Χαστούκια… στη δημοκρατία!

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΠΠΑΡΕΛΛΑ

Ο γνωστός Χρυσαυγίτης βουλευτής Κασιδιάρης επανήλθε με νέο… χαστούκι, αυτή τη φορά όχι εναντίον μιας γυναίκας, αλλά εναντίον ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ενα χαστούκι που δεν το έδωσε αυτοβούλως, αλλά με τη συνέργεια της ίδιας της δικαιοσύνης.

Αποφάσισε το δικαστήριο να απαλλάξει τον «κύριον» για τυπικούς λόγους και στη βάση νομικίστικων λεπτομερειών, από ένα αδίκημα, στο οποίο μάρτυρες ήταν εκατομμύρια Ελληνες ανά την υφήλιο και όχι μόνο. Αυτό που είδαμε όλοι δεν κατάφερε να το δει η Θεά Θέμιδα, αφού, κατά που λένε, είναι τυφλή.

Η ουσία όμως της υπόθεσης δεν είναι στην καταδίκη ή όχι του Κασιδιάρη. Αλλωστε η απόφαση ενός δικαστηρίου σε καμιά περίπτωση μπορεί να επιβληθεί και στη λαϊκή συνείδηση. Εχουμε πλείστες τόσες περιπτώσεις, όπου δικαστικές αποφάσεις συγκρούονται ολοκληρωτικά με το περί δικαίου αίσθημα του λαού.

Κι εμείς εδώ στην Κύπρο ζήσαμε παρόμοιες και χειρότερες περιπτώσεις, όπου όχι μόνο ένα χαστούκι, αλλά ολόκληρο θανατηφόρο κτύπημα σε βάρος ενός λαού, έτυχε «απαλλαγής» από τη δικαιοσύνη.

Οι ένοχοι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά ευνοήθηκαν ή και επιβραβεύθηκαν από το νομικό και πολιτικό σύστημα. Καμιά νομικίστικη απαλλαγή, ωστόσο, δεν μπορεί να απαλλάξει τους ενόχους στη λαϊκή συνείδηση.

Τα νομικίστικα τερτίπια ήταν αυτά που κατέγραψαν στην ιστορία αυτού του τόπου άλλη μια πρόσφατη σκευωρία, σε βάρος του περί δικαίου αισθήματος του λαού μας.

Η δικαστική εξουσία του τόπου μας αποφάσισε και μεθόδευσε την «απαλλαγή» τού κυρίως ενόχου για ένα έγκλημα σε βάρος του Δημοσίου, για να κατασκευάσει επιλεκτικές καταδίκες με πολιτικό… άρωμα!

Η δημοκρατία και ισονομία ποτέ δεν μπορεί να εξισωθεί με την απονομή της εντεταλμένης δικαιοσύνης! Ούτε η εντεταλμένη δικαιοσύνη της Ελλάδας κατάφερε να προστατεύσει τη δημοκρατία και την ισονομία με το χαστούκι του Κασιδιάρη κατά της Λιάνας, ούτε και η εντεταλμένη δικαιοσύνη της Κύπρου κατάφερε να πείσει τον κυπριακό λαό για την αγνότητα των μεθοδεύσεων και αποφάσεών της στην υπόθεση Λίλλη.

Το χαστούκι και στις δύο περιπτώσεις επιστράφηκε ως μπούμερανγκ στο μάγουλο του πολιτικού συστήματος. Επέστρεψε με πολλαπλάσια δύναμη σ’ αυτούς που εκμεταλλευόμενοι το γράμμα του νόμου, καταπατούν και τσαλαπατούν το πνεύμα της δικαιοσύνης.

Το χαστούκι του Κασιδιάρη θα μείνει στην ιστορία της πατρίδας της δημοκρατίας ως ένα στίγμα ντροπής και αίσχους! Το χαστούκι του Ρίκκου Ερωτοκρίτου θα θυμίζει σε μας και στους μετέπειτα Κυπρίους ότι η δικαιοσύνη μπορεί να ερμηνεύεται και ως ένα κοστούμι, το οποίο μπορεί ο εκάστοτε θεματοφύλακάς της να το ράβει στα δικά του μέτρα.

Και όλοι μαζί θα μαθαίνουν πλέον από την ιστορία ότι το ένδοξο ελληνικό και κυπριακό δημοκρατικό πολίτευμα είναι τόσο δημοκρατικό, που ο καθένας μπορεί να ρίχνει τα χαστούκια του σε όποιον θέλει, όπως θέλει και όπως τον βολεύει!