Τι θα κρίνουν οι εκλογές στο Κυπριακό

Του Χρίστου Χριστοφίδη*

Στο Κυπριακό πάντοτε υπήρχαν τρεις σχολές σκέψης. Υπάρχουν αυτοί που πάντοτε είναι έτοιμοι να απορρίψουν. Οι οποίοι σε κάθε διαδικασία βλέπουν μόνο κινδύνους. Αυτοί που ποτέ δεν μας είπαν πώς θα λυθεί το Κυπριακό, αφού προφανώς δεν θα λυθεί ως διά μαγείας. Οι γενικές αναφορές περί «νέας στρατηγικής» ακούγονται εδώ και χρόνια. Παρά την παρουσία έξι διαφορετικών Προέδρων, αυτή η περιβόητη «νέα στρατηγική» δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αυτή η σχολή σκέψης ουσιαστικά δε θέλει να λυθεί το Κυπριακό. Διαφωνεί με τη λύση ομοσπονδίας. Και μέσα από την παθητική απάθεια μοιραία θα οδηγήσει στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης και τη νομιμοποίηση της κατοχής.

Στην οριστικοποίηση της κατοχής οδηγεί όμως και η δεύτερη σχολή σκέψης. Αποτελείται διαχρονικά από αυτούς που είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τα πάντα στο όνομα της «λύσης». Από αυτούς που με το επιχείρημα ότι «είμαστε η αδύνατη πλευρά» θεωρούν ότι «λύση να είναι και ό,τι ας είναι». Αυτοί που υιοθετούν την παθητική ηττοπάθεια και αναμένουν από τον ξένο παράγοντα να σερβίρει τη «λύση». Αυτή η προσέγγιση οδηγεί επίσης σε αδιέξοδα και αποτυχία. Οδηγεί στη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της κατοχής και της διχοτόμησης.

Ανάμεσα σε αυτούς που είναι έτοιμοι να απορρίψουν τα πάντα και αυτούς που είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τα πάντα, υπάρχει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Υπάρχει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία η οποία συμφωνεί με τη λύση του Κυπριακού, αλλά θέλει μια λύση στηριγμένη σε αρχές. Θέλει μια λύση που να επανενώνει και να απελευθερώνει την πατρίδα και το λαό μας. Σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφική ομάδα περιλαμβάνεται διαχρονικά το ΑΚΕΛ. Εάν δει κάποιος διαχρονικά την ιστορία της παράταξής μας, με την πολιτική της επαναπροσέγγισης, την αντίθεση στις ξένες επεμβάσεις, την εμμονή στη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την εμμονή σε «κόκκινες γραμμές» της δικής μας πλευράς, θα αντιληφθεί του λόγου το αληθές.

Παρ’ όλο λοιπόν που ψηφίζουμε για τη Βουλή στις 22 Μαΐου, αυτές οι εκλογές είναι σημαντικές και για το Κυπριακό. Το αποτέλεσμά τους θα δώσει πολλαπλά μηνύματα και θα διαμορφώσει δυνατότητες και προοπτικές.

Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο σήμερα κανένας δεν μπορεί να αποδώσει μικροπολιτικά κίνητρα για τη στάση του στο Κυπριακό. Είναι μια στάση σοβαρότητας και υπευθυνότητας. Αποδεικνύει ότι πάνω απ’ όλα είναι η Κύπρος και ο κυπριακός λαός. Ακόμα και εάν μας χωρίζει χάσμα ιδεολογικό, ιστορικό και πολιτικό με τους κυβερνώντες και τον κ. Αναστασιάδη, στηρίζουμε τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για να μπορέσει να λυτρωθεί ο τόπος.

Χωρίς αυτό να αποτελεί δείγμα αλαζονείας, η πραγματικότητα είναι ότι χωρίς δυνατό ΑΚΕΛ ούτε λύση μπορεί να εξευρεθεί, ενώ δύσκολα η λύση αυτή θα είναι βιώσιμη. Το ΑΚΕΛ με τις ισχυρές και παραδοσιακές σχέσεις με την τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελεί γέφυρα συνεννόησης και συνεργασίας.

Το ΑΚΕΛ έχει θέσει έγκαιρα τις «κόκκινες γραμμές» για να είναι μια λύση αποδεκτή. Τόνισε ότι δεν αποδέχεται: εμπλοκή του ΝΑΤΟ, εγγυήσεις και μονομερές δικαίωμα επέμβασης, λύση στο εδαφικό χωρίς επιστροφή της Μόρφου, ξένα στρατεύματα και γενικά στρατούς, λύση χωρίς τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ξέρει πολύ καλά πού στέκεται.

Το ΑΚΕΛ έχει διαχρονικά αποδείξει τη δυνατότητά του να αντιστέκεται σε ξένες πιέσεις και επιβουλές.

Η σωστή λύση εξαρτάται κυρίως από την Τουρκία. Ακόμα και εάν δεν επιτευχθεί λύση έχει τεράστια σημασία σοβαρές και υπεύθυνες φωνές να επικρατήσουν στο εθνικό θέμα. Ακρότητες, φανφάρες και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μόνο νέες καταστροφές μπορούν να φέρουν στον τόπο.

Το ΑΚΕΛ μπορεί με τη σοβαρή και υπεύθυνη στάση του να διασφαλίσει ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα σε σχέση με το Κυπριακό, ισορροπίες εξαιρετικά σημαντικές με λύση ή με χωρίς λύση.

*Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ, υποψήφιος βουλευτής Λευκωσίας