».

Εξέφρασε ωστόσο την απαρέσκειά του για το γεγονός ότι «υπάρχει μια μη γνώση από Παιδεία».

«Έρχονται παιδιά που δεν ξέρουν να γράφουν σωστά την ελληνική και είναι και τελειόφοιτοι Λυκείου. Βλέπεις ότι μπορεί να παίξει καλά, δεν μπορεί όμως να σου γράψει μια έκθεση ιδεών και αυτό με κάνει πολλές φορές και διερωτώμαι γιατί να συμβαίνει αυτό», είπε ο κ. Καυκαρίδης.

Πρόσθεσε ότι «απόδειξη είναι ότι στα Νέα Ελληνικά στις τελευταίες παγκύπριες εξετάσεις ο βαθμός ήταν πολύ χαμηλός».

Αναφέρθηκε στις προσπάθειες που καταβάλλουν όλοι οι δάσκαλοι της Δραματικής Σχολής «για να μάθουμε στους φοιτητές μας να μπουν να διαβάσουν ιστορικά γεγονότα, τι είναι η Κύπρος, η ελληνική επανάσταση, διότι δεν ξέρω αν τα γνωρίζουν αυτά τα πράγματα».

Όπως είπε ο κ. Καυκαρίδης, «γίνεται πόλεμος στη σχολή για να καταφέρουμε να έχουμε σωστά αποτελέσματα, πιστεύω ότι το καταφέρνουμε και ανοίγουμε δρόμους τέτοιους ώστε τα παιδιά να είναι αναγκασμένα να μαθαίνουν σεβασμό στους παλαιότερους, σεβασμό και πειθαρχία στη δουλειά και αρκετή μελέτη για να μπορέσουν να προχωρήσουν σαν επαγγελματίες και ερμηνευτές».

Κλείνοντας την αναφορά του για τη Δραματική Σχολή «Βλαδίμηρος Καυκαρίδης» είπε ότι «η σχολή στέκεται πάρα πολύ καλά και δεν πιστεύω ότι σχολές στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν ως ένα σημείο με τη δική μας τη σχολή, είμαστε στο ίδιο ή και σε καλύτερο επίπεδο».

Για τη δική του πορεία στον κόσμο του Θεάτρου, ο κ. Καυκαρίδης, είπε ότι άρχισε στη σχολή της Ελληνικής Μουσικής Ακαδημίας που δημιουργήθηκε το 1959 ως παράρτημα της σχολής της Αθήνας του Κωστή Μιχαηλίδη.

Ανέφερε ότι «εκεί σπουδάσαμε το πρώτο έτος, ωστόσο για κάποιους λόγους φύγαμε και δημιουργήσαμε τη δική μας τη σχολή και το Θέατρο Τέχνης, κάναμε παραστάσεις, νέοι άνθρωποι και μάλιστα χτίσαμε και ένα καλοκαιρινό θέατρο των 700 θέσεων που ήταν στην Γρίβα Διγενή και Δημοσθένη Σεβερή γωνία, εκεί που σήμερα είναι το Υπουργείο Εσωτερικών».

Ο κ. Καυκαρίδης είπε πως «όταν ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία συζητιόταν να φτιάξουν ένα επιχορηγούμενο θέατρο και μας ζήτησαν και εμάς να συμβάλουμε σε αυτό».

«Όλοι οι ηθοποιοί της Κύπρου έδωσαν εξετάσεις για να μπουν σε αυτό τον νέο οργανισμό που θα δημιουργείτο και είμασταν και εμείς οι νέοι άνθρωποι που φτιάξαμε το Θέατρο Τέχνης», συνέχισε.

Στην πορεία όμως «δεν μας άρεσε αυτό που έγινε», είπε ο κ. Καυκαρίδης, «έτσι αποφασίσαμε ομαδικά μερικοί από εμάς να πάμε στην Αθήνα στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, αφού μας δέχθηκε να δώσουμε εξετάσεις και να προχωρήσουμε».

Ο κ. Καυκαρίδης μπαίνει στο 3ο έτος σπουδών και αργότερα μαζί με άλλους έμεινε στην Αθήνα, ως επαγγελματίας πια, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Όπως είπε ο Κύπριος ηθοποιός, «εκεί έκανα πράγματα που δεν είναι εύκολο να τα κάνει ένας νέος άνθρωπος, μου δόθηκαν ευκαιρίες τέτοιες και σε μια ηλικία των 23 ετών έπαιξα στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του κόσμου ‘Πέρσες’ του Αισχύλου και υποδύθηκα τον Ξέρξη».

Σημειώνοντας ότι «αγάπη και έρωτάς μας ήταν να δημιουργήσουμε θέατρο στην Κύπρο», είπε ότι «κάναμε συζητήσεις πολλές και φτάσαμε σε ένα σημείο που ο τότε Διευθυντής του ΡΙΚ, Ανδρέας Χριστοφίδης και ο Εύης Γαβριηλίδης έφτιαξαν το Θεατράκι του ΡΙΚ και φτάσαμε στην Κύπρο μια ομάδα ανθρώπων και δουλέψαμε εκεί για δύο χρόνια και μετά δημιουργήθηκε ο ΘΟΚ, βασισμένος πάνω στους ανθρώπους που δούλευαν στο Θεατράκι του ΡΙΚ».

Ο Στέλιος Καυκαρίδης δηλώνει ηθοποιός και φυσικά πολύ λιγότερο σκηνοθέτης αν και έχει δουλέψει με τόσους πολλούς και άριστους σκηνοθέτες όπως ο Θάνος Σακέτας εξ Ελλάδος, ο Κάρολος Κουν, ο Χανς Ούβε Χάους, ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, ο Εύης Γαβριηλίδης, ο Νίκος Χαραλάμπους, ο Νίκος Σιαφκάλης και πολλοί άλλοι από Ελλάδα, Αγγλία, Αυστραλία.

Αναφέρει ότι η στενή του συνεργασία με αυτούς τους σπουδαίους σκηνοθέτες έγινε «επειδή είχα την τύχη να παίρνω μεγάλους πρωταγωνιστικούς ρόλους όπως στον Οθέλο, τον Λυρ αλλά και στις τραγωδίες που ανέβασε ο ΘΟΚ ήμουν πάντα παρών σε μεγάλους ρόλους».

«Δίνω όλο μου τον εαυτό σε κάθε ρόλο που καλούμαι να ερμηνεύσω, ψυχή τε και σώματι», είπε ο κ. Καυκαρίδης, ο οποίος έκανε και κάποιες σκηνοθεσίες όταν βρισκόταν στις τάξεις του ΘΟΚ.

Ως άνθρωπος ευρισκόμενος για μισό αιώνα στο χώρο του θεάτρου αναφέρει ότι «είχαμε πάντα στο μυαλό μας όταν μπαίναμε σε ένα καινούργιο έργο να μεγαλουργήσουμε, να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια σπουδαία παράσταση και να ερμηνεύσουμε με σπουδαίο τρόπο τους ρόλους μας και η κούραση δεν μετριόταν».

«Δουλεύαμε κάποιες φορές από η ώρα 6 το απόγευμα μέχρι τις 8 το πρωί τις εποχές τις παλιές, ξενυχτούσαμε και το πολεμάγαμε και όλες αυτές οι εμπειρίες μου έδωσαν την άνεση να μπορώ να δουλεύω στο θέατρο πάντα με γνώση ότι χωρίς δουλειά δεν βγαίνει τίποτα», είπε καταλήγοντας ο Στέλιος Καυκαρίδης.