Ανησυχούμε για τις 65,6 εκ. προσφυγικές ψυχές

Της Γιώργιας Ερωτοκρίτου

Δραματικά είναι τα στοιχεία της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες που δόθηκαν στη δημοσιότητα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Προσφυγικό (20 Ιουνίου). Σύμφωνα με τα στοιχεία, στα τέλη του 2016, οι πρόσφυγες ανέρχονταν περίπου στα 65,6 εκατομμύρια – σχεδόν 300.000 περισσότεροι από την περσινή χρονιά.

Κατά μέσο όρο, 1 στους 113 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σήμερα εκτοπισμένος – ένας πληθυσμός που ξεπερνά αυτόν της 21ης πολυπληθέστερης χώρας στον κόσμο, του Ηνωμένου Βασιλείου.

Από τα 65,6 εκατομμύρια που έχουν αναγκαστεί να εκτοπιστούν παγκοσμίως, 10,3 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν μέσα στο 2016, από τους οποίους τα 2/3 τράπηκαν σε φυγή στο εσωτερικό της χώρας τους. Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος εκτοπίζεται κάθε τρία δευτερόλεπτα – σε μικρότερο διάστημα από αυτό που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς αυτή την πρόταση.

Επίσης, κάθε λεπτό του 2016, 20 άνθρωποι αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Συγκλονιστικό είναι επίσης το γεγονός ότι το 51% των προσφύγων που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους ήταν παιδιά, ενώ το 55% αυτών προέρχονται από την Συρία, το Αφγανιστάν και το νότιο Σουδάν.

Δυστυχώς, τα παιδιά που αποτελούν τους μισούς πρόσφυγες στον κόσμο, εξακολουθούν να φέρουν ένα δυσανάλογο βάρος των δεινών του ξεριζωμού, κυρίως λόγω της αυξημένης ευαλωτότητάς τους.

Είναι τραγικό το γεγονός ότι 75.000 αιτήματα ασύλου έχουν υποβληθεί από παιδιά που ταξίδευαν μόνα τους ή ήταν χωρισμένα από την οικογένειά τους. Ένα ταξίδι γεμάτο αβεβαιότητα, τρόμο και φόβο αλλά το κυριότερο με προορισμό… το άγνωστο.

Έχω την άποψη ότι είναι δύσκολο να σκεφτεί και να κατανοήσει κανείς το τι μπορεί να περνά από το αθώο μυαλό ενός παιδιού που βρίσκεται σε αυτή τη δεινή κατάσταση και αναγκάζεται από μικρή ηλικία να γευτεί την αρνητική πλευρά της ζωής.

Είναι σκληρό μόνο στη σκέψη, μικρά παιδιά να χάνουν την αθωότητά τους σε μια προσπάθεια επιβίωσης. Αυτές είναι όμως μερικές από τις συνέπειες που επιφέρει ο πόλεμος, η βία και οι διώξεις σε παγκόσμιο επίπεδο αναγκάζοντας περισσότερους ανθρώπους να εκτοπίζονται από τις εστίες τους.

Εξάλλου, ουκ ολίγες είναι οι εικόνες που βλέπουν συχνά πυκνά το φως της δημοσιότητας με ανθρώπους να προσπαθούν να βρουν μια αχτίδα φωτός για ένα καλύτερο μέλλον με αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.

Εγώ όμως κρατώ αυτό που είπε προ ημερών ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Filippo Grandi. Ότι αυτό που χρειάζεται σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε σύρραξη είναι αποφασιστικότητα και θάρρος, όχι φόβος.

Όπως είπε, οι πρόσφυγες, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και οι αιτούντες άσυλο όλου του κόσμου πρέπει να λαμβάνουν την κατάλληλη προστασία και βοήθεια για όσο διάστημα επιζητούνται λύσεις. Το καλύτερο, βέβαια, θα ήταν να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι εχθροπραξίες, αλλά κάτι τέτοιο φαίνεται ότι είναι όνειρο απατηλό.