Τέκνο της ανάγκης και της οργής

Σκέψεις, της Ελένης Μαύρου

Στα 90 χρόνια της ύπαρξης του ΑΚΕΛ λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά για το ΑΚΕΛ… Για τον αξεδίψαστο καημό που εγίνη δύναμη, το σπαραγμό που έγινε απόφαση. Τον πόνο που έγινε οργή και την οργή που έγινε αμάχη. (Θοδόσης Πιερίδης)

Ταυτόχρονα βέβαια, λέχθηκαν, γράφτηκαν και κυρίως έγιναν πολλά ενάντια στο ΑΚΕΛ. Γιατί το κατεστημένο του τόπου ποτέ δεν είδε με καλό μάτι το ξύπνημα της εργατικής τάξης, ποτέ δεν ανέχτηκε την αμφισβήτηση της εξουσίας του.

90 χρόνια είναι πολλά. Κανείς δεν αρνείται ότι σ’ όλα αυτά τα χρόνια έγιναν και λάθη, ότι υπήρξαν πρόσκαιρες παρεκκλίσεις, ότι υπήρξαν στιγμές που δεν καταφέραμε να απαντήσουμε στις προσδοκίες του λαού και κυρίως των εργαζομένων. Ομως αυτά ήσαν πρόσκαιρα και καθόλου δεν μειώνουν την ιστορία, τους αγώνες, τις ιδέες του ΑΚΕΛ.

Το ΑΚΕΛ συνεχίζει λοιπόν να ανεβαίνει την ανηφόρα με πείσμα και αποφασιστικότητα. Με την ίδια δύναμη ψυχής που αψήφησε φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, δολοφονίες, με την ίδια δύναμη συνεχίζει να παλεύει για να ξυπνήσει συνειδήσεις, για να οργανώσει, να εμψυχώσει, να κινητοποιήσει, να ανοίξει δρόμους για τον τόπο, το λαό και ιδιαίτερα τους εργαζομένους.

Το 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα, πατά γερά στην ιστορία του κόμματος για να δώσει απαντήσεις στις ανάγκες και τις προκλήσεις του σήμερα. Οι ριζοσπαστικές βέβαια προτάσεις και κυρίως οι ριζοσπαστικές δράσεις απαιτούν ταυτόχρονα διάλογο, συλλογικά και αυτοκριτικά, χωρίς δογματισμούς και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Απαιτούν κυρίως συνεχή και ζωντανή επαφή με τον κόσμο, κυρίως τους εργαζομένους και όχι μαθήματα αφ’ υψηλού.

Οπως έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ σε ένα από τα πιο ωραία κείμενα για τη σύγχρονη Αριστερά: «Αριστερός θα πει αυτός που νιώθει το βάσανο του διπλανού του σαν δικό του βάσανο κι αγωνίζεται για την εξάλειψή του ακόμα κι όταν η δική του ζωή δεν απαιτεί αγώνα.

Αριστερός θα πει ο πραγματικά ευαίσθητος, η κεραία μέσα στο χάος που πάλλεται κάθε φορά που την αγγίζει κάτι ανθρώπινο.

Αριστερός θα πει αυτός που δεν κάνει τις προσωπικές θυσίες του φλάμπουρο έπαρσης κι επίδειξης, διότι έχει συναίσθηση των αναρίθμητων θυσιών, εφάμιλλων μα και βαρύτερων απ’ τις δικές του, που έγιναν και γίνονται και θα γίνονται από ανθρώπους που προτιμούν ένα δίκαιο θάνατο από μιαν άδικη ζωή.

Αριστερός θα πει αυτός που δεν φοβάται το αλλιώτικο ή το ξένο…

Αριστερός θα πει αυτός που ποτέ δεν παραιτείται απ’ την ελπίδα … που μάχεται με το λόγο του, τις ιδέες του και τα όνειρά του.

Αριστερός θα πει να σέβεσαι το ανθρώπινο μεγαλείο του παρελθόντος χωρίς να καθηλώνεσαι σ’ αυτό…

Αριστερός είναι αυτός που αποστρέφεται κάθε αυθαιρεσία και θηριωδία των ισχυρών επί των αδυνάτων, είτε πρόκειται για μεμονωμένα άτομα ή για ολόκληρα κράτη, και δεν ησυχάζει ούτε παύει να αγωνίζεται…

Αριστερός είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να εμφυσήσει στις επόμενες γενιές το σεβασμό, την αγάπη και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο, χωρίς ωστόσο να προκαθορίζει ρόλους και πορείες…

Το να είσαι αριστερός είναι στάση ζωής…».

90 χρόνια είναι πολλά. Κάθε Συνέδριο όμως είναι ταυτόχρονα και μία καινούργια αρχή.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy