Το κόστος φορτώνεται στους αδύνατους

Του Πάμπου Χρυσοστόμου*

Ο ετήσιος κρατικός προϋπολογισμός για το 2016 της Διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ κατατέθηκε για συζήτηση και έγκριση στη Βουλή αποτυπώνοντας ξεκάθαρα τα παρακάτω χαρακτηριστικά που είχαν και οι δυο προηγούμενοι: Παράταση της αυστηρής λιτότητας, Περαιτέρω συρρίκνωση της κοινωνικής πρόνοιας, Μεγαλύτερη συμπίεση του βιοτικού επιπέδου, Παντελής έλλειψη στήριξης των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων και Ολοκλήρωση ιδιωτικοποίησης των κοινωφελών Ημικρατικών Οργανισμών.

Το κόστος και το λογαριασμό της κρίσης το πληρώνουν οι πολλοί και αδύνατοι. Το κέρδος και τα οφέλη της όποιας ανάπτυξης εισπράττουν οι λίγοι και οι ισχυροί.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνει ο άνεργος, ο χαμηλοσυνταξιούχος και οι ευάλωτες ομάδες που φτωχοποιούνται για να πληρώνονται οι δόσεις της Τρόικας. Το κέρδος το εισπράττουν οι μεγαλοτραπεζίτες που με τη διάσωση των τραπεζών συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα αστρονομικά μπόνους.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνει ο ανυποψίαστος μικρο-καταθέτης που του κούρεψαν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής. Το κέρδος το εισπράττουν οι «υποψιασμένοι» μεγαλοκαταθέτες που φυγάδεψαν τα εκατομμύρια στο εξωτερικό λίγες μέρες πριν το κούρεμα.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνουν οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που κλείνουν η μια μετά την άλλη λόγω των μέτρων της κυβέρνησης. Το κέρδος το εισπράττουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις που θησαυρίζουν λόγω των ρυθμίσεων της κυβέρνησης.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνουν οι ασθενείς στις ουρές των διαλυμένων δημοσίων νοσηλευτηρίων. Το κέρδος το εισπράττουν οι μεγαλο-κλινικάρχες του ιδιωτικού τομέα που εκμεταλλεύονται τις αρρώστιες του κόσμου.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνει ο ανυπεράσπιστος δανειολήπτης που αδυνατεί να πληρώσει λόγω απώλειας εισοδημάτων τη δόση του και βλέπει το σπίτι του να εκποιείται. Το κέρδος το εισπράττει ο ευνοούμενος αετονύχης επενδυτής που αρπάζει για ψιχούλα της εκποιημένες περιουσίες του κόσμου.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνουν οι κοινωφελείς Οργανισμοί του δημοσίου που βγάζει η κυβέρνηση στο σφυρί για ξεπούλημα και οι εργαζόμενοι τους. Το κέρδος το εισπράττουν μεγάλα επιχειρηματικά καρτέλ που είναι έτοιμα να αρπάξουν σε τιμή ευκαιρίας κερδοφόρους Οργανισμούς του Δημοσίου.

Το κόστος της κρίσης το πληρώνουν χιλιάδες άνεργα μορφωμένα δικά μας παιδιά που μεταναστεύουν στο εξωτερικό γιατί δεν έχουν μέλλον στην πατρίδα τους. Το κέρδος θα το εισπράττουν λιγα μεγαλοστελέχη ξένων επιχειρήσεων που θα κατέβουν για να κερδοσκοπήσουν στην Κύπρο.

Για την Κυβέρνηση και τον ΔΗΣΥ το Μνημόνιο και οι συνταγές του δεν συνιστούν τίποτε άλλο παρά τη «χρυσή ευκαιρία» για υιοθέτηση της πάγιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που πάντοτε πρεσβεύαν. Με το πρόσχημα της εξυγίανσης και των μεταρρυθμίσεων, επιχειρείται συστηματικά η εφαρμογή πολιτικών που στοχεύουν στην:

– Ανακατανομή του πλούτου προς όφελος των οικονομικά ισχυρών και σε βάρος των χαμηλά εισοδηματικών στρωμάτων.

– Ενίσχυση και ηγεμονία των μεγάλων συμφερόντων επιχειρήσεων σε βάρος των οικογενειακών επιχειρήσεων.

– Ξεπούλημα κοινωφελών δημόσιων επιχειρήσεων σε μεγάλα οικονομικά καρτέλ έτσι ώστε τα αγαθά του νερού, ρεύματος, τηλεφωνικών υπηρεσιών να ελέγχονται πλήρως από ιδιώτες.

– Διάλυση των δημόσιων νοσηλευτηρίων και την απαξίωση του δημόσιου σχολείου έτσι ώστε η υγεία και η παιδεία από δημόσιο αγαθό να μετατραπούν σε προϊόντα κέρδους για λίγους.

Όλα τα πιο πάνω είναι θέματα πολιτικής. Και εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά της Αριστεράς με τους κυβερνώντες, τον ΔΗΣΥ και τους εκάστοτε συνοδοιπόρους τους. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ προέρχεται, στηρίζεται και υπηρετεί τα συμφέρονται των ισχυρών και των ολίγων. Η Αριστερά και το ΑΚΕΛ προέρχεται και υπηρετεί τους πολλούς, τους αδύνατους, τους αδικημένους. Με μια αρχή που αποτέλεσε την αιτία της ύπαρξης της πριν 90 χρόνια και συνεχίζει τόσο επικαιρη και σήμερα. «Το βάρος να το επωμίζονται αυτοί που κατέχουν τον πλούτο, και τα οφέλη να τα μοιράζονται αυτοί που έχουν ανάγκη».

* Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΑΚΕΛ