Ή με τον Αρχιεπίσκοπο ή με τη λύση

Του Σπύρου Σωτηρίου

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις συζητήσεις για το Κυπριακό είναι η διαχρονική έλλειψη ειλικρίνειας και η αντιφατικότητα μεταξύ δύο εκ διαμέτρου αντιθέτων απόψεων της δεξιάς.

Το Κυπριακό είναι ένα θέμα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και καθορίζει τα δυναμικά μεταξύ των κομμάτων σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις.

Δυστυχώς ο ΔΗΣΥ δεν κατάφερε ποτέ να προσηλωθεί στο στόχο της λύσης. Να θυμίσουμε από το πρόσφατο παρελθόν τις προεδρικές του ’93 και του ’98 με τη δαιμονοποίηση των ΜΟΕ, τα συνθήματα για το ενιαίο αμυντικό δόγμα και τους S-300.

Και όταν το 2003 ο Κληρίδης ζητούσε ακόμα 18 μήνες για να λύσει (ή να το κλείσει) το Κυπριακό, κανένας δεν τον πίστεψε.

Κανένας δεν είχε εμπιστοσύνη στον ηγέτη της δεξιάς μετά τις παλινωδίες δεκαετιών στο Κυπριακό. Ούτε ασφαλώς τον Αναστασιάδη τον πίστεψαν οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ το 2004 για την υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν.

Η ανειλικρίνεια, τα συνθήματα, τα πυροτεχνήματα, οι εξάρσεις εθνικοφροσύνης, βρίσκονται πάντα στην ημερήσια διάταξη. Από το 2011 μέχρι το 2013 ο νυν πρόεδρος και τότε υποψήφιος, Νίκος Αναστασιάδης, ήρε την εμπιστοσύνη του στον τέως Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια λόγω των «κακών» χειρισμών στο Κυπριακό.

Επρεπε, βλέπετε, να πάρει το χρίσμα από το ΔΗΚΟ (το κόμμα που ανακάλυψε τον όρο «δώρα» του Χριστόφια στον Ταλάτ, τα οποία σημειωτέον ότι αν τα είχαμε σήμερα θα ήταν δώρα για εμάς και την υπόθεση της επανένωσης) και βεβαίως από τον Αρχιεπίσκοπο.

Ο Πρόεδρος αργότερα, αφού υφάρπαξε την ψήφο τους, είπε απεταξάμην στο ΔΗΚΟ. Εχει όμως πρόβλημα να πει απεταξάμην και να στείλει εκεί που πραγματικά του αξίζει τον Αρχιεπίσκοπο.

Δεν κατάλαβε ακόμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τέως πρόεδρος του ΔΗΣΥ ότι η αντιφατική πολιτική του κόμματός του στο Κυπριακό αποτελεί τεράστιο πρόβλημα στην αποδοχή από τον κόσμο της επιδιωκόμενης λύσης στο Κυπριακό; Μέχρι πότε θα δίνεται ο λόγος στον Αρχιεπίσκοπο να μιλά ως σαν να είναι ο σοφότερος του νησιού, ο Γκάνταλφ στον Αρχοντα των Δακτυλιδιών, ο παπαστρούμφ, ο δάσκαλος του χωρκού; Μέχρι πότε θα πέφτει τόσο χαμηλά ο Πρόεδρος και να εξακολουθεί να ενημερώνει για τις συνομιλίες την Ιερά Σύνοδο, πριν μάλιστα να ενημερώσει το Εθνικό Συμβούλιο; Την ώρα μάλιστα που του λένε οι ρασοφόροι ότι συνομιλεί μεθυσμένος!

Τη στιγμή που βγαίνει ο άλλος, στολισμένος χρυσάφι και με εθνική ανάταση, να μας λέει ότι δεν πρέπει να μας φοβίζει η μη λύση του Κυπριακού! Τη στιγμή που ισχυρίζεται, έχοντας τη ψευδαίσθηση –αυτός και ο Κουλίας- πως είναι ο συνεχιστής της πολιτικής Μακαρίου, ότι «αν ζούσε ακόμη λίγους μήνες ο Μακάριος θα απέσυρε την ομοσπονδία».

Και δεν έφταναν αυτά, εκβιάζει και τον Πρόεδρο εφόσον δήλωσε ενώπιόν του: «Σε λίγο καιρό -να μην πω μήνες, μέρες- μπαίνετε στην προεκλογική περίοδο. Να λάβετε σοβαρώς την άποψη τη δική μου γιατί εκείνον που θα υποστηρίξω, εκείνος θα βγει».

Το πρόβλημα, για εσάς που θυμώνετε και εξοργίζεστε όταν τον ακούτε, δεν είναι ο Χρυσόστομος, αλλά αυτοί που δεν τον διαολοστέλνουν (πολιτικά) και συνεχίζουν τις παλινωδίες.