Θέλουμε ή δεν θέλουμε να απαλλαγούμε από τον Αττίλα

Του Νίκου Νικολάου

Όταν ξεκινάς να σκέφτεσαι την διαδρομή του Κυπριακού στα κέντρα αποφάσεων του εξωτερικού, από το 1950 μέχρι σήμερα, θα αντιληφθείς πόσο Κυπριακή επιβάλλεται να είναι η λύση που επίκειται. Εμπεδώνοντας τα πιο πάνω σε ωθεί από μόνο του πλέον το κίνητρο της επιθυμίας για απολύτρωση από τους μασκοφόρους των πρεσβειών, και να αναλάβεις σαν πολίτης αυτού του τόπου την δική σου ευθύνη.

Σε όλη την πορεία των διαπραγματεύσεων διαχρονικά είχαμε δισταγμούς, και το αντιμετωπίζαμε σαν κάτι ρουτίνας και παραμύθι για κατανάλωση του κοινού. Το κοινό της κοινωνίας των πολιτών που παρακολουθούσε με απάθεια και χωρίς λόγο και συμμετοχή. Ρεαλιστικά θα ήθελα να πιστώσω με δικαιολογητικά τον λαό μας για την στάση αυτή της απάθειας έναντι των συνομιλιών διαχρονικά.

Εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στους κκ. Χριστόφια και Ταλάτ πρώτη φορά μετά το σχέδιο Ανάν. Έβαλαν πράγματι τις γερές βάσεις και κίνησαν έντονα το ενδιαφέρον του λαού.

Σήμερα αναζωπυρώνονται οι ελπίδες επιτυχίας των συνομιλιών με τους κ.κ. Αναστασιάδη και Ακιντζί. Οι ειλικρίνεια και η αποφασιστικότητα τους είναι το κυριότερο χαρτί της αναμενόμενης θετικής κατάληξης. Με θετική ανταπόκριση και αποφασιστικότητα, πιστώνουμε και τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, που όπως και άλλα πιο μικρά κινήματα και ομάδες που εργάζονται με ειλικρίνεια, χωρίς να δίνουν λευκή επιταγή στον πρόεδρο και ούτε να προσωποποιείται η προσπάθεια μόνο στους ηγέτες. Εμπεδώθηκε ότι η προσπάθεια επιβάλλεται να γίνει κτήμα του λαού, που αυτός είναι που υπόφερε και υποφέρει ακόμα τα δεινά της αλλοφροσύνης και της επιπολαιότητας μας, από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και πριν μέχρι και σήμερα.

Το βάρος που σηκώσαμε είναι ανυπόφορο. Καιρός είναι να δούμε στα μάτια την πραγματικότητα και να δράξουμε της ευκαιρίας που μας δίνεται και να την μετουσιώσουμε σε απολύτρωση και ελπίδα για το μέλλον. Οι γενιά η δική μας είναι που έφερε τα περισσότερα δεινά στον τόπο. Δεν αισθανόμαστε την ευθύνη της διόρθωσης; Εμείς μπορούμε και μόνο εμείς διότι ο καθένας μας γνωρίζει ότι μετά από μας θα είναι πολύ σκοτεινό ακόμα το μέλλον. Όταν μιλάμε για μέλλον εννοούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Το Κυπριακό δεν είναι μόνο γη και ύδωρ. Είναι πρωτίστως άνθρωποι, ψυχές και μετά τα υπόλοιπα.

Το να απαξιώνουμε κάθε προσπάθεια και να πολλαπλασιάζουμε έντεχνα και αρνητικά τις ανησυχίες που όλοι ανεξαιρέτως έχουμε, δεν προσφέρουμε και τις καλύτερες υπηρεσίες στον τόπο. Η υπομονή και η αυτοσυγκράτηση είναι ένα από τα ζητούμενα. Κανείς μας δεν είναι περισσός στην προσπάθεια αυτή. Όλοι έχουμε λόγο με την συμφωνία μας ή την διαφωνία μας. Η καθημερινή αρνητική συμπεριφορά από τα κόμματα του «κεντρώου» χώρου μειώνει το επίπεδο πολιτισμού στον τόπο μας. Ο μηδενισμός και η άρνηση να αντιληφθούν ότι είμαστε σε διαδικασία διαπραγματεύσεων με την Τουρκοκυπριακή πλευρά και όχι σε εμπόλεμη κατάσταση μας στενοχωρεί αφάνταστα. Ζούμε την εποχή της απαξίωσης των πολιτικών και την ευκαιρία του κάθε πολίτη να εμπιστευτεί τον εαυτό του και να πράξει αυτό που ο ίδιος θεωρεί ασφαλές και σοβαρό. Οι παρεμβολές από τους μόνιμα απορριπτικούς, ενθαρρύνουν την αντιπαράθεση και την μείωση της πολιτικής σταθερότητας με την εκτόξευση των εκβιαστικών και παραφουσκωμένων αρνητικών λόγων.

Καμιά πρόταση λύσης δεν είναι δεδομένη για επιτυχία. Ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει. Ο καθένας μας με την δική του οπτική γωνιά τα δικά του συμπεράσματα είναι που θα κρίνει τι είναι το καλύτερο δυνατό. Σίγουρα αυτό που επιθυμούμε δεν θα το έχουμε, τα νιάτα μας χάθηκαν και δεν θα μας τα δώσει κανείς. Τα ψυχικά τραύματα από το 1974 είναι αθεράπευτα. Θα έχουμε όμως την αρχή του τέλους των δεινών του λαού μας.

Η πρώτη μας απόφαση που επιβάλλεται πατριωτικά να πάρουμε ο καθένας μας είναι, θέλουμε ή δεν θέλουμε λύση. Εάν πούμε θέλουμε τι λύση επιθυμούμε. Είναι εφικτό αυτό που θα θέλαμε να καταλήξουμε; Εάν όχι τι είναι το πιο κοντινό της δικής μας επιθυμίας;
Ας μελετήσουμε όλες τις καθημερινές παρεμβάσεις των πολιτικών του τόπου μας και με κριτήριο την ειλικρίνεια να ζυγίσουμε τις επιλογές που υπάρχουν μέσω των λαλίστατων πολιτικών. Μελετώντας τις προτάσεις όλων ποιές προτάσεις είναι επίκαιροποιημένες και πραγματικά μελετημένες με επιχειρήματα και προτάσεις απεμπλοκής;

Οι απορριπτικοί είναι πλέον επί καθημερινής βάσεως στα ΜΜΕ χωρίς πρόταση και όραμα αλλά με στόχο την αποξένωση της κάθε προόδου που αναπτύσσεται και που για δικούς τους λόγους που για μένα δεν είναι μόνο πατριωτικοί, αλλά πρεσβεύουν μεγάλα συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά. Το να μετράς την κομματική δύναμη και να προσπαθείς να την αυξήσεις με δεξαμενή τους ομοίους, χωρίς να λαμβάνεις υπ όψει το ότι ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία για λύση, με οδηγεί να σκέφτομαι με την δική τους παρότρυνση το πρώτα το κόμμα και μετά η πατρίδα.

Η πόλη που γεννήθηκα και προσφυγοποιήθηκα στα 17 μου χρόνια είναι η Αμμόχωστος. Είναι ακόμα πόλη φάντασμα μας λένε. Για μένα είναι όλες οι πόλεις και χωριά στα κατεχόμενα φάντασμα. Δεν έχει σημασία εάν κατοικούνται ή όχι. Το ζητούμενο είναι να δοθεί τέλος στην ψυχοφθόρα αυτή κατάσταση. Να δώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας αυτό που τους αξίζει. Την ασφάλεια και την ειρήνη, το ευοίωνο μέλλον και την ενότητα.

Η ομάδα που συμμετέχω δραστικά και εργαζόμαστε σκληρά, στηρίζοντας παράλληλα και τις συνομιλίες, είναι και η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ. Εργαζόμαστε άοκνα και με γνώμονα το συμφέρον όλου του Κυπριακού λαού, με στόχο την λειτουργική και ασφαλή λύση του Κυπριακού προβλήματος. Η Αμμόχωστος δεν είναι η λύση αλλά απρόσκοπτο μέρος της. Αυτό είναι το μήνυμα από την ομάδα μας. Δεν θα δεχτούμε οποιανδήποτε λύση για χάρη της πόλης μας. Σίγουρα η πόλη μας είναι η ζωή μας αλλά πάνω απ όλα η Κύπρος μας με ασφάλεια και ενότητα που θα αντέξει διαχρονικά.

Οι παράμετροι είναι πολλοί που θα αποτελέσουν την καλύτερη δυνατό συνταγή. Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και ακανθωτός. Σίγουρα θα υπάρξουν και αρνητικά που θα δυσκολευτούμε να τα αποδεχτούμε. Ας τα ζυγίσουμε όλα λοιπόν όταν θα έχουμε την ευλογημένη μέρα και να αποφασίσουμε. Είμαστε στην προσπάθεια και τίποτα περισσότερο
Ζυγίζοντας τα πιο πάνω, και δημοσιοποιώντας το δικό μου σκεπτικό και τις επιλογές που απομόνωσα, καταλήγω στην στήριξη των συνομιλιών και με αυτή την μέθοδο θα πάρω και την τελική μου απόφαση. Ναι θέλω και λύση και την απομάκρυνση του Αττίλα από το νησί.

Σεπτέμβριος 2015

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy