Τα καταστροφικά οικονομικά της διάσωσης

Του

Σωτήρη Βλάχου

Αναφερθήκαμε ήδη σε προηγούμενα κείμενα στην αποτυχία των Altamira και ΣΙΑ σε Ελλάδα και Ισπανία. Και σε επίπεδο τραπεζών και σε επίπεδο γενικότερης οικονομίας.

Αυτή η αποτυχία καταγράφηκε σε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή οικονομική συγκυρία για τις Altamira και ΣΙΑ και τους σχεδιαστές της ευρωπαϊκής λιτότητας, που προσωρινά απέτρεψε ακόμα πιο καταστροφικά αποτελέσματα.

Η κυπριακή διπλή συγκυρία έχει να κάνει με την καταστροφή της τουριστικής βιομηχανίας στον αραβικό κόσμο μετά την Αραβική Άνοιξη. Αλλά και με την παγκόσμια συγκυρία τού χωρίς προηγούμενο δανεισμού της κινεζικής οικονομίας που βοήθησε «και την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας», όπως και το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται.

Μόνο που η χωρίς προηγούμενο χρηματοδότηση από μέρους των Κινέζων, που διέσωσε το παγκόσμιο σύστημα, φτάνει στα όριά της. Αυτό αναφέρεται σε πρόσφατη προειδοποίηση του ΔΝΤ στην Κίνα για το χρέος της. «Η ανάπτυξη που τροφοδοτείται με χρέος είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση που δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα…».

Δεν θα μπορούσε η πολιτική Altamira και ΣΙΑ μέσα στα πλαίσια των μνημονίων να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα. Ακόμα και με τις πιο ευνοϊκές συγκυρίες.

Ο μόνος τρόπος να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια είναι να μπει ξανά σε λειτουργία η οικονομία. Να αποκτήσουν ξανά εισοδήματα και μεροκάματα όλοι αυτοί που η λιτότητα κατέστησε ανίκανους να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κόκκινων δανείων.

Αντί αυτού ξεζούμισαν την οικονομία για να διασώσουν τις τράπεζες και σκότωσαν το παζάρι. Ξεπουλούν τώρα όσα όσα, για να φτιάξουν την εικόνα των τραπεζών, δίνοντας το τελειωτικό κτύπημα στα νοικοκυριά αλλά και στις επιχειρήσεις, χαντακώνοντας κάθε δυνατότητα εξόδου από την κρίση και χαλιναγώγησης των κόκκινων δανείων.

Στο όνομα της αποκατάστασης της δυνατότητας των τραπεζών να δανείσουν, αφού χωρίς αυτήν δεν λειτουργεί η οικονομία -έτσι πάει το επιχείρημα- οδηγούν τη μια μετά την άλλη τις επιχειρήσεις στο κλείσιμο. Οδηγούν σε μια κατάσταση όπου και να κατάφερναν να απαλλαχθούν από τα υφιστάμενα κόκκινα δάνεια, δεν θα υπήρχε πια ανάγκη για δάνεια –πολύ λίγο ενδιαφέρονται για δανεικά οι εταιρείες που δεν μπορούν να πουλήσουν σε ένα παζάρι που σκότωσαν η λιτότητα και η τραπεζική διάσωση. Και ακόμα λιγότερο μπορούν να δανειστούν οι άνεργοι, ακόμα και να το ήθελαν.

Κατά τα άλλα η Altamira έρχεται να ξεπουλήσει περιουσίες, για να διασώσει την κυπριακή οικονομία. Στα πρότυπα της παλιάς γνωστής τοποθέτησης Αβέρωφ ότι «τα δανεικά δεν είναι και αγύριστα». «Ηθική» αξία που πρέπει να ισχύει ατόφια για τα θύματα της κρίσης του συστήματος τους, για την ανάγκη εκποιήσεων, το ξεσπίτωμα ανθρώπων, αν τα δανεικά μείνουν αγύριστα.

Λίγη περισσότερη ελαστικότητα στην «ηθική» επιτρέπεται μόνο όταν ανακεφαλαιοποιείται ο Συνεργατισμός με €1,5 δις αρχικά και άλλα €175 εκατ. το 2015 -αυτά τουλάχιστον γνωρίζουμε. Όχι για να διατηρηθεί ζωντανός, ώστε να μπορέσει να στηρίξει την κοινωνία και την ανάπτυξη, αλλά για να γίνει, με λεφτά των φορολογουμένων, πιο ελκυστικός για αγορά από την Altamira.

Ακόμα όμως και αυτά τα ποσά φαίνεται δεν ήταν αρκετά για την Altamira, και προχώρησαν έτσι και σε μείωση της αξίας του σε €800 εκατ. το 2016 και €600 εκατ. το 2017.

Κόβουν και ράβουν όπως θέλουν, με μόνο κριτήριο τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών. Με τρόπο όμως που καταστρέφει όλους τους υπολοίπους, υποσκάπτοντας ξανά και τις ίδιες τις ιδιωτικές τράπεζες.

Θα ήταν όμως η πιο μεγάλη αφέλεια να θεωρήσουμε ότι οι καπιταλιστές δεν ξέρουν το σωστό, ότι κάνουν λάθος και είναι ζήτημα διόρθωσής του.

Είναι καταδικασμένοι σε ένα αδιέξοδο/καταστροφικό παιγνίδι όσο ο στόχος είναι η διατήρηση των τραπεζών σε ιδιωτικά χέρια.