Ζωή σε μια ανοιχτή φυλακή

Συγκλονιστικές είναι οι εμπειρίες που έφεραν πίσω στις «αποσκευές» τους τα μέλη της αντιπροσωπείας της ΕΔΟΝ που ταξίδεψαν στην Παλαιστίνη. 

Ο στόχος της αποστολής ήταν η παράδοση των χρημάτων, από την εκστρατεία των ΕΔΟΝοπούλων «Κάλαντα Αλληλεγγύης», η οποία ήταν αφιερωμένη στο παιδιά της Παλαιστίνης. Στα πλαίσια της αποστολής πραγματοποιήθηκαν πολλές συναντήσεις ενώ την ίδια ώρα είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά και να βιώσουν έστω και λίγο τα όσα διαδραματίζονται εκεί τα οποία δεν μπορούν να μεταφερθούν με κανένα τρόπο στις λίγες αυτές γραμμές. Επισκέφθηκαν προσφυγικούς καταυλισμούς στη Ραμάλα και αλλού, συμμετείχαν σε εκδήλωση   συμπαράστασης προς τους κρατούμενους παλαιστινίους. Ανάμεσα στους κρατούμενους στις φυλακές βρίσκονται και παιδιά. 

Σήμερα 7000 είναι οι κρατούμενοι παλαιστίνιοι. Από τον 1967 μέχρι σήμερα 800.000 παλαιστίνιοι πέρασαν από τις ισραηλινές φυλακές. Η αποστολή της ΕΔΟΝ είδε από κοντά και το τοίχος της ντροπής. Την ίδια ώρα δυο εκατομμύρια παλαιστίνοι ζουν στη Λωρίδα της Γάζας σε συνθήκες ανοικτής φυλακής, στερούμενοι βασικών υπηρεσιών και αγαθών, ενώ 60.000 παλαιστίνοι δεν έχουν σπίτι.

Παρ’όλα αυτά η διεθνής κοινότητα δεν ενδιαφέρεται να συμβάλει καθοριστικά στην επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος με την τραγωδία στην Παλαιστίνη να συνεχίζεται μετρώντας νεκρούς, εκτοπισμένους, φυλακισμένους, άνεργους. Ανθρώπους που ζητούν το  δικαίωμα στη ζωή και που για κάποιους φαίνεται ότι αυτή δεν έχει καμία αξία. 

Το τείχος της ντροπής

Οπως μας εξήγησε ο Γ.Γ της ΕΔΟΝ Χάρης Καράμανος επικεφαλής της αποστολής (τα άλλα μέλη που βρέθηκαν στην Παλαιστίνη είναι οι

Κώστας Δίπλαρος, Παναγιώτης Παττίχης, Αγγέλικα Θεοφάνους και Νατάσια Αναστασίου) το τοίχος εκτείνεται σε μια απόσταση 728 χιλιομέτρων και είναι 8 μέτρα ύψος. Με τον τρόπο αυτό το Ισραήλ έχει καταφέρει να προσαρτήσει παλαιστινιακά εδάφη με τραγικές συνέπειες για τους Παλαιστινίους. 

Η κατασκευή του τείχους ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2002. Αποτελείται από μια σειρά από τσιμεντένια τμήματα ύψους 25 ποδιών και πάχους μισό μέτρο το καθένα και περιβάλλεται από τάφρους, ηλεκτρισμένους φράχτες και αγκαθωτό σύρμα καθώς και πύργους παρατηρήσεων, ηλεκτρονικούς αισθητήρες, βίντεο κάμερες και πύργους σκοπευτών. 

Το τείχος αποτελεί μια μορφή μαζικής τιμωρίας του παλαιστινιακού λαού, παραβιάζοντας κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα του για εργασία, ελεύθερη μετακίνηση στα παλαιστινιακά εδάφη και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. 

Με το τείχος αυτό δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι βρίσκονται στην ουσία εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε κλειστές στρατιωτικές ζώνες ενώ την ίδια ώρα δημεύονται οι περιουσίες τους και καταστρέφεται η καλλιεργήσιμη γη. 

Η αντιπροσωπεία της ΕΔΟΝ επισκέφθηκε το σπίτι ενός παλαιστινίου το οποίο βρίσκεται περικυκλωμένο από το τοίχος. Του άφησαν ένα διάδρομο, 8 μέτρων για να πηγαίνει στο σπίτι του. Οπως μας είπε ο Χ.Καράμανος είναι συγκεκριμένες οι ώρες που δικαιούται να μπαίνει και να βγαίνει, τις οποίες του υπέδειξαν οι ισραηλίτες.

Τους κλέβουν το νερό και τους μεταπωλούν

Την ίδια ώρα το Ισραήλ καταγγέλλεται και από Διεθνείς Οργανισμούς για μια «μαζική κλοπή των πόρων». Περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από μια τεχνητή λειψυδρία αφού τα υπόγεια νερά της Παλαιστίνης τα παίρνουν και τα ελέγχουν οι ισραηλινές αρχές και ιδιωτικές εταιρίες και στη συνέχεια τα μεταπωλούν στους παλαιστίνιους. 

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που αναφέρονται και σε άρθρο του Αϊγμαν Ραμπί, εκπρόσωπου του Δικτύου Περιβαλλοντικών Οργανώσεων ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι με βάση και της Συμφωνίας του Οσλο οι παλαιστίνιοι μπορούν να κάνουν την χρήση μόλις 118 εκατ. κυβικών μέτρων νερού ανά έτος από γεωτρήσεις, πηγάδια, πηγές και βροχοπτώσεις, ωστόσο το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τετραπλάσιες ποσότητες (483 εκ. κυβικά μέτρα) από τις ίδιες παλαιστινιακές πηγές. Ετσι μέσω συγκεκριμένης εταιρίες ύδρευσης το Ισραήλ ελέγχει το 80% των υδάτυνων πόρων των παλαιστινίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να πληρώσουν το νερό μέχρι και σε δεκαπλάσια τιμή σε σχέση με τους ισραηλινούς . Σε άλλες περιπτώσεις αναγκάζονται να πηγαίνουν σε διπλανές πόλεις για να αγοράσουν νερό σε υψηλότερες τιμές αν και ο κεντρικός σωλήνας υδροδότησης περνάει μέσα από τις δικές τους περιοχές για να καταλήξει τελικά σε κάποιο ισραηλινό οικισμό.

Την ίδια ώρα οι σοβαρές ελλείψεις σε νερό που αντιμετωπίζουν πολλές παλαιστινιακές κοινότητες επιδεινώνονται και από την δράση πολλών ισραηλινών εποίκων που κατάσχουν με τη βία πηγές.

Ενώ δεν είναι άγνωστο για τους Παλαιστίνιους σημειώνει ο Χάρης Καράμανος να ξυπνούν ένα πρωί και να διαπιστώνουν ότι ελαιόδεντρα τους τα οποία καλλιεργούσαν για να μπορούν να ζήσουν έχουν καταστραφεί από τους έποικους. 

Οσον αφορά των αριθμό των εποίκων αυτός αυξάνεται συνεχώς αφού στόχος είναι η αλλοίωση των Παλαιστινιακών εδαφών. 

Ελένη Κωνσταντίνου