Για τον προεδρικό θώκο ρε γ…

Της  Νίκης Κουλέρμου

 

Πρόγευμα, γεύμα, δείπνο, απόδειπνο… Μυστικό ή φανερό. Έχουν σημασία μόνο αν οδηγούν στο ζητούμενο: Στην ευόδωση της προσπάθειας για λύση και επανένωση, για απαλλαγή της κατοχής, για ελευθερία και ανεξαρτησία, χωρίς τα βαρίδια των μητέρων πατρίδων και των κηδεμόνων, των εγγυητών και των παραμάνων…

Πλην όμως δεν μάς αφήνουν κάποιοι ούτε να αγιάσουμε ούτε και να αγοράσουμε την ελπίδα που δημιουργεί μια κοινωνική συνάντηση, όπως το δείπνο Αναστασιάδη-Ακιντζί την ερχόμενη Κυριακή.

Ο λεγόμενος «πατριωτικός» χώρος θα σύρει το χορό της φουστανέλας δύο μέρες πριν το δείπνο για να εμπεδώσει ο άμοιρος κυπριακός λαός αυτό που ο κ. Νικόλας και εν δυνάμει υποψήφιος των «πατριωτών» πρόεδρος υποβάλλει:

Ότι η ερχόμενη Παρασκευή θα είναι μια μαύρη μέρα γιατί θα γίνει το δικό του κ. Ακιντζί… Και όλοι όσοι ψηφίσουν την πρόταση ΔΗΣΥ ως μια διέξοδο στο αδιέξοδο και όχι κατ’ ανάγκη σωστή πολιτική ενέργεια, θα είναι, κατά τον κ. Παπαδόπουλο, «μειοδότες».

Αυτό, όμως, που «πέτυχε» το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, συρόμενοι πίσω από το «πατριωτικό» ΕΛΑΜ, μπορεί να καταλήξει απλά σε σκουπιδοτενεκέ, αν τελικά πετύχει η επανέναρξη των συνομιλιών και κυρίως αν αυτή οδηγήσει στο ζητούμενο, όπως περιγράφηκε πιο πάνω. Αυτό είναι ένα στοίχημα για τις δυνάμεις της λύσης.

Ενδιαφέρει όμως τον Νικόλα ή οποιονδήποτε Νικόλα που θέλει να διεκδικεί την ψήφο του λαού, για να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτή η προοπτική; Ασφαλώς και όχι. Τον όποιο Νικόλα που διεκδικεί την προεδρία της Δημοκρατίας, υπό τη παρούσα κατάσταση, ποσώς ενδιαφέρει η προοπτική αίσιας έκβασης των συνομιλιών. Γιατί; Διότι αποδείχθηκε πως όσοι ξεκίνησαν το χορό των προεδρικών εκλογών έχουν κύρια προτεραιότητά τους το διαμοιρασμό των λαφύρων της εξουσίας και όχι την επανένωση της πατρίδας. Αυτό ενώνει τις δυνάμεις τους και τίποτε πέραν αυτού. Και το αποδεικνύουν όλες αυτές οι ετερόκλητες δυνάμεις που συνασπίζονται γύρω από την προεδρική καρέκλα. Αυτή την καρέκλα διεκδικούν και δεν τους ενδιαφέρει η λύση. Είναι φανερό, αφού κάποιες των πολιτικών δυνάμεων δεν θέλουν επανέναρξη των συνομιλιών. Κάποιες ζητούσαν από τον Πρόεδρο να μην πάει σε συνομιλίες υπό την «απειλή» είτε του κ. Ακιντζί είτε της Τουρκίας… Κάποιες άλλες δυνάμεις από αυτό το συνονθύλευμα που αυτοχρίσθηκε «πατριωτικός» χώρος διαφωνούν ανοικτά με τη λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και κάποιες άλλες προτιμούν τη νομιμοποίηση της παρούσας κατάστασης ως της «δεύτερης καλύτερης λύσης»…

Με μια κοινή, ασαφή διακήρυξη, όπως έκαναν ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ το 2013, κατά τον Ν. Παπαδόπουλο, θα καταφέρουν να συγκαλύψουν τις «επουσιώδεις» διαφορές τους στο Κυπριακό, με την ελπίδα να παραπλανήσουν το εκλογικό σώμα και να υποκλέψουν την ψήφο του λαού. Για τούτο το σκοπό είναι έτοιμοι να αυτοπυρπολυθούν. Για τον προεδρικό θώκο ρε γ…!

Ολα τα άλλα φύκια τα πλασάρουν ως μεταξωτές κορδέλες και όποιος… τσιμπήσει. Κι αν δεν τσιμπήσει τώρα, επιφυλάσσουν και άλλα κόλπα. Η πλειοδοσία σε λαϊκισμό είναι ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα των όπου γης «πατριωτών». Ένας λαϊκισμός που εύκολα μπορεί να ονομαστεί «ρεαλισμός» ή και «καθήκον» για να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη, εφόσον οι οίκοι αξιολόγησης λένε ότι πάμε καλά…