Η ποιότητα ενός προεκλογικού αγώνα

Της Μαρίας Φράγκου

 

Σε δύο εβδομάδες έχουμε προεδρικές εκλογές. Καλούμαστε διά της ψήφου μας να εκλέξουμε αυτόν που θα μας κυβερνήσει την επόμενη πενταετία.

Εδώ και μήνες ακούμε θέσεις υποψηφίων. Θέσεις ή αντιθέσεις, προτάσεις ή αρνήσεις, οι υποψήφιοι καταθέτουν πρόγραμμα για το οποίο κρίνονται προεκλογικά γιατί αποτελεί το συμβόλαιό τους με το λαό. Κι αυτή προεκλογική εκτίμηση θα μετατραπεί σε μετεκλογική κρίση γι’ αυτά που ως Πρόεδρος, πλέον, θα κάνει πράξη.

Ένας προεδρικός υποψήφιος, λοιπόν, κρίνεται από την ποιότητα του λόγου, των θέσεων, του προγράμματος. Κρίνεται από τη χειραψία που κάνει με τον θαμώνα στο καφενείο, από τη ματιά που θα ανταλλάξει με τον πολίτη στο χώρο εργασίας, στο χώρο ψυχαγωγίας, στο χώρο της προεκλογικής συγκέντρωσης.

Γι’ αυτή την ποιότητα της σχέσης υποψηφίου και πολιτών, γι’ αυτή την ποιότητα του προεκλογικού αγώνα, ας μιλήσουμε λοιπόν. Για την αλήθεια του υποψηφίου να μας κυβερνήσει, την αλήθεια των θέσεων και των λόγων του.

Στη μακρά ή σύντομη διαδρομή του προεκλογικού ένα έχουμε να πούμε. Για την ποιότητα του λόγου και του προγράμματος του Σταύρου Μαλά. Ο οποίος κατά γενική ομολογία έχει διανύσει την απόσταση με σοβαρότητα. Με νηφάλιες προσεγγίσεις, με τεκμηριωμένες θέσεις, με κοστολογημένες προτάσεις. Δεν έταξε, δεν δεσμεύτηκε, δεν υποσχέθηκε πράγματα για τα οποία θα χρειαστεί να θυσιαστεί ένα ολόκληρο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν και βάλε για να τα εφαρμόσει. Δεν χάιδεψε τα αυτιά ανθρώπων που πλήγηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την οικονομική κρίση και τις αποφάσεις κυβέρνησης και Βρυξελλών για κούρεμα… Δεν γαργάλισε τα αυτιά ευπαθών ομάδων του πληθυσμού ή επαγγελματικών ομάδων με ψεύτικες υποσχέσεις και «θα» τα οποία θα μείνουν ανεκπλήρωτα. Είπε όσα έπρεπε και πρέπει να πει. Σοβαρός, νηφάλιος και τεκμηριωμένος λόγος.

Εκεί που έκανε τη διαφορά ο Σταύρος Μαλάς ήταν στην προσέγγισή του με τις δυνάμεις της λύσης στη μια και στην άλλη πλευρά του νησιού μας, αλλά και στις σχέσεις του με τους Τ/κ συμπατριώτες μας.  Στο οδόφραγμα της Λήδρας δεν συνάντησε Ε/κ και Τ/κ ως ένας ξένος, αλλά ως ένας από αυτούς. Που γνοιάζεται και οραματίζεται την κοινή πατρίδα. Στους Ε/κ και Τ/κ νέους δεν μίλησε για την παιδεία της επανένωσης ως ένας τρίτος, αλλά ως ένας από αυτούς που νοιάζεται και έχει όραμα. Και στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, τα Φώτα, δεν πήγε για να δημαγωγήσει. Πήγε γιατί τη γη μας δεν την χαρίζουμε σε κανέναν…