Δεν έχουν φωνή, περιμένουν από εμάς…

Της

Μαρίνας Κουμάστα

 

Εν έτει 2018, ακόμη συζητάμε την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων που ζουν με τον ιό HIV. Ακόμη προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε το στίγμα και το ρατσισμό που βιώνουν αυτά τα άτομα, ακόμη πασχίζουμε να δώσουμε στους οροθετικούς μια θέση, ισότιμη με τους άλλους συνανθρώπους τους στην κοινωνία. Τις τελευταίες μέρες η κραυγή απόγνωσης των οροθετικών, που δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα φάρμακά τους, έφτασε στο Υπουργείο Υγείας. Οι πληροφορίες σε ό,τι αφορά το λόγο που συνέβη αυτό διίστανται. Κάποιοι λένε πως τα φάρμακα «κόλλησαν» στις αποθήκες και ένεκα των διαδικασιών δεν έφτασαν έγκαιρα στα φαρμακεία. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως η εταιρεία που κέρδισε το διαγωνισμό δεν τα έχει παραδώσει έγκαιρα. Καμία δικαιολογία. Για τον όποιον λόγο. Δεν νοείται ασθενής να μην μπορεί να έχει πρόσβαση στα φάρμακά του, την ώρα που τα έχει ανάγκη. Και δεν μπορούν οι όποιες διαδικασίες απ’ όποιον και και αν εφαρμόζονται να αποτελούν τροχοπέδη στην προσφορά των φαρμάκων στους ασθενείς. Το πρόβλημα, τουλάχιστον, όπως το Υπουργείο Υγείας διαβεβαιώνει έχει επιλυθεί. Και οι ασθενείς μπορούν απρόσκοπτα να προμηθεύονται τα φάρμακά τους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα των ατόμων που ζουν με HIV. Ένα επίδομα ζητούν, χρόνια τώρα. Για να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς. Γιατί η κοινωνία μας, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, δεν τους αποδέχεται. Πόσοι και πόσοι έχουν απολυθεί από την εργασία τους επειδή γνωστοποιήθηκε ότι είναι φορείς του ιού. Επικρατούν δυστυχώς αντιλήψεις λανθασμένες, ακόμη υπάρχει η αντίληψη ότι με μια χειραψία μπορεί κάποιος να «κολλήσει» τον ιό. Στερεότυπα και αντιλήψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, που δηλητηριάζουν την κοινωνία, που προκαλούν αδικαιολόγητα και αναίτια ψυχικά τραύματα στα άτομα που ζουν με τον ιό. Οι αποσπασματικές προσπάθειες όπως καμπάνιες ενημέρωσης και ομιλίες, δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς το πρόβλημα. Χρειάζεται μια οργανωμένη εκπαίδευση των νέων, των επαγγελματιών στο χώρο της υγείας των εκπαιδευτικών, των δημόσιων λειτουργών κτλ.

Οι προκλήσεις σε σχέση με τα δικαιώματα είναι πολλές, καθώς δεν υπάρχουν νόμοι που να προστατεύουν τα δικαιώματα των οροθετικών. Η προστασία τους απορρέει μόνο από τις παγκόσμιες αρχές περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών, τις διεθνείς συμβάσεις και διακηρύξεις. Οι καταγγελίες που γίνονται στους Συνδέσμους των ασθενών δεν βγαίνουν όλες στην επιφάνεια. Είναι όμως σοβαρές, είναι η τραγική πραγματικότητα της ζωής συνανθρώπων μας που δεν έχουν φωνή. Που περιμένουν από εμένα, εσένα να βγάλουμε τη δική τους φωνή για να καλυτερέψουν τα πράγματα, για να βελτιωθεί η ζωή τους. Η έγκριση από την κυβέρνηση ενός επιδόματος γι’ αυτά τα άτομα θεωρείται απαραίτητη. Την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να γίνει συνείδηση στον κόσμο ότι η HIV λοίμωξη έχει πολύ συγκεκριμένους τρόπους μετάδοσης και ότι κανείς δεν κινδυνεύει μέσω της καθημερινής κοινωνικής επαφής.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy