Στρατηγική για την ανεργία

Σκέψεις, της Ελένης Μαύρου

Στην Κύπρο καταγράφεται το τέταρτο πιο υψηλό ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά την Ελλάδα, την Ισπανία και την Κροατία, όπως διαφαίνεται από στοιχεία που ανακοίνωσε προχθες η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το ποσοστό ανεργίας στην Κύπρο ανήλθε τον Αύγουστο στο 15,3% (66 χιλιάδες άνθρωποι) από 16,5% τον Αύγουστο του 2014. Το ποσοστό ανεργίας ανάμεσα στους νέους (κάτω των 25 ετών) φθάνει το 32,6%.

Στην πραγματικότητα ακόμα και αυτή η μικρή μείωση είναι πλασματική.

Οι δείκτες της ανεργίας επηρεάζονται και από το γεγονός ότι χιλιάδες Κύπριοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, πάρα πολλοί κοινοτικοί και υπήκοοι τρίτων χωρών (οι οποίοι ήταν μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας) εγκατέλειψαν την Κύπρο αναζητώντας εργασία αλλού, πολλοί άνεργοι κουράστηκαν να ψάχνουν για δουλειά (άρα δεν θεωρούνται άνεργοι ούτε μέρος του εργατικού δυναμικού) και βασίζονται στις οικονομίες τους ή στο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα για να επιβιώσουν.

Πολύ περισσότερο που οι ποιοτικοί δείκτες της ανεργίας δείχνουν εκτράχυνση του προβλήματος, αφού οι μακροχρόνια άνεργοι αυξάνονται -δύο στους τρεις είναι άνεργοι για περισσότερο από έξι μήνες- και η ανεργία στους νέους είναι πάνω από 30%.

Ανησυχητική ήταν και η αναλογιστική μελέτη του 2013 για το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων που δόθηκε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα και δείχνει ότι, αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, η ανεργία θα παραμείνει στα ύψη μέχρι το 2040.

Την ίδια ώρα, στοιχεία που δημοσίευσε η Κυπριακή Στατιστική Υπηρεσία δείχνουν ότι, για δέκατο συνεχές τρίμηνο οι μισθοί των εργαζομένων σημειώνουν πτώση (δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο και με τα κέρδη των επιχειρήσεων).

Μπορεί ο αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος να επιμένει ότι η ανεργία έχει μειωθεί και ότι η Κύπρος βγήκε από τα αδιέξοδα, μπορεί η Κυβέρνηση να ικανοποιείται με τη μεταφορά του βάρους της κρίσης στους πολλούς αφήνοντας ανεπηρέαστα τα υπερκέρδη των λίγων, όμως θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι, από όλους τους δείκτες της οικονομίας, ο δείκτης της ανεργίας είναι αυτός που κατεξοχήν διαμορφώνει το κοινωνικό κλίμα και την πολιτική σταθερότητα.

Η ανεργία είναι βόμβα με απρόβλεπτες επιπτώσεις για την κοινωνική ειρήνη και την ίδια την ουσία της δημοκρατίας: ο άνεργος δεν μετέχει ισότιμα στον δημόσιο βίο, δεν έχει ίσα δικαιώματα, μένει αποκλεισμένος πίσω από τα τείχη της φτώχειας και της αυτοαμφισβήτησης. Αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός, πλήττει ιδιαίτερα τους νέους, τους γεμίζει με αισθήματα αναξιότητας και παραίτησης, τους στερεί το δικαίωμα στο όνειρο και στο μέλλον.

Για να αντιμετωπιστεί η ανεργία θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη. Δυστυχώς, ενώ στον στόχο αυτό αδυνατεί να συμβάλει δραστικά ο ιδιωτικός τομέας λόγω των περιορισμών στο τραπεζικό σύστημα και της έλλειψης ρευστότητας, έρχεται το ίδιο το κράτος και μειώνει δραστικά τα αναπτυξιακά κονδύλια που θα μπορούσαν να δώσουν μια ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση. Η Κυβέρνηση θα πρέπει λοιπόν να περάσει από τα λόγια στην πράξη και να επικεντρωθεί στην εξεύρεση χρηματοδοτικών πόρων για αναπτυξιακά έργα, στην εξασφάλιση χρηματοδοτικών πόρων για στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Πέραν όμως των πιο πάνω, είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε μια πανεθνική στρατηγική που να υπερβαίνει την εκπόνηση σχεδίων για προσωρινό περιορισμό της αύξησης της ανεργίας και να επικεντρώνεται στη συγκροτημένη αντιμετώπιση του προβλήματος. Και στη διαμόρφωση αυτής της Στρατηγικής θα πρέπει να συμβάλουν όλοι.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy