Το κυνήγι, το θήραμα και οι απώλειες…

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Μια ακόμα κυνηγετική περίοδος ξεκίνησε και θα διαρκέσει μερικούς μήνες. Στο δικό μου το μυαλό και πιστεύω δεν είμαι μόνος, εκείνο που υπάρχει δεν είναι πόσο θήραμα υπάρχει φέτος αλλά πόσες απώλειες θα υπάρχουν.

Απώλειες στο ίδιο το θήραμα (όλοι ξέρουμε το μικρό μέγεθος των περιοχών κυνηγίου που έμειναν ανέπαφες από τις πυρκαγιές και άλλες καταστροφές, οπότε ανάλογα περιορισμένη είναι και η ζωή των άγριων πουλιών και λαγών), αλλά απώλειες και για τους συντρόφους των κυνηγών. Τα σκυλιά, όπως αποδεικνύεται, είναι τα μεγαλύτερα θύματα σ’ αυτό που κάποιοι λένε «χόμπι», «φυσιολατρία» και κάτι τέτοια κουφά.

Εκατοντάδες είναι τα σκυλιά που στη διάρκεια κάθε κυνηγετικής περιόδου είτε απομακρύνονται και χάνονται από τους ιδιοκτήτες τους είτε εγκαταλείπονται από τους ίδιους τους κυνηγούς, γιατί δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες τους ή για κάποιους άλλους λόγους. Και το αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο με τον πιο τραγικό τρόπο. Παίρνω για παράδειγμα την εικόνα που αντικρίζουν οι διερχόμενοι από τον κύριο δρόμο Λεμεσού – Τροόδους… Κυνηγετικά σκυλιά σκοτωμένα και στις δυο πλευρές του δρόμου. Θύματα από τη μια των ιδιοκτητών τους που τα εγκαταλείπουν και των ασυνείδητων οδηγών από την άλλη που ολίγον τους ενδιαφέρει να ελαττώσουν ταχύτητα για να μην κτυπήσουν το σκυλί που περιπλανιέται χαμένο. Το πολύ πολύ να βλαστημήσουν εκ των υστέρων για την πράξη τους, όταν δουν τη ζημιά που έπαθε το αυτοκίνητό τους. Οι εξορμήσεις όμως των κυνηγών έχουν και άλλα απαράδεκτα. Και δεν είναι μόνο η λαθροθηρία που αποτελεί κοινό μυστικό ότι γίνεται σε κάθε εξόρμηση. Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που αμφιβάλλει ότι κάποιοι κυνηγοί θα επιστρέψουν στα σπίτια τους έχοντας κρυμμένο στην κάσα του διπλοκάμπινου ένα αγρινό ή κάποιο άλλο απαγορευμένο για το κυνήγι ζώο…

Θέλετε κι άλλα τρωτά τα οποία χαρακτηρίζουν την κυνηγετική συνείδηση κάποιων Κυπρίων; Αν ρωτήσετε τους αγρότες στα χωριά, θα σας μιλήσουν για τους καταπατητές των κτημάτων τους και τις ζημιές που τους προκαλούν στις διάφορες καλλιέργειές τους… Εχουν μάλιστα να δείξουν ως τεκμήρια τα φυσίγγια που είναι διάσπαρτα στα περβόλια και τα τσαλαπατημένα φυτά τους.

Για τελευταίο άφησα τη νοοτροπία που ακόμα υπάρχει σε αρκετούς κυνηγούς να παίρνουν μαζί τους στις εξορμήσεις τους μικρά παιδιά. «Για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τη φύση» λένε κάποιοι ή για να μάθουν να κυνηγούν… Τι ανοησία κι αυτή και μάλιστα επικίνδυνη…

Τα στραβά, λοιπόν, σε ό,τι αφορά το κυνήγι, είναι εκεί και τα γνωρίζουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς. Καιρός να εφαρμοστούν κάποιες νομοθεσίες για το καλό όλων.