Όλα τυλίγονται από ένα κόκκινο κουβάρι

Σταύρος Λούρας, Δέσποινα Μπεμπεδέλη και Λένια Σορόκου, Ελένη Παναγιώτου, Αρχείο ΘΟΚ

Στιγμές και πρόσωπα του κυπριακού θεάτρου

Όλα τυλίγονται από ένα κόκκινο κουβάρι

του Αιμίλιου Χαραλαμπίδη

Ματωμένος Γάμος του Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, ΘΟΚ

Από τις πρώτες παραστάσεις της εφηβείας. Εκεί ανακαλύπταμε τον παθιασμένο κόσμο του Λόρκα και με αυτό το έργο συνειδητοποιούσαμε πως υπάρχουν δυνάμεις και νόμοι πέρα από τη λογική και την ηρεμία της ευταξίας. Ο ανυποχώρητος έρωτας που κυριεύει τις ψυχές μας, τις τόσο τρυφερές τότε, φάνταζε θαυμάσιος μα συνάμα και φοβερός. Η τραγική του κατάληξη, εξίσου, ίσως και περισσότερο, σαγηνευτική. Εκεί συνοδοιπορούσαμε με την παράσταση κι ο αντίλαλός της μπλεκόταν στις ζωές μας. Όλα τότε φάνταζαν, αλλά και ήταν, υπέροχα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το λυγμό της Δέσποινας Μπεμπεδέλη στην αρχική σκηνή με το μαχαίρι στα χέρια του γεμάτου δροσιά γαμπρού, του Σταύρου Λούρα. Θα θυμούμαι για πάντα το ζήλο της Λένιας Σορόκου στο ρόλο της δούλας, την ώρα που δοκίμαζε τα στεφάνια με τους λεμονανθούς στα απρόθυμα μαλλιά της κουρασμένης νύφης, της Ελένης Παναγιώτου. Θα με συντροφεύουν οι απόκοσμες φιγούρες της Τζένης Γαϊτανοπούλου, που ως ζητιάνα/θάνατος, τυλιγμένη στα σάβανα, οδηγεί τους χαμένους εραστές στο χαμό τους, αλλά και του αιμοβόρου φεγγαριού του Βαρνάβα Κυριαζή, που διψούσε για το αίμα, σαν ένας βρικόλακας που τρέφεται από τις ζωές των ζωντανών. Θα κρατώ στη μνήμη μου την Έλλη Κυριακίδου, τον Φαίδρο Στασίνο, τη Φλωρεντία Δημητρίου, τον Ευτύχιο Πουλλαΐδη και τους τρεις ξυλοκόπους Στέλιο Καυκαρίδη, Σπύρο Σταυρινίδη και Αντρέα Μούστρα, που σαν στήλες φωτός εμφανίστηκαν στο κενό κι ολόλευκο δάσος του Νίκου Κουρούση. Θα σιγοψιθυρίζω τη μελωδία της εξαίρετης μουσικής του Γιώργου Κοτσώνη και θα ηχεί στα αυτιά μου η φωνή της Άλκηστις Παυλίδου στο νανούρισμα του παιδιού της. Ήταν κι η Αντρούλα εκεί, κι η Χριστίνα κι η Λέα. Κι άλλοι πολλοί, χορευτές, τραγουδιστές. Ο κόσμος συγκλονίζεται με το θάνατο, το σκηνικό διαλύεται, τα δεδομένα αμφισβητούνται, η τάξη καταρρακώνεται, όλα τυλίγονται από ένα κόκκινο κουβάρι, άρτια μπλεγμένο από τα επιδέξια χέρια του μάγου Εύη Γαβριηλίδη. Η ιστορία καταγράφεται. Οι μνήμες παραμένουν ξύπνιες. Οι αισθήσεις εύγλωττες. Το παλιό επανέρχεται ως νέο.

ΘOK, 1986. Ελληνική Απόδοση: Νίκος Γκάτσος, Σκηνοθεσία: Εύης Γαβριηλίδης, Σκηνικά: Νίκος Κουρούσης, Κοστούμια: Μαρία Λοϊζίδου, Μουσική: Γιώργος Κοτσώνης, Χορογραφία: Κάθριν Χριστοφίδου

Η 27η Μαρτίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Mέρα Θεάτρου και αποφασίσαμε να ζητήσουμε από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο να μας μιλήσουν για μια σημαντική για τον καθένα/την καθεμιά στιγμή –μια στιγμή που είτε την έζησαν, είτε άκουσαν ή διάβασαν γι’ αυτήν– ή για ένα σημαντικό γι’ αυτούς πρόσωπο του κυπριακού θεάτρου.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy