Ας δώσουμε στις μητέρες αυτό που αξίζουν

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

Μία στις πέντε καταγγελίες που υποβλήθηκαν προς την Αρχή Ισότητας του Γραφείου της Επιτρόπου Διοικήσεως αφορούσε εργασιακές διακρίσεις εξαιτίας της απόφασης γυναικών να φέρουν στον κόσμο μια νέα ζωή.

Ενας αριθμός που μπορεί να φαντάζει μεγάλος, όμως ίσως να είναι και αρκετά μικρός, γνωρίζοντας το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Σε πραγματικούς αριθμούς οι καταγγελίες έφτασαν τις 130. Από αυτές, οι καταγγελίες για απολύσεις λόγω κύησης έφτασαν τις 25.

Αριθμός ο οποίος από μόνος του στέλνει τα δικά του μηνύματα, για την ανάγκη ευαισθητοποίησης υπέρ των γυναικών που θέτουν ίσως τον μεγαλύτερο στόχο της ζωής τους: Να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.

Δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε το τι φταίει και οι καταγγελίες που λαμβάνει το γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως δεν είναι περισσότερες.

Είναι όμως ώρα για δουλειά, δράσεις, επικοινωνία, διάλογο, ενημέρωση. Και ορθά το γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως επισημαίνει ότι αυτές οι δράσεις και αυτή η επικοινωνία με τις μέλλουσες μητέρες, θα πρέπει να είναι διαρκής έτσι ώστε να είναι επαρκώς ενημερωμένες για τα δικαιώματά τους στο χώρο εργασίας.

Την ίδια ώρα κάποιος θα πρέπει να συμμορφώσει και τους εργοδότες που δεν συμμορφώνονται. Χρειάζονται αυστηρά μέτρα. Κάπου εδώ η ευθύνη πέφτει στους ώμους του αρμόδιου υπουργείου, το οποίο καλείται να υψώσει δίχτυ προστασίας στη μητρότητα, επιβάλλοντας αυστηρές ποινές σε όσους παρανομούν. Αλλιώς δεν θα υπάρξει συμμόρφωση. Κάπου εδώ είναι και οι ευθύνες της νομοθετικής εξουσίας.

Οι πλείστες απολύσεις γίνονται, σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής εργασίας, σε “ανοργάνωτες κυρίως μικρές επιχειρήσεις”. Οι ίδιες οι εργαζόμενες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι με τη σωστή οργάνωση και την απαραίτητη συλλογικότητα μπορούν να αποτρέψουν παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους. Φτάνει να υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα.

Η έκθεση της Επιτρόπου κάνει άλλη μια νύξη. “Συμφιλίωση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής”. Αλλη μια ευθύνη πέφτει στους ώμους του αρμόδιου υπουργείου. Και στην προκειμένη περίπτωση κρατάει και το μαχαίρι και το κόκαλο. Η συμφιλίωση των δύο απαιτεί νέα νηπιαγωγεία και όχι κλείσιμο υφιστάμενων. Απαιτεί ενίσχυση των επιδομάτων. Ούτε κουτσούρεμα ούτε στοχοποίηση.

Απαιτεί φιλικό εργασιακό περιβάλλον, χωρίς διατάγματα κατά το δοκούν.

Η τοποθέτηση της Επιτρόπου Διοικήσεως ότι δεν βρίσκονται σε ισχύ ικανοποιητικά μέτρα, σχετικά με την ανάγκη συμφιλίωσης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, θα πρέπει να κτυπήσει καμπανάκι.

Η εργασιακή και κοινωνική απελευθέρωση των γυναικών θα έρθει μόνο μέσα από την ύπαρξη κρατικής προστασίας. Νομοθετικής, οικονομικής και θεσμικής. Ας δώσουμε στη μητρότητα τη βαρύτητα που της αξίζει.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy