Άφραγκοι αλλά με πλεονάζουσα ρευστότητα

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Έπιασαν τόπο οι θυσίες των πολιτών, αφού σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα τα πιστωτικά ιδρύματα διαθέτουν πλέον «πλεονάζουσα ρευστότητα». Μάλιστα η πλεονάζουσα ρευστότητα είναι τόσο μεγάλη που χθες η Κεντρική Τράπεζα έσπευσε να ανακοινώσει την επιβολή επιπρόσθετων απαιτήσεων ρευστότητας από όλα τα πιστωτικά ιδρύματα.

Ο ευρωπαϊκός κανονισμός -ο οποίος τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2018- υποχρεώνει τις τράπεζες να διατηρούν δείκτη κάλυψης ρευστότητας πέραν του 100% (fully phased-in LCR). Ωστόσο οι κυπριακές τράπεζες φαίνεται ότι διαθέτουν πολύ υψηλότερο δείκτη. Σε βαθμό μάλιστα που η Κεντρική Τράπεζα έσπευσε χθες να ανακοινώσει ένα νέο μέτρο το οποίο, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «στοχεύει στη διαχείριση της σημαντικής πλεονάζουσας ρευστότητας που προέκυψε».

Διαβάζοντας την ανακοίνωση ένιωσα μία ανακούφιση. Δεν είναι λίγα τα βάσανα που πέρασε η κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια, στο όνομα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Έπιασαν τόπο οι θυσίες των πολιτών. Οι οποίοι όμως παραμένουν σε βαθιά κρίση!

Την ίδια ώρα που οι δείκτες δείχνουν ότι η οικονομία βρίσκεται σε ανάπτυξη και η Κεντρική Τράπεζα δηλώνει ότι τα πιστωτικά ιδρύματα διαθέτουν πλεονάζουσα ρευστότητα, τα στοιχεία από τη Στατιστική Υπηρεσία δείχνουν ότι οι μισθοί και τα ωφελήματα των εργαζομένων συνεχίζουν να μειώνονται. Επίσης το 44,2% των δανείων είναι μη εξυπηρετούμενα. Τουτέστιν σχεδόν ένας στους δύο πολίτες δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Ακόμη το μέσο ετήσιο ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών κατρακύλησε στις 16,9 χιλ. ευρώ, σε σύγκριση με 20,2 χιλ. ευρώ το 2012. Επιπρόσθετα το ποσοστό κινδύνου φτώχειας με βάση το χρηματικό όριο του 2008 έφτασε στο 32,9%, σε σύγκριση με 17,6% το 2012.

Βέβαια οι πολίτες διαθέτουν πλέον τράπεζες με πλεονάζουσα ρευστότητα. Είναι και αυτό μία παρηγοριά. Ποιος θα πληρώσει όμως τα δικά τους δάνεια; Ποιος θα αποκαταστήσει τα εισοδήματά τους;

Η απερχόμενη κυβέρνηση Αναστασιάδη προφανώς ούτε μπορεί, αλλά ούτε και θέλει να ασχοληθεί με τα προβλήματα της κοινωνίας. Άλλωστε αν ήθελαν να το πράξουν θα το είχαν πράξει ήδη, εδώ και πέντε χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία.

Ώρα λοιπόν για μια νέα κυβέρνηση η οποία θα έχει τη βούληση να ασχοληθεί και με τα προβλήματα της κοινωνίας.