Το φασιστικό θεριό βρυχάται… No pasaran

Του Γιώργου Κ. Γεωργίου*

Ο αέρας που έρχεται από τη Γηραιά Ήπειρο έγινε βαρύς. Η ανθρωπότητα τα ξανάζησε όλα αυτά. Και γεύτηκε πικρούς καρπούς. Η πολιτική ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από Μεσοπόλεμο. Της ανοχής έναντι του φασιστικού θεριού. Της επιτήδειας ουδετερότητας των Δυτικών και της υποδαύλισης του ναζισμού. Οι ιστορικοί και πολιτικοί παραλληλισμοί, 70 χρόνια μετά το μακελειό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι προφανείς. Η βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων δημιουργεί ανατριχιαστικούς συνειρμούς. Το φασιστικό θεριό βρυχάται. Η Ευρώπη του πνεύματος και του πολιτικού ορθολογισμού, της Αναγέννησης και του Μάη του ’68, ολοένα βυθίζεται στο σκοταδισμό ενός ακροδεξιού παραληρήματος. Η Ευρώπη του Γκαίτε και του Μαρξ, του Λόρκα και του Πικάσο, του Ελύτη και του Μαγιακόφσκι αντικαθίσταται από τους αποκρουστικούς επίγονους του Χίτλερ. Στη Γαλλία με τη Λεπέν, στη Γερμανία με την Εναλλακτική, στην Αυστρία με τους Νεοναζί, στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή.

Η επιδημία έφτασε ώς εδώ. Και βρήκε πρόσφορο έδαφος. Η στέγαση των ΕΟΚΑβήτικων στοιχείων στον ΔΗΣΥ, η ιδεολογική διχοστασία της κυπριακής δεξιάς, η καθεχρονική απόδοση τιμών στον δολοφόνο Γρίβα ήταν το λίπασμα για να τραφεί το ΕΛΑΜίτικο παράρτημα της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Τώρα, η δήθεν φιλελεύθερη δεξιά παράταξη, αγκαλιά με τους νοσταλγούς του γριβισμού τιμούν τον ολετήρα του τόπου κάτω από το «άγρυπνο», ποντιοπιλατικό, επιτήδειο μάτι του, κάποτε, σοσιαλιστή Δημάρχου. Κάντε του χρυσά αγάλματα, χτίστε του μουσεία, τιμήστε τον όσο θέλετε. Τον Γρίβα δεν θα τον εξαγνίσετε ποτέ. Ταγματασφαλίτης –συνεργάτης των Γερμανών στην κατοχή, Χίτης– εγκληματίας στα Δεκεμβριανά, δολοφόνος αριστερών κατά την ΕΟΚΑ, πολέμιος του κυπριακού κράτους και καταλυτής της Δημοκρατίας.

Μια εμμονική, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Αυτός ήταν… Έτσι θα τον συστήνουμε στα παιδιά μας. Γιατί δεν είμαστε ανιστόρητοι. Ούτε και αμνήμονες. Γιατί εδώ ο τόπος είναι μικρός και οι πληγές ακόμα ανεπούλωτες. Γιατί εδώ, εκτός από προδότες, υπήρξαν και ήρωες… Αγνοί πατριώτες που πολέμησαν κατά του φασισμού. Για ένα κόσμο λεύτερο και δημοκρατικό.

Επειδή θυμόμαστε τα παλιά για νάχουμε μερτικό στην ελπίδα…

Στρέφουμε πίσω το βλέμμα και οι εικόνες είναι καθάριες.

«Βγήκαν οι γριούλες στα ξωπόρτια και κοίταξαν. Ύστερα κούνησαν τα κοκαλιάρικά τους χέρια και σκούπισαν το πονεμένο δάκρυ της σκλαβιάς. Σάλεψαν τα πικραμένα χείλη κι η Κύπρος ακούστηκε να χαιρετά τα παιδιά της: στην ευτζήν μου παιθκιά μου. Βγήκαν οι νέες μητέρες με την κυπριακή ψυχή στην αγκαλιά τους, βγήκαν οι κόρες κι οι αδελφές κι ο αγέρας γέμισε κινούμενα μαντήλια και χαιρετισμούς: στο καλό, στο καλό…

… Στους δρόμους, μια πυρωμένη φάλαγγα από 800 φλογισμένες ψυχές, μια παράταξη από 800 παιδιά της εργατιάς προχωρούσε με βήμα σταθερό και θαρραλέο προς το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος.

Ήταν οι 800 εθελοντές του Ανορθωτικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού, του ΑΚΕΛ, που ξεκίνησαν πρωί της 28ης του Ιούνη του 1943, για να συντρέξουνε όσο μπορούνε, λέγοντας το μεγάλο ΝΑΙ, που τόχαν έτοιμο από καιρό μέσα τους, για νάχουνε να λένε στα παιδιά τους στα χρόνια τα μελλούμενα…

Δε γινόταν αλλιώς…
No pasaran! No pasaran! Οι φασίστες δεν θα περάσουν, ξέσκιζε τους αγέρηδες η θρυλική Πασιονάρια.
Κι απ’ την Κόρντοβα ώς πέρα στη θλιμμένη του Λόρκα Γρανάδα,
Μυριάδες εθελοντές δίνουν τη σάρκα τους στα λυσσασμένα θεριά,
Σταυροφόροι της λευτεριάς, αγωνιστές του κόσμου.
Όλου του κόσμου.
Της Αμμοχώστου και της Κοκκινιάς και του Λένινγκραντ.
Ν’ ανθίσει η ελιά της ειρήνης
Ν’ αναπαυτούν οι ψυχές της Ηλέκτρας και του Κυθραιώτη, του Μένοικου και του Τοφαρη, του Καβάζογλου και του Μισιαούλη, του Μουσταφά και του Τσε…
Δε γινόταν αλλιώς…»
Αγρυπνείτε. Δε γίνεται αλλιώς… No pasaran.

*Βουλευτής Λάρνακας ΑΚΕΛ- Αριστερά- Ν.Δ.