Οικεία όλα και απενοχοποιημένα

Στιγμές και πρόσωπα του κυπριακού θεάτρου

Οικεία όλα και απενοχοποιημένα

του Γιώργου Νεοφύτου

Κώστα Μόντη/ Βλαδίμηρου Καυκαρίδη: Λυσιστράτη, ΘΟΚ

1981-1982 Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας.

Ο ΘΟΚ παρουσιάζει Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε μετάφραση Κώστα Μόντη στην κυπριακή διάλεκτο και σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κουκαρίδη.

Δεν είχα δει μέχρι τότε πολλές παραστάσεις αρχαίου δράματος.

Θυμάμαι να την παρακολουθώ καθηλωμένος.

Η γλώσσα του Μόντη να κεντά αξεπέραστα. Ο λόγος του Αριστοφάνη, οι «βωμολοχίες», τα πονηρά υπονοούμενα, οικεία όλα και απενοχοποιημένα.

Οι ηθοποιοί κυριολεκτικά να πετούν. Μια Λυσιστράτη (Λένια Σορόκου) εξαιρετική, σαν μια Κυπραία χωριάτισσα που σηκώνει τα μανίκια και λέει «άτε συναχτείτε να βάλουμεν μιαν τάξιν δαμέσα». Την ξανασυνάντησα αυτή τη μορφή στην Κίνηση «Οι Γυναίκες Επιστρέφουν».

Ο Σταύρος Λούρας και ο Κώστας Δημήτριου, κοπέλες του χορού, να κλέβουν κάθε σκηνή που εμφανίζονται!

Ο Σπύρος (Σταυρινίδης) και η Άλκηστις (Παυλίδου) να απογειώνουν τη σκηνή Κινησία – Μυρρίνης και να παραμένουν μέχρι σήμερα το καλύτερο ζευγάρι που έχω δει σε αυτούς τους ρόλους.

Η μουσική του Γιώργου Κοτσώνη, ένα ξέφρενο πανηγύρι, να σε παρασέρνει στο γέλιο αλλά και να σε κάνει να δακρύζεις όταν τραγουδά: «αγαπούμεν τούν την πόλιν, αγαπούμεν την».

Το χειροκρότημα στο τέλος ενθουσιώδες! Και γω να ακούω πίσω μου δυο κυρίες, γνωστές στους κύκλους των διανοουμένων, να δηλώνουν: «Ωραία, διασκεδαστική παράσταση, αλλά ο Αριστοφάνης εχάθηκεν».

«Έσιει που τότες» δει πολλές Λυσιστράτες και πάντα προσπαθώ να ανακαλύψω τον Αριστοφάνη των δύο κυριών «που εχάθηκεν». Τον βρίσκω όμως πάντα στην ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου, αυτή παράσταση των Βλαδίμηρου Καυκαρίδη/ Κώστα Μόντη, που είδα 4-5 φορές και την οποία θεωρώ μαζί με τις Ικέτιδες του Νίκου Χαραλάμπους και τους Σφήκες των Εύη Γαβριηλίδη/Νεόφυτου Ταλιώτη τις τρεις κορυφαίες και αξεπέραστες παραστάσεις αρχαίου δράματος στο κυπριακό θέατρο. Και όχι μόνο!

Η 27η Μαρτίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Mέρα Θεάτρου και αποφασίσαμε να ζητήσουμε από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο να μας μιλήσουν για μια σημαντική για τον καθένα/την καθεμιά στιγμή –μια στιγμή που είτε την έζησαν, είτε άκουσαν ή διάβασαν γι’ αυτήν– ή για ένα σημαντικό γι’ αυτούς πρόσωπο του κυπριακού θεάτρου