Αϊ-Βασίληδες στο συνέδριο της Αλληλεγγύης

Του Δημήτρη Στρατή

Κυριακή και μέρα αργίας η χθεσινή. Οι δρόμοι των πόλεων σε όλη την Κύπρο ξεκίνησαν να ντύνονται στα γιορτινά.

Είναι αυτή η περίοδος που οι γονείς σε όλο τον κόσμο λένε στα μικρά παιδιά τους ένα “γλυκό” ψέμα: ότι υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Τους λένε ότι υπάρχει και μάλιστα φέρνει και τα δώρα κάτω απ’ το δέντρο.

Αυτή λοιπόν την περίοδο επέλεξε η Ελένη και το Κίνημα της Αλληλεγγύης να κάνουν παγκύπριο συνέδριο. Όπως ήταν φυσικό, λόγω και του κλίματος των ημερών, το συνέδριο είχε ως κύριο χαρακτηριστικό το μήνυμα ενάντια στην Ομοσπονδία ως μορφή λύσης του Κυπριακού.

Όπως ήταν επίσης φυσικό, στο συνέδριο καλέσανε και τον Νικόλα για να επαναλάβει το μανιφέστο της Παλαιολιθικής Στρατηγικής: “ψευδοδίλημμα η Ομοσπονδία”.

Όπως πάντοτε πράττει, μιμούμενος τον Αρχιεπίσκοπο, ο Νικόλας εξήγγειλε ότι οι Ελληνοκύπριοι “δεν πρόκειται να αποδεχθούν τη λύση” την οποία (δεν γνωρίζουμε το λόγο) πιστεύει ότι προωθεί ο κ. Αναστασιάδης.

Ευτυχώς βεβαίως για όλους εμάς που περιμένουμε ν’ ακούσουμε την αλήθεια πίσω από τις λέξεις, του υποψήφιου Προέδρου, υπάρχει και η Ελένη Θεοχάρους, η οποία μίλησε (όπως πάντα) πιο ανοικτά. Ξεκίνησε την ομιλία της με τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Συνέχισε λέγοντας στους συναγωνιστές της ότι δεν υπήρξαν ποτέ “ριψάσπιδες” (αλά Σφακιανάκης) και “υποταγμένοι”.

Ότι είναι “Έλληνες πατριώτες” (αλά Μιχαλολιάκος). Η Αλληλεγγύη, είπε, στηρίζει Νικόλα. Στηρίζει Νικόλα γιατί “η ΔΔΟ δεν είναι τίποτα άλλο από αναγνώριση της κατοχής”. Σύμφωνα με την Ε. Θεοχάρους 40 χρόνια διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς με βάση τη ΔΔΟ “μας έφεραν στο σημείο ο ίδιος ο Πρόεδρος να ομολογεί πως μετατρεπόμαστε σε τουρκικό προτεκτοράτο (!)”.

Μετά από 4.000 περίπου λέξεις, πολλά συνθήματα, ωραία λόγια και μπόλικο φούσκωμα μυαλών, η Ελένη όπως και ο Νικόλας δεν μας είπαν: Τι είδους κράτος θα έχουμε μετά τη λύση; Θέλουνε ομόσπονδο ή ενιαίο; Θέλουνε μήπως τα δύο κράτη για τα οποία μίλησε (με τόλμη) ο Αρχιεπίσκοπος; Όπως το είπαμε στην αρχή. Είναι περίοδος των μύθων. Είναι η περίοδος που μιλούν κάποιοι για πολιτικούς Αϊ-Βασίληδες.

Λένε δηλαδή στα παιδιά (ίσως έτσι θεωρούν τους ψηφοφόρους τους) ένα “γλυκό” ψέμα: Ότι θα έλθει η βιώσιμη και λειτουργική λύση εάν εγκαταλείψουμε τον στρατηγικό στόχο. Εάν πάμε στις συνομιλίες και πούμε: “Ξεχνάμε ό,τι λέγαμε για δεκαετίες. Ελάτε να συνομιλήσουμε από την αρχή για μια Κύπρο για πάντα ελληνική”.

Εάν κάποιοι όπως και πριν από το ’74 αγωνιστούν με πολιτικά μέσα, αυτή τη φορά για το ευκταίο, χωρίς διδάγματα από την ιστορία. Όλα τούτα θα λέγαμε και θα κάναμε. Και μάλιστα οι σύγχρονοι μυθοπλάστες φαίνονται να περιμένουν ότι θα μας πιστέψουν όλοι και θα μας ακολουθήσουν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι συνομιλητές μας σε Κύπρο και εξωτερικό, ίσως αποδέχονταν ευκολότερα ότι υπάρχουν Αϊ-Βασίληδες.