Το «χωριό», ως ένα πρυτανικό ψέμα

Του Γιώργου Κ. Γεωργίου*

Το πρόβλημα με τον πρύτανη δεν είναι οι προσβλητικές αναφορές του ούτε οι ιστορικές ανακρίβειες που χρησιμοποίησε, αλλά η άκομψη παρέμβασή του σε μια διελκυστίνδα που ταλανίζει εδώ και τρία χρόνια τη Λάρνακα και η εμπλοκή του στα επικοινωνιακά παιχνίδια της κυβέρνησης. Κυρίως, η αντίληψή του περί δημοκρατίας. Σε μια προσπάθειά του να πείσει για το… κληρονομικό σύνδρομο υπανάπτυξης των Λαρνακέων, πήγε πίσω στο 1905, όπου τάχα οι Σκαλιώτες βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν, για να μην έρθει ο σιδηρόδρομος στην πόλη τους. Κι έτσι την έπαθαν οι αδαείς και έμειναν ένα… χωριό! Ωραία προσέγγιση. Επιστημονική, τεκμηριωμένη, πειστική. Πλην, όμως, παραμυθιακή και αναληθής.

Η Λάρνακα ώς τις αρχές του 20ού αιώνα κατείχε μια πρωτοπορία, «αφού είναι το εμπορικό κέντρο ολόκληρης της νήσου… δύναται να αποδείξει λόγο γιατί να ονομάζεται πόλη, έτσι μάλιστα που είναι έδρα Ελληνος Επισκόπου και κατοικούν σ΄αυτή οι Πρόξενοι των Ευρωπαϊκών δυνάμεων» («Ταξίδια στη Νήσο Κύπρο», Giovanni Mariti, 1769).

Γι’ αυτό, ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός μιλά για «την πολιτείαν αύτη την ευγενίζουσα, την των άλλων πόλεων επισημωτέρα, την χαριεστάτην», δηλαδή την πιο κομψή, όμορφη, τέλεια… («Ιστορία Χρονολογική της Νήσου Κύπρου», Βενετία, 1788).

Ολες οι πηγές μαρτυρούν πως η παρακμή της Λάρνακας οφείλεται στην απόφαση της αποικιοκρατικής κυβέρνησης, για τους δικούς της λόγους, να αναπτύξει, το 1906, την Αμμόχωστο, σαν το κύριο λιμάνι του νησιού (οι φορτοεκφορτώσεις γίνονταν άμεσα από τις προβλήτες του λιμανιού, ενώ στο αγκυροβόλιο της Σκάλας χρησιμοποιούνταν οι μαούνες).

Η κατασκευή του σιδηρόδρομου το 1905 επέτεινε την παρακμή της Λάρνακας και δρομολόγησε την απομάκρυνση πολλών υπηρεσιών (τηλεγραφείο, Οθωμανική Τράπεζα, Αρχιτελωνείο, ατμοπλοϊκά πρακτορεία) και προξενείων από την πόλη και τη μετακίνησή τους προς την Αμμόχωστο και τη Λευκωσία, στην οποία μετέφερε την έδρα του ο Αγγλος Υπατος Αρμοστής.

Αυτά, κύριε πρύτανη, ως προς την ιστορική αλήθεια. Η ουσία, βέβαια, ευρίσκεται στη σημερινή αλχημική στάση σου. Ενώ γνώριζες ή όφειλες να γνωρίζεις πως υπάρχει μια προεδρική δέσμευση και δύο αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, με βάση τις οποίες οι εταιρείες υποστήριξης για τους υδρογονάνθρακες θα φύγουν από το λιμάνι της Λάρνακας τον Αύγουστο του 2016 και θα μεταφερθούν στη Λεμεσό, εντελώς απροσχημάτιστα, με την επιστολή σου προς τον Δήμαρχο Λάρνακας (1/3/2016), εκβιαστικά, διασυνδέεις την ίδρυση του Τμήματος Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Υδρογονανθράκων στην πόλη μας με τη μόνιμη παρουσία των εταιρειών στο λιμάνι Λάρνακας… Εκτός κι αν είχες άλλη πληροφόρηση από τη δική μας…

Το τελεσίγραφό σου συνάδει, βέβαια, και εντάσσεται μέσα στο ευρύτερο κλίμα του εξαναγκασμού σε παραιτήσεις, των εκβιασμών, των γελοιοτήτων, των ταξιμάτων, του πλήγματος της δημοκρατίας, του άκρατου λαϊκισμού εκ μέρους της κυβέρνησης και των υποτακτικών της στη Λάρνακα. Απ’ αυτούς όλα τα περιμένουμε. Τέτοιες συμπεριφορές, όμως, δεν αρμόζουν σε έναν πρύτανη. Ετσι;

Ακου, κύριε πρύτανη, και συ και οι άλλοι. Η Λάρνακα δεν είναι χωριό. Είναι πόλη. Με ωραίους, πράους, φιλόξενους, εργατικούς, φιλοπρόοδους, ευγενικούς ανθρώπους. Αδαείς δεν είμαστε. Ούτε ηλίθιοι. Γιατί για τέτοιους μας περνάτε. Μην μας συμπεριφέρεστε ως αποικιοκράτες. Εχουμε όραμα και στόχους. Θέλουμε να κάνουμε την πόλη μας «χαριεστάτη». Αλλά με σεβασμό στον άνθρωπο, στην υγεία του και στο περιβάλλον. Επιζητούμε την ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας ως μάννα εξ ουρανού, αλλά όχι έναντι οποιουδήποτε κόστους. Εκτός κι αν διαφωνείτε…

*Βουλευτής ΑΚΕΛ Λάρνακας, υποψήφιος βουλευτής