Απώλειες ζωών και η ουσία χαμένη στο μπάχαλο

 Του Δημήτρη Χατζηιωσήφ

Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε πολλά, ακούμε πολλά, και βλέπουμε λίγα. Έχουν ακουστεί όλες οι απόψεις, όλες οι δικαιολογίες και όλες οι αιτιολογίες. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα είναι ένα μπάχαλο. Για ακόμη μία φορά μέσα από ακόμη ένα τραγικό γεγονός δεν καταφέραμε να δούμε την ουσία, τουναντίον έτρεξε το κάθε «στρατόπεδο» να κερδίσει τα δικά του ωφελήματα και να σκεπάσει τις δικές του ευθύνες.

Απ’ όπου και αν ξεκινήσεις να ξετυλίγεις το κουβάρι βρίσκεις μόνο κόμπους, προβλήματα και ελλείψεις, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη. Όπως και αν τοποθετηθείς επί των θεμάτων, σίγουρα κάτι θα αφήσεις πίσω. Είναι γεγονός πως ο τελευταίος ένας μήνας ήταν γεμάτος από τραγωδίες αλλά και αποκαλύψεις.

Αποκαλύψεις που έχουν να κάνουν όχι μόνο με θεσμούς και προσωπικές ευθύνες, αλλά αποκαλύψεις που μας απέδειξαν πως το κράτος ασθενεί ολοένα και περισσότερο. Το τελευταίο περιστατικό με τον άδικο χαμό του 10χρονου μαθητή Σταύρου Γιωργαλλή και την άμεση σύλληψη των δύο γιατρών που κατηγορούνται για πιθανή ιατρική αμέλεια έχει δημιουργήσει έντονες συζητήσεις αλλά και ανησυχίες εντός της κοινωνίας για άλλη μία φορά.

Τα όσα ανέφερε η μητέρα του παιδιού, αλλά και η παραδοχή του Υπουργού Υγείας για πιθανή ιατρική αμέλεια, αφήνουν εκτεθειμένους τους γιατρούς αλλά και την ίδια την κυβέρνηση, όπου με τις περικοπές και τα αυστηρά μέτρα λιτότητας έχει οδηγήσει στον πάτο τη δημόσια υγεία.

Οι γιατροί με τη σειρά τους κατήλθαν χθες σε δίωρη στάση εργασίας με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν το Υπουργείο Υγείας και όλους όσοι εμπλέκονται στο θέμα των δημόσιων νοσηλευτηρίων, ώστε να ληφθούν άμεσα μέτρα για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας υγείας.

Δεν θα κρίνω εγώ αν η χρονική στιγμή για την απεργία αυτή ήταν σωστή ή λάθος και δεν πιστεύω πως είναι αυτή ουσία του προβλήματος. Αυτή η απεργία είναι απλά η επιφάνεια μίας τραγικής καθημερινότητας στα δημόσια νοσηλευτήρια, τα οποία νοσούν πολύ βαριά τόσο από έλλειψη ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού όσο και σε εξοπλισμό.

Αυτά τα προβλήματα φυσικά και δεν δικαιολογούν την οποιαδήποτε ιατρική αμέλεια, αφού ο γιατρός έχει καθήκον να αναγνωρίζει το πρόβλημα και να ακολουθεί όλες αυτές τις διαδικασίες που απαιτούνται για την προστασία του ασθενούς.

Όσο για το αίτημα των γιατρών για αποποινικοποίηση της ιατρικής πράξης, μόνο αχρείαστο και αδικαιολόγητο μπορώ να το χαρακτηρίσω, αφού πρέπει και αυτοί να είναι υπόλογοι των πράξεών τους εκεί και όπου υπάρχουν ποινικές ευθύνες, όπως και ο κάθε πολίτης.