Επανένωση ή απελευθέρωση…

Του Κώστα Κωνσταντίνου

Επανένωση ή απελευθέρωση; Ποιος από τους δύο ορισμούς πλειοδοτεί σε πατριωτισμό; Ο καυγάς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περί του πλέον πατριωτικού ορισμού στο Κυπριακό καλά κρατεί με αφορμή την πρωτοβουλία #unite Cyprus. Δεν σκοπεύω να μιλήσω ως εκπρόσωπος Τύπου ή ως ”γραμμή υπεράσπισης” του ενός ή του άλλου ορισμού, ούτε να ρίξω λάδι στην αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών.

Θεωρώ όμως το ολιγότερο υποκριτική τη στάση κάποιων να μη βλέπουν το δάσος της λύσης, αλλά το δένδρο της ορολογίας, πίσω από την οποία δεν ”μολοούν το κόζι” των πραγματικών τους θέσεων.

Οι οποίες ταυτίζονται οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως με τις θέσεις του Παμπονηροτάτου Κύπρου Χρυσόστομου, ο οποίος εκστόμισε άλλη μια ακατανόητη θέση ότι στη Γενεύη ”δεν πρέπει να γίνει τίποτε”. Ακατανόητη η θέση διότι αποτελεί την πεμπτουσία των θέσεων όσων θέλουν το διαχωρισμό ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο.

Επί της ουσίας όμως το θέμα μου σήμερα δεν είναι ο Μακαριότατος Κύπρου Αθυρόστομος Β’. Δεν θέλω και δεν ”πρέπει να γίνει τίποτε” το οποίο να χαλάσει την καλή μου διάθεση παρά το ότι είναι αρχές της βδομάδας… Το θέμα μας είναι άλλο. Το πρακτικό περιεχόμενο της ”επανένωσης” και της ”απελευθέρωσης”.

Επί του πρακτέου, επανένωση και απελευθέρωση είναι έννοιες αλληλοσυμπληρούμενες, οι οποίες δεν αναιρούν η μία την ισχύ της άλλης. Με την ολίγον νομικίστικη εισαγωγή πάμε λίγο στην πράξη επί του εδάφους. Πέστε για χάρη της συζήτησης ότι αύριο η Κύπρος απελευθερώνεται.

Τι είναι αυτό που απομένει επί του εδάφους; Μήπως κάτι για το οποίο ο Μακαριότατος θα κάνει δυο τρεις μετάνοιες και που θα επιστρέψει στην προτεραία του 1974 κατάσταση; Ασφαλώς, όχι. Επί του εδάφους τι θα δει κάποιος διά γυμνού οφθαλμού; Δρόμους κομμένους στη μέση, σχολεία κατεστραμμένα, έλλειψη υποδομών με προβλήματα ηλεκτροδότησης, σπίτια γκρεμισμένα χωρίς νερό, ηλεκτρισμό και τηλέφωνο.

Υπάρχουν ακόμη τα πιο μεγάλα και κεφαλαιώδη. Εποπτεία τραπεζών, εποπτεία νοσοκομείων, περιουσίες, απονομή δικαιοσύνης, φόροι, εμπόριο, ανώτατη εκπαίδευση, ποιότητα παρεχόμενων πιστοποιητικών μόρφωσης κλπ. Όλα αυτά θα μπορούσα να τα συνοψίσω σε τρεις απλές λεξούλες.

Έδαφος, θεσμοί, Οικονομία. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ο καθένας, επί του εδάφους, η λύση του προβλήματος εξυπακούεται την επανένωση του εδάφους, των θεσμών και της Οικονομίας. Αυτή είναι η λυδία λίθος της λειτουργικότητας του νέου κράτους. Να ξανακτίσουμε τους δρόμους που χάσαμε, να οικοδομήσουμε μαζί σε όλους τους τομείς.

Να δημιουργήσουμε ενιαίες υποδομές και θεσμούς που να επανενώνουν τους ανθρώπους και την κοινωνία. Θεσμούς που θα ενισχύουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο κοινοτήτων χωρίς να αφήνουν περιθώρια απόκλισης ή λογικής ανταγωνισμού. Δεν χρειαζόμαστε τα διχαστικά στοιχεία του παρελθόντος.