Το χρονικό δεινών ημερών για την Παιδεία και τη Δημοκρατία

Παρασκευή, 13 Ιουλίου 2018: Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού έχει περιπέσει σε αμηχανία! Εγκλωβισμένο στις βεβιασμένες αποφάσεις του και την πειθήνια «υποταγή» στις ντιρεκτίβες του Υπουργικού -δήθεν- και του Γενικού Ελεγκτή -πάλι δήθεν- έχει περάσει όλα τα εξελικτικά στάδια. Αλαζονεία και ετσιθελισμός με το επιχείρημα: «Είμαστε κυβέρνηση του 57% και μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις»

Ποντιοπιλατισμός και μετακίνηση ευθυνών: «Είναι απόφαση του Υπουργικού και δεν αλλάζει». Αποτέλεσμα: Οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών. Μέχρις εδώ τα πράγματα κάπως ελέγχονταν. Έτσι η αλαζονεία, ο ετσιθελισμός με συνοδοιπόρο την ειρωνεία… κάλπαζε. Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις τούς υπεδείκνυαν το παράνομο και παράτυπο των μονομερών τους αποφάσεων. Δεν είχε συνέλθει ούτε η ΜΕΠΕΥ, θεσμικό όργανο, στο οποίο συζητούνται όλα τα εργασιακά θέματα, ούτε το Συμβούλιο Παιδείας, όπου συζητούνται τα εκπαιδευτικά θέματα. Η αλαζονεία του Υ.Π.Π. (Αυτό το τρίτο Π. μήπως θα πρέπει να το παραλείπω;) όμως… συνεχίζεται! «Αυτά που ξέρατε, πέρασαν! Ξεχάστε τα και ελάτε στο διάλογο για τα παρακάτω». Στο μεταξύ, οι εκπαιδευτικές οργανώσεις συσπειρώνονται! Όταν, δε, επιστρατεύτηκαν σύμβουλοι του Υπουργού, όπως ο κ. Σκαλιάς, πρώην πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ, ο οποίος γυρόφερνε τα κανάλια και απαξίωνε πρώην συναδέλφους του ή όταν πρόεδροι των οργανωμένων γονιών επιτάχθηκαν από το Υ.Π.Π., η συσπείρωση του εκπαιδευτικού κόσμου φτάνει στο κατακόρυφο!

Και τότε… γίναμε μάρτυρες ασύστολων ψεμάτων, ιδιαίτερα από τον ίδιο τον Υπουργό και το περιβάλλον του. «Δεν ήλθαν στο διάλογο, ήλθαν και έφυγαν, αφού, έγινε διάλογος, μα δεν κατάλαβαν καλά…» Συνέχισαν μάλιστα να καλούν στο διάλογο, που έγινε ή… δεν έγινε, χωρίς όμως να αίρουν τα απαράδεκτα μέτρα, που πάρθηκαν μονομερώς, προσπαθώντας να παρουσιάσουν τις εκπαιδευτικές οργανώσεις ως αδιάλλακτες. Στην πρώτη γραμμή και ο Αρχιεπίσκοπος. Έπρεπε να επιστρατευτεί!

Χαρακτήρισε ως απαράδεκτες τις απαιτήσεις των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Μακαριότατε, το Υπουργείο προέβη σε απαράδεκτες απαιτήσεις και όχι οι εκπαιδευτικοί.

Μακαριότατε, δηλώνουμε απερίφραστα ότι δική μας προτεραιότητα είναι το Δημόσιο Σχολείο. Εσάς, ποιες είναι; Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες; Ειπώθηκαν, όμως, και άλλες αναλήθειες, κύριε Υπουργέ, όπως:

Οι συνδικαλιστές, ως υπεύθυνοι τμημάτων, δημιουργούν πρόβλημα στην επικοινωνία τους με τους μαθητές, αφού απουσιάζουν κάποιες μέρες από τα σχολεία. Κύριε Υπουργέ, έπρεπε να γνωρίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί που δεν έχουν πλήρες ωράριο στο σχολείο δεν αναλαμβάνουν υπεύθυνοι τμήματος. Ήρθαν, κτύπησαν τα χέρια τους στο τραπέζι και σηκώθηκαν και έφυγαν.

Μα, κύριε Υπουργέ, στο χρονικό διάστημα των 30 λεπτών χτύπησαν και τα χέρια τους στο τραπέζι; Τηλεγραφικά τους τα είπατε; Και αν, όντως, τους επιδώσατε τηλεγράφημα, τότε καλώς έπραξαν!

Παρασκευή, 13 Ιουλίου 2018: Η μεγάλη κινητοποίηση! Και τα μεγάλα ψέματα! Οι πόρτες του Υπουργείου διπλοκλειδωμένες! Οι αλυσίδες θύμιζαν φρούριο απόρθητο! «Εμείς τους περιμέναμε. Δώσαμε οδηγίες στους αστυνομικούς να ανοίξουν τα κάγκελα και να ανέβει αντιπροσωπεία».

Γ. Σκαλιάς σε τηλεοπτικό κανάλι: «Αφού είχαν το τηλέφωνό μου, γιατί δεν με πήραν, για να κατέβω εγώ να το παραλάβω;»

Ο δε Υπουργός ανέβασε ανακοίνωση στο Twitter: Είμαι πάνω. Ελάτε αν θέλετε. Ο υπογράφων ήταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας. Κανένας δεν θα κατέβει για να παραλάβει το ψήφισμα, παρά τα κελεύσματα των εκπαιδευτικών οργανώσεων που απευθύνονταν στον επικεφαλής του αστυνομικού σώματος, που φρουρούσαν το χώρο, για να μην εισβάλουν οι… τραμπούκοι εκπαιδευτικοί. Μετά από όλα αυτά αποδεχτήκατε να πιείτε καφέ στα Γραφεία της ΟΕΛΜΕΚ. Κύριε Υπουργέ, και ο καφές σερβίρεται σε καθαρό τραπέζι! Πήγατε στη συνάντηση. Αντί όμως για διάλογο, εμμένατε, πεισματικά, στις θέσεις σας. Και μάλιστα θέσατε και άλλες απαιτήσεις. Επαναλάβατε, για ακόμη μια φορά, ότι τίποτα δεν συζητάτε από τα προηγούμενα. Είναι τετελεσμένα και έχουν δρομολογηθεί.

Και διερωτώμαι: Γιατί πήγατε; Πώς τον εννοείτε εσείς τον διάλογο;

Εσείς έχετε κάμει παντιέρα και πολιτική σας το: «Αποφασίζουμε και διατάζουμε»!

Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος! Ούτε βήμα πίσω! Και αν προ ημερών ήμαστε 4.000, πριν φύγει το καλοκαίρι θα ξανάρθουμε και θα είμαστε διπλάσιοι.

Γιατί αυτό το καλοκαίρι δεν θα το χάσουμε, κύριε Υπουργέ! Εμείς θα υπερασπιστούμε το Δημόσιο Σχολείο με κάθε θυσία. Εσείς θα υπερασπιστείτε την ιδιωτική εκπαίδευση. Το έχει δηλώσει ευθαρσώς και ο κύριος Αβέρωφ Νεοφύτου. Μας χωρίζει χάσμα!

Προτείνουμε τον παρατεταμένο αγώνα για την προάσπιση του Δημόσιου Σχολείου. Για την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού και του Ανθρώπου, ως οντότητα. Είναι η ώρα της συλλογικής ευθύνης και δράσης!