Στη δύση της ζωής τους ζουν την απαξίωση

Της Ελένης Μαύρου

Δύο ειδήσεις των τελευταίων ημερών, οι οποίες δεν έτυχαν μεγάλης προβολής, είναι ενδεικτικές της στάσης των κυβερνώντων απέναντι σε μια μεγάλη και βασανισμένη ομάδα του πληθυσμού, τους συνταξιούχους.

Από τη μια είχαμε την ψήφιση προχθές, ομόφωνα από τη Βουλή, της πρότασης του ΑΚΕΛ για συμπερίληψη και των χαμηλοσυνταξιούχων στις ομάδες του πληθυσμού που δεν καταβάλλουν το τέλος των 10 ευρώ στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών στα δημόσια νοσηλευτήρια.

Από την άλλη είχαμε τη βεβιασμένη εξαγγελία της κυβέρνησης για επιχορηγημένες χειμερινές διακοπές των συνταξιούχων. Εκείνο που δεν μας είπαν είναι ότι το Σχέδιο (που εφαρμόστηκε και από την προηγούμενη κυβέρνηση) τώρα θα το δικαιούνται μόνο 2.500 άτομα, από σύνολο 35 περίπου χιλιάδων.

Χαμηλοσυνταξιούχοι σήμερα θεωρούνται μόνο 35 περίπου χιλιάδες, αν και στην πραγματικότητα ξεπερνούν τις 60 χιλιάδες. Όταν εφαρμόστηκε «το σύγχρονο και δικαιότερο πλαίσιο κοινωνικής πολιτικής» που ονομάζεται Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, 25 περίπου χιλιάδες συνταξιούχοι αποκλείστηκαν, γιατί δεν υπέβαλαν αίτηση στην καθορισμένη προθεσμία (είτε γιατί δεν τα έβγαζαν πέρα με τη γραφειοκρατία είτε λόγω προβλημάτων υγείας).

Όσοι έχουν συνταξιούχους στην οικογένεια αντιλαμβάνονται ότι αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την ακρίβεια στα βασικά καταναλωτικά είδη και την υποχρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας, αλλά και το αυξημένο κόστος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και φροντίδας. Έτσι διαμορφώνεται συχνά μια κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού (που ισχύει βεβαίως και για τους χαμηλόμισθους και τους άνεργους) που δεν αφορά μόνο όσους πλήττονται προσωπικά, αλλά και το κοινωνικό σύνολο και πρωτίστως το κράτος.

H κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στην πρόκληση της κοινωνικής περιθωριοποίησης των φτωχότερων στρωμάτων και τις συνέπειες που θα έχει αυτή στο μέλλον της Κύπρου. Αντίθετα, τα τελευταία πέντε σχεδόν χρόνια εφαρμόζει μια βίαιη πολιτική αναδιανομής του πλούτου εις βάρος των πολλών και προς όφελος των ολίγων.

Οι αριθμοί δεν επιτρέπουν αμφισβητήσεις.

-Σε 25.000 χαμηλοσυνταξιούχους περίπου έχει αποκοπεί η μικρή συμπληρωματική επιταγή.

-Το πασχαλινό επίδομα έχει καταργηθεί ή μειωθεί δραστικά από το 2013 για την πλειονότητα των χαμηλοσυνταξιούχων. Από τις 70.000 οι δικαιούχοι σήμερα περιορίστηκαν στις 13.000 περίπου.

-Η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καταργήθηκε από το καλοκαίρι του 2013. Με την κατάσταση, δε, στην οποία έχουν φέρει τα δημόσια νοσοκομεία οι κυβερνώντες, κάποιοι φεύγουν από τη ζωή πριν έρθει η σειρά τους για εξέταση ή εγχείριση.

-Από τον Ιούνιο του 2013 καταργήθηκε η δωρεάν μεταφορά με τα λεωφορεία για 120.000 συνταξιούχους. Τώρα (είπαμε, έρχονται εκλογές) επαναφέρεται το δικαίωμα για δωρεάν μεταφορά -για μόνο 30.000 όμως.

-Τα κριτήρια για παροχή φροντίδας έχουν τροποποιηθεί με αποτέλεσμα αρκετοί ηλικιωμένοι να μην έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Στη δική μας αντίληψη, η κοινωνική συνοχή είναι βασικός παράγοντας της οικονομικής ανάπτυξης. Επιτέλους το κράτος πρόνοιας πρέπει να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο με στοχευμένη πολιτική που θα δίνει πραγματική ελπίδα και διέξοδο στους πολίτες.

Υστερόγραφο:

Δημοσιεύθηκε πρόσφατα έρευνα της AonHewitt σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να αποταμιεύουν στα Ταμεία Προνοίας τους ποσοστό 15% επί των ετήσιων αποδοχών τους από την ηλικία των 25 μέχρι τα 65, ώστε να έχουν επαρκείς πόρους με τη συνταξιοδότησή τους. Το μέλλον, δηλαδή, προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό. Από τη μία θα έχουμε φτωχούς εργαζόμενους και από την άλλη πάμφτωχους συνταξιούχους.