Ζώσα-βιωματική δημοσιογραφία

Του Γιώργου Φράγκου*

Ένα από τα πολλά πανεπιστήμια της ζώσας-βιωματικής και όχι της θεωρητικής δημοσιογραφίας, είναι και αυτό του αστυνομικού ρεπορτάζ. Ο Πάνος Σόμπολος -παλιά καραβάνα της δημοσιογραφίας και πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ- χωρίς καμιά δόση υπερβολής, είναι σήμερα ο πρύτανης του αστυνομικού ρεπορτάζ στη σύγχρονη Ελλάδα. Αυτό μαρτυρούν όχι μόνο οι δεκαετίες που αφιέρωσε στο συγκεκριμένο δημοσιογραφικό είδος, όχι μόνο οι πολυάριθμες διακρίσεις του, αλλά και τα τέσσερα βιβλία που αφήνει ως παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές των δημοσιογράφων και βεβαίως στις νεότερες αλλά και τις παλαιότερες γενιές των αναγνωστών.

Όλα τα βιβλία του Σόμπολου είναι βιωματικά. Εξού και ο υπότιτλος «όπως τα έζησα» για τα δύο προηγηθέντα βιβλία και «όπως τους έζησα» για το τρίτο βιβλίο που παρουσιάζουμε εδώ. Τα όσα εξιστορεί ο συγγραφέας, τα όσα περιγράφει και αφηγείται, δεν είναι προϊόν μαρτυριών τρίτων, αλλά προϊόν δικών του προσωπικών αυθεντικών μαρτυριών, εμπειριών και βιωμάτων, από τις δικαστικές αίθουσες, από τα σωφρονιστικά ιδρύματα, από τους τόπους διάπραξης των εγκλημάτων. Ο Σόμπολος είχε φυσική παρουσία, ήταν παρών στα όσα αφηγείται και διεκτραγωδεί. Γιατί, επί της ουσίας, είναι με ανθρώπινες τραγωδίες που ασχολείται.

Ο συγγραφέας, αφού ενδιάτριψε στα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, αφού ενέκυψε με γλαφυρότητα, ευαισθησία και προσοχή στα τραγικά γεγονότα της τελευταίας τριακονταετίας, ρίχνει τώρα φως στους αστέρες του εγκληματικού πανθέου, όπως αποκαλεί μια πλειάδα από εμβληματικές, ενίοτε και ανατριχιαστικές, φιγούρες των ελληνικών αστυνομικών δελτίων.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα ψυχολογικά πορτρέτα 18 γνωστών εγκληματικών φυσιογνωμιών ανά το πανελλήνιο, αλλά και το πορτρέτο ενός ιερωμένου, συμπαραστάτη των φυλακισμένων, ποινικών εγκληματιών.

Στα πρόσωπα που παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου του Π. Σόμπολου ξεχωρίζουν: α) Ο Νίκος Κοεμτζής, που έσφαξε τρεις ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους επτά για μια παραγγελιά στην πίστα. β) Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, γνωστός και ως ο «δράκος της Δράμας». γ) Ο Βασίλης Λυμπέρης, ο τελευταίος κατάδικος που εκτελέστηκε στην Ελλάδα, αλλά και άλλοι. Η κάθε προσωπογραφία διά χειρός Σόμπολου εμπερικλείει ενδιαφέροντα και πολλές φορές συναρπαστικά στοιχεία. Πληροφορίες, αφηγήσεις και περιγραφές που κρατούν αμείωτο το αναγνωστικό ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.

«Βρισκόμουν πάντα στον τόπο όπου διαδραματίζονταν τα όποια γεγονότα και μετέδιδα αυτά που έβλεπα, αυτά που ζούσα και όλα όσα συνέβαιναν, πάντα διασταυρωμένα. Μιλούσα πάντοτε με τους δράστες, με τα θύματα ή με συγγενείς των θυμάτων και με αυτόπτες μάρτυρες…», διαβεβαιώνει ο Σόμπολος στον πρόλογο του νέου του βιβλίου. Ας τα δουν αυτά οι νεότερες γενιές των δημοσιογράφων, οι γενιές της εκ του μακρόθεν δημοσιογραφικής καταγραφής από το διαδίκτυο, από το τηλέφωνο, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ούτω καθεξής. Δεν υπάρχει υποκατάστατο της επί τόπου παρουσίας. Εκεί όπου τα γεγονότα συμβαίνουν, εκεί όπου λαμβάνουν χώρα. Αυτό διδάσκει ο Σόμπολος τόσο με το δικό του ζωντανό παράδειγμα όσο και με τα βιβλία του.

Ο Σόμπολος όμως δεν καταπιάνεται μόνο με φονιάδες, κλέφτες, ληστές και βιαστές, μόνο με αρνητικές προσωπικότητες, καταπιάνεται και με θετικές προσωπικότητες που έχουν όμως σχέση με τον κόσμο του εγκλήματος. Στο τέλος του βιβλίου γίνεται αναφορά σε έναν ιερωμένο ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί ως ο συμπαραστάτης των φυλακισμένων. Είναι ο αρχιμανδρίτης πατέρας Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ο οποίος έχει επισκεφθεί πάνω από εκατό φυλακές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι έχει βοηθήσει χιλιάδες φυλακισμένους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Σόμπολος επέλεξε να φωτίσει και μια τέτοια διαφορετική προσωπικότητα, ως αντίβαρο στα όσα σκοτεινά, γκρίζα και επικίνδυνα πρόσωπα παρέλασαν σε όλες τις προηγούμενες σελίδες του βιβλίου του. Το κακό, όσο κακό κι αν είναι, γεννοβολάει και το καλό. Αυτό μας διδάσκει ο Σόμπολος. Έστω κι αν αυτό το γεννοβόλημα είναι σπάνιο, πικρό, επώδυνο και συχνά με τίμημα πολύ βαρύ.

Το βιβλίο του Π.Σ. είναι μια κατάθεση ψυχής και συνάμα ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τους δημοσιογράφους των νεότερων γενιών. Είναι ένα μακρύ και συναρπαστικό ρεπορτάζ φτιαγμένο με μεράκι και αγνά υλικά, με την τέχνη των παλιών μαστόρων. Είναι ένα βιβλίο χειροποίητο. Και ως τέτοιο αξίζει την προσοχή ολονών.

* Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy