Του
Σωτήρη Βλάχου
Ο διεθνιστικός χαρακτήρας της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης (ΜΟΣΕ) αποτελεί ένα από τα ανεκτίμητα κληροδοτήματά της.
Για τον Λένιν η Ρωσική Επανάσταση δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί σαν ένα ρωσικό γεγονός, αλλά σαν το ξεκίνημα της επανάστασης σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Πίσω από το σύνθημα «Εργάτες του κόσμου ενωθείτε», που εύκολα επαναλαμβάνεται σήμερα, αφήνοντας να φανεί μόνο η ηθική του διάσταση, υπήρχε η τεράστιας σημασίας πρακτική διάσταση, την οποία ο Λένιν δεν σταμάτησε στιγμή να αναδεικνύει.
Σε δεκάδες περιπτώσεις μετά τη νίκη της επανάστασης στη Ρωσία ο Λένιν είχε προειδοποιήσει ότι χωρίς τη βοήθεια της διεθνούς εργατικής τάξης η Ρώσικη Επανάσταση ήταν καταδικασμένη.
«Απέχουμε πολύ ακόμα από το να έχουμε συμπληρώσει ακόμα και την μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό…
»Δεν πιστέψαμε ποτέ ότι μπορούμε να τη συμπληρώσουμε χωρίς τη βοήθεια του διεθνούς προλεταριάτου… Δεν είχαμε ποτέ ψευδαισθήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα. Η τελική νίκη του σοσιαλισμού σε μια χώρα είναι φυσικά αδύνατη…
»Ο Ρώσος την ξεκίνησε –ο Γερμανός, ο Γάλλος και ο Άγγλος θα την τελειώσουν, και ο σοσιαλισμός θα είναι νικηφόρος» (24 Ιανουαρίου 1918, αγγλική έκδοση Aπάντων του Λένιν, Τόμος 26, 465-72).
Δεν μπορεί να αναπτυχθεί η σοσιαλιστική οικονομία σε μια χώρα απομονωμένα, αλλά σε ένα συνασπισμό κρατών που τη θέση του εθνικού οικονομικού ανταγωνισμού για επιβίωση θα έχει πάρει ο καταμερισμός.
Δεν μπορεί να ελπίζει κάποιος στην επιβίωση της σοσιαλιστικής επανάστασης σε μια χώρα, αν αυτήν δεν την υπερασπιστούν οι εργάτες άλλων χωρών.
«Χωρίς την επανάσταση στη Γερμανία, είμαστε καταδικασμένοι», έλεγε ο Λένιν, απαντώντας ακόμα και σήμερα σε όσους μέσα στην ευρωπαϊκή αριστερά αντιμετωπίζουν τη Γερμανία σαν εχθρό στο σύνολο, μιλώντας για Γερμανούς αντί για γερμανικό καπιταλισμό, παραλείποντας να αναφέρουν ότι το πανίσχυρο γερμανικό προλεταριάτο είναι ο πιο πολύτιμος σύμμαχος των εργαζομένων κάθε ευρωπαϊκής χώρας.
Το χθες γίνεται σήμερα και ο Λένιν προειδοποιεί τη σημερινή αριστερά ότι σε περίπτωση ρήξης με τους θεσμούς της καπιταλιστικής Ευρώπης, αν δεν καταφέρει να αφαιρέσει τη στήριξη των Γερμανών εργαζομένων προς τους Σόιμπλε και σία, είναι καταδικασμένη.
Από το πρώτο συνέδριο της Τρίτης Διεθνούς διακήρυττε ότι: «Το Συνέδριο θεωρεί ότι η μόνη αξιόπιστη εγγύηση για παγιοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης που ήταν νικηφόρα στη Ρωσία, είναι η μετατροπή της σε παγκόσμια εργατική επανάσταση» (8 Μαρτίου 1918, Το ίδιο, Τόμος 27, 119).
Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, μέσα στις απίστευτες δυσκολίες που αντιμετώπιζε η επανάσταση, τόνιζε ξανά ότι:
«Δεν είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι οι δυνάμεις του προλεταριάτου και των επαναστατημένων ανθρώπων οποιασδήποτε χώρας, όσο ηρωικές, οργανωμένες και πειθαρχημένες και να είναι, θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον διεθνή ιμπεριαλισμό…
»Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τις ενωμένες προσπάθειες των εργατών του κόσμου…
»Ποτέ δε εξαπατήσαμε τον εαυτό μας με τη σκέψη ότι αυτό μπορεί να γίνει με τις προσπάθειες μιας μόνης χώρας…» (29 Ιουλίου 1918, Το ίδιο, Τόμος 28, 24-5).
Ο Κόκκινος Στρατός, που τότε δεν ήταν μόνιμος αλλά ένοπλο προλεταριάτο, βασική λενινιστική συνθήκη για υγιές εργατικό κράτος, έπαιξε τεράστιο ρόλο στην υπεράσπιση της χώρας και της επανάστασης. Αλλά τον πιο μεγάλο ρόλο έπαιξε η κινητοποίηση των εργαζομένων σε μια σειρά χώρες από τις δεκάδες που είχαν στείλει στρατεύματα για να πνίξουν τη Ρώσικη Επανάσταση στο αίμα.
Κινητοποιήσεις που ανάγκασαν τις χώρες να αποσυρθούν μέσα από μαζικές διαδηλώσεις, λιποταξίες στο στρατό και το ναυτικό.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
