Οι καλοί Αναστασιάδης και Κοτζιάς

Της Μαρίας Φράγκου

Ωραία. Τώρα που πλήθυναν οι υπερασπιστές των Νίκου Αναστασιάδη και Νίκου Κοτζιά θα αναστηθεί και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Θα φοβηθεί και ο Ερντογάν και σε ένδειξη καλής θέλησης θα δώσει πίσω όλα τα εδάφη για τα οποία η ρήση «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι» έμεινε στην Ιστορία…

Αν πρέπει να ανησυχούν Αναστασιάδης και Κοτζιάς γιατί τους εκθειάζει ο κάθε απορριπτικός και κάθε αρνητής της λύσης; Πρόβλημα δικό τους, ασφαλώς. Πρέπει, ωστόσο, οι επιτελείς και οι εξ απορρήτων τους να εντρυφήσουν στο θέμα, μάλλον…

Πού αποσκοπεί αυτή η αγάπη και αυτή η υπεράσπισή τους για τα διαδραματιζόμενα στο Crans-Montana, με αποτέλεσμα το Κυπριακό να έχει μπει στο ψυγείο; Έστω γι’ αυτό δεν πρέπει να διερωτηθούν;

Δεν πάει πολύς καιρός που τον Αναστασιάδη τον περνούσαν γενεές δεκατέσσερις, ακριβώς για τις θέσεις του στο Κυπριακό, πώς ξαφνικά τον αγάπησαν; Ή όλοι τούτοι πότε είπαν μια καλή κουβέντα για τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του;

Ή ο Κοτζιάς είναι άλλου παπά ευαγγέλιο;
Γιατί όλοι τούτοι δεν ψηφίζουν, ασφαλώς, Αναστασιάδη. Ούτε και Τσίπρα θα ψηφίσουν για να γίνει ξανά Πρωθυπουργός και να διορίσει άλλη μια φορά τον Κοτζιά στο ΥΠΕΞ για να διασώσει την τιμή της Κύπρου.

Εκθειάζουν, λοιπόν, Αναστασιάδη και Κοτζιά, γιατί βολεύονται με το πισωγύρισμα στο Κυπριακό. Ικανοποιούνται με το αδιέξοδο και για το γεγονός ότι τα «δώρα», τα «αντίδωρα», οι «υποχωρήσεις» και όλα όσα εννέα χρόνια τώρα διατυμπανίζουν, θα μείνουν μόνο στο χαρτί ή στη σφαίρα της φαντασίας.

Να, λοιπόν, γιατί τους αγάπησαν και υμνούν τις πολιτικές τους. Αλλά είπαμε… Γι’ αυτά ας ανησυχήσουν και ας προβληματιστούν οι ίδιοι που δέχονται τα κύματα της αγάπης…

Οι υμνητές, λοιπόν, δεν μένουν στα του Κοτζιά και Αναστασιάδη. Αλίμονο. Αν δεν ρίξουν όξος και χολή γι’ αυτούς που επιμένουν να υπερασπίζονται διαχρονικές συμφωνίες, γι’ αυτούς που δεν αλλάζουν πολιτικές ως να είναι ρούχα εποχής, γι’ αυτούς που δεν είναι τη μια έτσι και την άλλη γιουβέτσι, πώς θα επιβιώσουν πολιτικά;

Και πώς θα στοιχειοθετηθούν οι ύμνοι τους γι’ αυτούς που προηγουμένως είτε αδιαφορούσαν είτε πολεμούσαν; Ενώ αν μιλήσεις για «ψευτόμαγκες» στο Κυπριακό, ιδιαίτερα μετά και τις κολοτούμπες Αναστασιάδη, πετυχαίνει, πιστεύεις, ο στόχος σου.

Απομονώνεις τους υπερασπιστές της λύσης, ενισχύοντας τη θέση Αναστασιάδη για οπαδούς «της όποιας λύσης» και την ίδια ώρα ενισχύεις το απορριπτικό μέτωπο και δη τον υποψήφιό του, Νικόλα Παπαδόπουλο.

Και ρίχνεις κι ένα «λύση που σκαρφίστηκε ο Κίσινγκερ», για να ενοχοποιήσεις και τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία αλλά και το ΑΚΕΛ. Με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια, λοιπόν.
Και παρουσιάζεις και μια διάσταση ανάμεσα στον αριστερό Κοτζιά που είναι πατριώτης και δεν θέλει εγγυήσεις και στο αριστερό ΑΚΕΛ που δεν είναι πατριωτικό, γιατί θέλει εγγυήσεις… Και παίζει τον ψευτόμαγκα…

Χέρι χέρι, λοιπόν, οι πατριωτικές δυνάμεις που εκφράζουν η Ελένη Θεοχάρους, ο Σιζόπουλος και ηγείται ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα ρίξουν την «ισχνή τουρκική μειοψηφία του 18%» στη θάλασσα. Και θα ζήσουμε οι ψευτόμαγκες καλά και οι πατριώτες ακόμα καλύτερα… Αλλά, κατά τα άλλα, τη διχοτόμηση τη θέλουμε εμείς και όχι όλοι όσοι απεργάζονται τη λύση.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy