Επιμένουν στην ελπίδα

Της Μαρίας Φράγκου

Κάθε απόγευμα μαζεύονται στο τέρμα της οδού Λήδρας εκατό – εκατό πενήντα άτομα. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Πολλοί εξ αυτών, οι ίδιοι. Αλλά πάντα εκεί. Ανταμώνουν καθημερινά στο ίδιο ραντεβού. Με τα πίκετ τους και τα συνθήματα υπέρ της λύσης.

«Μία Κύπρος, όχι διαιρεμένη. Κύπρος ενωμένη. Μια πατρίδα ένας λαός. Λύση τώρα». Και καλούν Νίκο Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί να αποδείξουν πως είναι ηγέτες…

Δεν ξέρω πόσοι κοιτάζουν με κατανόηση ή έστω με συμπάθεια αυτούς τους ανθρώπους. Και πόσοι τους ονομάζουν γραφικούς ή αιθεροβάμονες.

Της δεύτερης κατηγορίας εκπροσώπους ως να τους βλέπω μπροστά μου. Να γελούν και να ειρωνεύονται, να χλευάζουν και να στολίζουν με ένα σωρό επίθετα αυτούς που επιμένουν στην ελπίδα.

Γιατί δεν πίστεψαν ποτέ πως η Κύπρος ανήκει σε Ε/κ και Τ/κ. Γιατί δεν συναναστράφηκαν ποτέ με συμπατριώτες μας της άλλης κοινότητας. Και δεν παραδέχονται πως το δίκαιο του αγώνα είναι η λύση και η επανένωση του τόπου. Κι αυτό συμβαίνει και στη μια και στην άλλη κοινότητα.

Ούτε και η κατανόηση ή η συμπάθεια είναι οι λέξεις που αρμόζουν αλλά αυτοί που νιώθουν έτσι ή εκφράζονται έτσι για αυτούς που δίνουν καθημερινά ραντεβού στην οδό Λήδρας ή αλλού, το κάνουν γιατί αποδέχονται και συμμερίζονται την ελπίδα τους. Γιατί πιστεύουν στο δίκαιο του αγώνα που οι άλλοι απορρίπτουν.

Αυτό που χρειάζονται οι 100 ή 150 σταθεροί θαμώνες της οδού Λήδρας είναι στήριξη και υποστήριξη. Και οι εκατό να γίνουν χίλιοι και χιλιάδες. Να έρθουν κι άλλοι πολλοί να τους απλώσουν το χέρι και μαζί να καλωσορίσουν την Κύπρο της ελπίδας. Την Κύπρο του μέλλοντος.

Την Κύπρο που αξίζει στα παιδιά της.

Οι… θαμώνες της Λήδρας και όλοι όσοι τους ακολουθούν, γιατί είναι πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί, έστω κι αν δεν βρίσκονται εκεί κάθε βράδυ, στήριξαν την προσπάθεια της λύσης από την πρώτη στιγμή.

Αυτοί έδωσαν φτερά στους δύο ηγέτες να προχωρήσουν, γι’ αυτό και σήμερα νομιμοποιούνται να τους κρίνουν. Και να τους επικρίνουν. Και να τους καλούν να επιδείξουν βούληση και θέληση για τη λύση.

Και να τους λένε πως ο δρόμος δεν έχει επιστροφή. Και πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Βασικοί πρωταγωνιστές της λύσης και της επανένωσης του τόπου μας είμαστε εμείς. Ε/κ και Τ/κ. Κανείς δεν θα μας φέρει τη λύση ουρανοκατέβατη και κανείς δεν θα μας επιβάλει την όποια λύση.

Εμείς θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις, εμείς θα φέρουμε τη λύση κι εμείς θα τη ζήσουμε τη λύση. Όσοι οραματίζονται τη λύση και την επανένωση και πιστεύουν στη λύση και στην επανένωση ασφαλώς και δεν αιθεροβατούν. Ασφαλώς και γνωρίζουν και αναγνωρίζουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα.

Αυτό, ωστόσο, δεν συγκρούεται ούτε και με την επιθυμία για λύση ούτε και με την προσπάθεια για να εξευρεθεί λύση.

Επιμένουμε στην ελπίδα, λοιπόν. Επιμένουμε στη συνεργασία και στη συναδέλφωση, επιμένουμε στο όραμα της κοινής πατρίδας.

Και οι 100-150 που μαζεύονται στο τέρμα της οδού Λήδρας μπορούν να γίνουν χιλιάδες και να αγκαλιάσουν όλη την Κύπρο.