Στιγμές του κυπριακού θεάτρου: “(forget me not)”, μια πρόβα

(forget me not), 

του Κώστα Σιλβέστρου

2010. Κύπρο για λιγοήμερες διακοπές. Με φώναξε η Μαρία να δω πρόβα της one /off για το forget me not. Λεμεσός, πλατεία ηρώων, στέγη χορού. Καλοκαιριάζει. Βραδιάζει. Πρόβα με ανοιχτά παράθυρα, ήχους της πόλης και μυρωδιές…! Την πρόβα διακόπτει η διαπίστωση: “εν μπορώ να συγκεντρωθώ, μυρίζει σουβλάκια”! Τι ωραίο πράγμα οι ομάδες. Τι ωραίο πράγμα οι παρέες. Τι ωραίο πράγμα η αλήθεια. Τι ωραία που θα γίνω ηθοποιός. Αισιοδοξία για το θεατρικό τοπίο του τόπου μου που πρόκειται να με υποδεχτεί μερικά χρόνια αργότερα. Τι ωραία τελικά που έγινα ηθοποιός και τι ωραία που μου ζητήθηκε σήμερα να γράψω αυτό το κειμενάκι και θυμήθηκα εκείνη τη μέρα… Ποιος ήμουνα και πώς ένιωσα εκείνη τη μέρα.

 

Ε άδρωπε που μάσιεσαι, ν’αρπάξεις να στοιβάσεις,

την γην να κάμεις μάλι σου,

τον κόσμον ν’αγκαλιάσεις!

Σαν έρκεσαι χαρεύκεσαι,

τον κόσμον εν να φάεις,

μα πάλε πίσω νηστικός, σαν ήρτες εν να πάεις.

Τρεις εν οι μέρες σου που ζιεις,

στην γην τζιαι βασιλεύκεις,

την μιαν μωρόν, στες δκυο ‘σαι νιος,

στες τρεις γερνάς τζιαι φεύκεις.

Με βασιλιάς κρατίζει σε,

στην γην με δκιακονίτης,

σήμμερον είσαι ζωντανός, αύριον μακαρίτης. *

(ποίημα του Κυριάκου Καρνέρα που ακουγόταν στην παράσταση)

 

Η 27η Μαρτίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Mέρα Θεάτρου και αποφασίσαμε να ζητήσουμε από ανθρώπους που σχετίζονται με το θέατρο να μας μιλήσουν για μια σημαντική για τον καθένα/την καθεμιά στιγμή –μια στιγμή που είτε την έζησαν, είτε άκουσαν ή διάβασαν γι’ αυτήν– ή για ένα σημαντικό γι’ αυτούς πρόσωπο του κυπριακού θεάτρου.