Τα παιδιά που ακόμα ψάχνουμε

Της  Ελένης Μαύρου

 

Ο καταιγισμός πληροφοριών που δεχόμαστε καθημερινά συρρικνώνει δυστυχώς και τη μνήμη. Τα χτεσινά πρωτοσέλιδα ξεχνιούνται γρήγορα. Για κάποιους, όμως, οι τίτλοι στις εφημερίδες, τα ρεπορτάζ στις τηλεοράσεις, είναι η ζωή τους.

Εδώ και 52 μέρες (από τις 27 του Απρίλη) η μητέρα της Μαρίε-Ελένης περιμένει νέα του παιδιού της. Ο χρόνος κυλά και η αγωνία της μητέρας, των συγγενών και φίλων κορυφώνεται. Εδώ και ένα χρόνο ζει με την αγωνία για την τύχη του παιδιού του ο Νίκος. Πολύ περισσότερο η Χρυστάλλα, η Άντρη, η Λέσλυ…

Και παρόλο που ο απαγωγέας στις περιπτώσεις αυτές είναι ο ένας γονιός, έρευνες που έχουν γίνει σε παρόμοια περιστατικά καταδεικνύουν πως τα παιδιά που έχουν πέσει θύματα απαγωγής έχουν άγχος και αγωνία, βλέπουν εφιάλτες, εμφανίζουν συμπτώματα απώθησης, εσωστρέφειας ή και σκληρότητας. Διαταράσσεται η εμπιστοσύνη των παιδιών τόσο στον εαυτό τους όσο και για τον κόσμο γύρω τους και καταρρέει η αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς.

Είκοσι εννέα υποθέσεις αρπαγής, κατακράτησης, απαγωγής και κλοπής ανήλικων παιδιών έχουν καταγραφεί το 2016 και άλλες είκοσι τέσσερις το 2015 σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο αριθμός βέβαια αυξάνεται σημαντικά, αν ανατρέξουμε και σε προηγούμενα χρόνια. Σε κάποιες από αυτές τις υποθέσεις, ο ένας γονέας έδωσε τη συγκατάθεσή του όπως το παιδί μεταβεί με τον άλλο γονέα στο εξωτερικό. Ωστόσο, η επιστροφή δεν έγινε ποτέ. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, το παιδί απήχθη.

Η Μαρίε-Ελένη δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί ακόμα παρά τις διαβεβαιώσεις που έδιναν οι αρμόδιες αρχές ότι ήταν θέμα χρόνου.

Ενόσω περνά ο καιρός χωρίς τίποτα νεότερο να προκύπτει για την απαγωγή, τα ερωτηματικά σχετικά με την επάρκεια διαχείρισης του θέματος από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και την Αστυνομία εντείνονται. Το Υπουργείο Εξωτερικών, μετά από συνεχείς υπενθυμίσεις, ξεκαθάρισε πρόσφατα ότι δεν είναι δική του αρμοδιότητα τα θέματα απαγωγής παιδιών από τον ένα γονέα και της μεταφοράς τους στο εξωτερικό και ότι είναι αναρμόδιο για να αναλάβει συντονιστικό ρόλο για το θέμα. Και ένα tweet του Προέδρου δεν μπορεί να θεωρείται αρκετό.

Το πρόβλημα είναι όμως βαθύτερο. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως (η Μονάδα Διεθνούς Νομικής Συνεργασίας) είναι η υπεύθυνη αρχή για το χειρισμό τέτοιων υποθέσεων, καταγράφονται όμως σοβαρά κενά στο συντονισμό των εμπλεκόμενων υπηρεσιών. Το θέμα έχει συζητηθεί επανειλημμένα στη Βουλή και ενώ η συζήτηση ανέδειξε κενά και αδυναμίες, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν φαίνεται να έχει ληφθεί.

Πέρα όμως από τα μέτρα που οφείλει να πάρει η Πολιτεία, όλοι έχουμε ρόλο να διαδραματίσουμε.

HKύπρος προστέθηκε πριν δυο χρόνια στον κατάλογο των χωρών που έχουν εγκαταστήσει τον μηχανισμό “ChildAbductionAlert” που στοχεύει στη συνδρομή του κοινού στις προσπάθειες για εντοπισμό εξαφανισμένων παιδιών. Και δεν είναι λίγα. Μόνο στην Ευρώπη, κάθε δυο λεπτά εξαφανίζεται ένα παιδί. Σημειώστε κάπου την Ευρωπαϊκή Γραμμή Βοήθειας -116000- με την ευχή αχρείαστη να ’ναι.