Το κοινό το φτιάχνεις, δεν το βρίσκεις έτοιμο

Δεν υπάρχει απαισιοδοξία στην τέχνη, λέει ο Πάμπος Φιλίππου. Ακόμα κι αν περιγράφεις ένα τοπίο καταθληπτικό, κάνεις μία κίνηση προς τα μπρος. Κι αυτό μεταφράζεται με κάτι όμορφο και αισιόδοξο. Πόσω μάλλον όταν έχεις μπροστά σου μια κονσόλα και καλείσαι να διαχειριστείς αισθήματα και συναισθήματα, να παίξεις τραγούδια, όχι για να «περάσει η ώρα», η δική σου ή των ακροατών σου, αλλά να δώσεις και να πάρεις.

Τραγούδια ξεχασμένα, τραγούδια που «τα’ φαγε η σκόνη» αλλά όχι η λησμονιά, ακούμε καθημερινά από τη συχνότητα του “Αστρα”, γιατί ο παραγωγός της εκπομπής «τα τραγούδια της σκόνης» πιστεύει πως αυτά έχουν τον τρόπο να μας θυμίζουν πολλά πράγματα. «Η σκόνη είναι στα μυαλά πολλών ανθρώπων. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Τα τραγούδια διώχνουν τη σκόνη. Οπως η βροχή».

Κι όταν οι λαμπάδες της κυριακάτικης λειτουργίας ανάβουν, τότε η κονσόλα γίνεται ένα «παρανάλωμα» αγωνιστικότητας και διεκδικητικότητας. Μεταμορφώνεται σε βήμα έκφρασης της αγωνίας του κόσμου για τα τεκταινόμενα στο κοινωνικό – πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας και αλλού. Μεταμορφώνεται σε βήμα έκφρασης της πίστης για τις καλύτερες μέρες που ακόμα δεν ζήσαμε… Και η φωνή της Σωτηρούλας από τη Λεμεσό της Κύπρου, σμίγει με τη φωνή του Δημήτρη στο Μάλμε της Σουηδίας και η κάθε καλημέρα στους 92,8 μεγάκυκλους κάνει τη διαφορά στα ραδιοφωνικά ερτζιανά…

«Τραγούδια της σκόνης», λοιπόν και «με καφέ και εφημερίδα» ή καλύτερα κυριακάτικη λειτουργία. Δύο εκπομπές με ιστορία, δοσμένες με αγάπη και μεράκι γιατί στον παραγωγό τους δεν αρέσει να είναι ουδέτερος. «Δεν προσπάθησα ποτέ να αρέσω σε όλους, και όμως, είναι μαζί μας άνθρωποι απ’ όλες τις κοινότητες, από όλους τους πολιτικούς χώρους, από όλες τις ηλικίες», λέει και δικαιούται να επαίρεται για αυτό.

Η ενασχόληση του Πάμπου Φιλίππου με το ραδιόφωνο, σε επαγγελματικό επίπεδο, άρχισε πριν δεκαεννέα χρόνια. Ηταν η πρώτη του συνεργασία με το ραδιόφωνο του Αστρα, αλλά η σχέση του με την μουσική, όπως και με τα βιβλία, την ποίηση, μετρά πολύ περισσότερα χρόνια. Τα «τραγούδια της σκόνης», λέει ο ίδιος, είναι μια εκπομπή με παράδοση στο σταθμό. Κάποια τραγούδια νοσταλγικά , με εικόνες ξεχασμένες, η εκπομπή τα κρατά με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστο την πρώτη ώρα της δίωρης καθημερινής μουσικής μυσταγωγίας…

«Πολλά τραγούδια όπως και γεγονότα και καταστάσεις πολιτικές, κοινωνικές, δεν θέλω να ξεχαστούν. Ούτε οι ακροατές το θέλουν. Τα τραγούδια έχουν τον τρόπο να μας θυμίζουν πολλά πράγματα», λέει όταν τον ρωτάς για το ύφος της εκπομπής. Η «κυριακάτικη λειτουργία», έχει άλλη ιδιαιτερότητα. Γιατί είναι σε ώρες δύσκολες ραδιοφωνικά. Οκτώ με έντεκα το πρωί, πόσοι να ακούσουν ραδιόφωνο; Τη συγκεκριμένη εκπομπή από τη συγκεκριμένη συχνότητα πολλοί. Πάρα πολλοί… «Θέλει δύναμη, κέφι και πολύ ενέργεια για να είναι όπως πρέπει να είναι και όπως την ξέρουν και την θέλουν οι πιστοί», λέει με ειλικρίνεια και παραδέχεται πως το ξύπνημα της Κυριακής είναι το πιο δύσκολο κομμάτι…

«Πρέπει να διαβάσεις εφημερίδες, να ακούσεις τα δελτία ειδήσεων, να είσαι ενημερωμένος για τα εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα». Κι αν δεν έχεις κέφι; «Θα πρέπει να το βρεις. Πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει. Χρειάζεται πειθαρχία. Αλλιώς δεν θα είναι λειτουργία», λέει και χαμογελά. Με τους ακροατές του έχει μια άλλη σχέση.

«Αγαπώ τη “λειτουργία” και εκτιμώ το κόσμο που την ακούει. Πήρε πολλά χρόνια για να αποκτήσει μεγάλο κοινό η εκπομπή. Ενα κοινό που συμμετέχει. Εχει σημασία αυτό. Δεν μιλάμε για κόσμο που τελειώνει απ τη δουλειά ή που πάει στη δουλειά και ‘’αναγκαστικά’’ σε ακούει. Το φτιάχνεις το κοινό. Δεν το βρίσκεις έτοιμο. Κάνεις κόπο για αυτό», λέει και σίγουρα όσοι παρακολουθούν, όσοι ακούν χρόνια τώρα τον Πάμπο Φιλίππου, συμφωνούν απόλυτα.

«Πρέπει να τους πείσεις πως αξίζει να είναι μαζί σου για τρεις ώρες, Κυριακή πρωί. Πως αξίζει να σου στείλουν μια καλημέρα, ένα σχόλιο, να προτείνουν ένα θέμα», συνεχίζει. Ακόμη και αυτούς που δεν συμφωνούν με τα θέματα της εκπομπής και τα σχόλια. «Υπάρχει ένα ποσοστό που δεν συμφωνεί πολιτικά -ιδεολογικά μαζί μου, αλλά τους αρέσουν τα τραγούδια. Δεν είναι όλοι στον ίδιο βαθμό πιστοί. Η “λειτουργία” είναι ραδιοφωνική, δεν είναι σε κάποια αίθουσα και δέχεσαι μόνο αυτούς που θέλεις. Είναι φυσικό να σε ακούνε από χίλιους διαφορετικούς κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους. Ανθρωποι από όλη την Κύπρο και το εξωτερικό. Εχουμε πυρήνες πιστών σε διάφορες χώρες. Ακόμη και συνάδελφους από άλλους σταθμούς που ξυπνάνε νωρίς για να ακούσουν την εκπομπή. Ατομα από την παραδοσιακή αριστερά που είναι πιο κοντά στον Αστρα, μέχρι άκρα δεξιά».

Στο ραδιόφωνο υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να αποφύγεις. Ολα πάνε καλά όμως. Δυνατά και με ανοιχτά παράθυρα, όπως συνηθίζει να λέει και δεν τον αγχώνει τίποτα. «Τα σχόλια μου είναι το ένα τρίτο της “λειτουργίας”. Τα άλλα δυο είναι τα τραγούδια, οι καλημέρες των πιστών, τα σχόλια των πιστών». πλαισιάκι: …μεγάλα τραγούδια Στον ίδιο δεν αρέσει να είναι ουδέτερος. «Δεν προσπάθησα ποτέ να αρέσω σε όλους, και όμως, είναι μαζί μας άνθρωποι απ’ όλες τις κοινότητες, από όλους τους πολιτικούς χώρους, από όλες τις ηλικίες. Η συντριπτική πλειοψηφία, έχει μια άριστη σχέση με τη “λειτουργία”. Είμαστε σύντροφοι. Η «λειτουργία» ήταν μια ευκαιρία να γίνουμε».

Η θετική ενέργεια των πιστών δυναμώνει αυτή την σχέση που με κόπο έφτιαξε. «Μοιραζόμαστε πράγματα. Αγωνίες και μεγάλα τραγούδια! Αλλά πολεμήθηκε πολύ η “λειτουργία”», σημειώνει και όσοι παρακολουθούν τακτικά την εκπομπή το ξέρουν. Και καταλαβαίνουν τι θέλει να πει. Η «λειτουργία» του Πάμπου Φιλίππου και των ακροατών του έχει χρώμα. «Μου αρέσουν τα χρώματα. Πιστεύω πως η ζωή μας, πρέπει να είναι όπως η 
“κυριακάτικη λειτουργία”. Να λέμε αυτά που πιστεύουμε. Χωρίς φόβο άλλα με πάθος. Ετσι, όπως ο Ερωτας και η Επανάσταση»!

Εκπομπές – σχολείο

Μάθημα πολιτικής και κοινωνικής δικαιοσύνης χαρακτηρίζει τις εκπομπές του Πάμπου Φιλίπππου, η Παναγιώτα από τη Λεμεσό. Η κυριακάτικη λειτουργία, ιδιαίτερα, είναι σχολείο, σημειώνει. Η επιλογή των τραγουδιών είναι πάντα τόσο «ακριβής» και σήμερα, την εποχή που γκρεμίζονται αρχές και αξίες και διεκδικεί πρωταγωνιστική θέση το εύπεπτο, το χαζό και το ανώδυνο, εκπομπές σαν αυτές στο ραδιόφωνο του «Αστρα», αφυπνίζουν τον κόσμο.

Για την Ειρήνη από τη Λευκωσία, «οι εκπομπές στο ραδιόφωνο είναι έρμαια της όποιας μουσικής και των δισκογραφικών εταιρειών. Ο Πάμπος κάνει μία από τις καλύτερες εκπομπές» και τις ξεχωρίζει κυρίως, για τον πολιτικό τους χαρακτήρα. «Τα σχόλια είναι πάντα καυστικά και σε νόημα και περιεχόμενο». Επιμένει σ’ αυτές τις εκπομπές γιατί ακούει τραγούδια που δεν τα ακούγονται σε άλλα ραδιόφωνα.