Εξηγείται ψυχολογικά, κύριε καθηγητά;

Του Τάσου Περδίου

Λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, γνωστό μου πρόσωπο επισκέφθηκε τράπεζα για μη εξυπηρετούμενο δάνειο το οποίο βαίνει ολοταχώς προς εκποίηση πρώτης κατοικίας.

Με σκυμμένο κεφάλι και βουρκωμένα μάτια άκουσε τα δεδομένα από τον τραπεζικό υπάλληλο και στη συνέχεια προσπάθησε να εξηγήσει πόσος κόπος και πόση αγωνία επενδύθηκαν στο κτίσιμο εκείνου του σπιτιού. Μάταια.

Την ημέρα των εκλογών, το ίδιο πρόσωπο, όχι μόνο έμεινε πιστό στις πατροπαράδοτες δεξιές παραδόσεις, αλλά έκανε και τη δική του μικρή προεκλογική εκστρατεία, τουλάχιστον για καταψήφιση του Σταύρου Μαλά. Να θυμίσω.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αναπέμψει τους νόμους που είχε ψηφίσει η Βουλή και οι οποίοι προέβλεπαν μεταξύ άλλων προστασία της κύριας κατοικίας για δάνεια κάτω των 350 χιλιάδων ευρώ.

Το συγκεκριμένο δάνειο είναι κάτω των 350 χιλιάδων, άρα με τον συγκεκριμένο νόμο το σπίτι θα απολάμβανε προστασία. Αλλά ο νόμος ακυρώθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η περίπτωση αυτή, λόγω ίδιας γνώσης, καρφώθηκε στο μυαλό μου ακούγοντας τον καθηγητή Ψυχολογίας Παναγιώτη Σταυρινίδη στον «Άστρα» την περασμένη Τετάρτη να προσπαθεί να εξηγήσει φαινόμενα που εμφανίστηκαν σε αυτές τις προεδρικές εκλογές. Χρειάζομαι μια απάντηση από τον διακεκριμένο καθηγητή: Αναντίλεκτο συμπέρασμα αυτών των εκλογών είναι ότι τα αντανακλαστικά αντίδρασης της κοινωνίας μετά από όσα εξωφρενικά έγιναν την πρώτη πενταετία Αναστασιάδη, έχουν τουλάχιστον μειωθεί.

Η πανηγυρική επανεκλογή του Προέδρου έδειξε ότι το συλλογικό καλώς νοούμενο συμφέρον ήταν χαμηλά στις προτεραιότητες του κυπριακού λαού. Εκείνο που προκαλεί τρομερή εντύπωση όμως είναι ότι πολλοί δεν θέλουν ή αδυνατούν να υπερασπιστούν το ατομικό καλώς νοούμενο συμφέρον τους.

Αυτή είναι η απορία μου προς τον καθηγητή: Μπορεί να εξηγηθεί με ψυχολογικούς όρους η απόφαση ενός ανθρώπου που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του από την πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη, να επιβραβεύει με μανία και φανατισμό αυτή την πολιτική; Το κοινωνικό υπόβαθρο είναι γνωστό.

Το αποτέλεσμα της πορείας της κοινωνίας καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, θεμελιωμένο σε μια κοινωνία με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ήταν η διαμόρφωση μιας μερίδας αυτού του λαού η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως θεματοφύλακας, της ελληνικότητας και της εθνικής ταυτότητας με φανατισμό, ο οποίος κατέληξε να προκαλεί την υπέρτατη τραγωδία στον τόπο μας.

Πρόκειται για ένα φυλετισμό (tribalism), ο οποίος δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να χειραφετηθούν και να τοποθετηθούν πολιτικά με ταξικούς όρους. Με λίγα λόγια, πολλοί προτιμούν να τρώνε πέτρες φτάνει να νιώθουν εθνικά υπερήφανοι. Αυτή η πολιτική συμπεριφορά αποτυπώθηκε περίτρανα στην κάλπη.

Από δανειολήπτες που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, από εργαζομένους που έχασαν τους μισθούς τους, από συνταξιούχους που έχασαν τις συντάξεις τους. Διάολε, οι κουρεμένοι καταθέτες και οι κάτοχοι αξιογράφων στοιχήθηκαν περήφανα δίπλα στον Νίκο Αναστασιάδη.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy