Ήταν αγκάθι μα το ήθελαν…

Της Μαρίας Φράγκου

Τι κι αν το κείμενο γράφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια; Άλλαξε κάτι από τότε; Αν ναι, δυστυχώς προς το χειρότερο. Για το Συνεργατισμό ο λόγος, για τον οποίο γράφαμε, λοιπόν, τον Μάιο του 2014: «Αγκάθι στο μάτι του ιδιωτικού κεφαλαίου, ιδιαιτέρως του τραπεζιτικού, αποτελούσε το Συνεργατικό Κίνημα, από τον καιρό ακόμη της ανθοφορίας του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Αναντίλεκτα, τα ίδια και χειρότερα ισχύουν σήμερα στην εποχή των δυσθεώρητων προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος, όπου κυριολεκτικά δίνονται μάχες σώμα με σώμα για την προσέλκυση και το δελεασμό δυνητικών καταθετών, μετόχων, επενδυτών.

Μόνο που το ιδιωτικό τραπεζιτικό κεφάλαιο ουδέποτε πολέμησε το Συνεργατισμό στα ίσα, παρά μόνο με υποχθόνιες διαβολές και κτυπήματα κάτω από τη μέση. Πόσω μάλλον σήμερα που οι όροι του παιγνιδιού έχουν καταστεί ακόμη πιο σκληροί και πιο αδυσώπητοι…».

Εκείνο που ενοχλούσε τους πολέμιους του Συνεργατισμού και τότε και μετά, υπό το καθεστώς της μνημονιακής επιτήρησης αλλά και αργότερα, ήταν οι τεράστιες δυνητικές προοπτικές του να ανακτηθεί εκ νέου από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες του που είναι τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, τα οποία και τον γέννησαν. Και τον έκαναν αυτό που ήταν μέχρι την επέλαση της τροϊκανής λαίλαπας. Εκείνο που τους ενοχλούσε ήταν ότι ο Συνεργατισμός πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις να επανακτήσει πλήρως και με απόλυτη λειτουργική επάρκεια τον κοινωνικό του χαρακτήρα, το κοινωνικό του πρόσωπο και τη συλλογική του διαχείριση.

Ο Συνεργατισμός παρόλα τα δεινά που υπέστη λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά και τροϊκανού κουτσουρέματος, ουδέποτε απώλεσε την εμπιστοσύνη του ευρύτερου κοινού. Αυτό κι αν είναι αγκάθι στο μάτι του ιδιωτικού τραπεζιτικού κεφαλαίου, λέγαμε τότε και το επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Και το λέμε ξανά: Δεν αγιοποιούμε καταστάσεις. Και δεν αγιοποιούμε το Συνεργατισμό. Λάθη έγιναν, παραλείψεις σημειώθηκαν, ακόμη και ατασθαλίες, δυστυχώς, είχαμε.

Η φιλοσοφία του Συνεργατισμού, ωστόσο, δεν άλλαξε. Παρέμενε σωστή, παρά τα όποια λάθη, παραλείψεις ή ακόμη και ατασθαλίες. Δεν έχασε ποτέ από το χαρακτήρα του ο Συνεργατισμός. Η στήριξη των αδυνάτων, των ξυπόλητων, των αγροτών, όλων όσοι ήθελαν, αλλά πριν δεν μπορούσαν, να ξεφύγουν από τα δίκτυα της τοκογλυφίας, ήταν το όραμα εκείνων των ανθρώπων που αγωνίστηκαν -και πολλές φορές λοιδορήθηκαν- για να φτιάξουν το Συνεργατικό Κίνημα. Και σήμερα, όσο κι αν οι συνθήκες είναι διαφορετικές, αλλά το ίδιο δύσκολες, ο κόσμος έχει ανάγκη το Συνεργατισμό. Στήριγμα και αποκούμπι. Όσο κι αν αυτό ενοχλεί…

Πόσες φορές όλο τούτο το διάστημα, συνειδητά και στοχοπροσηλωμένα, δεν έτυχε συνειδητής διαβολής και υπόσκαψης το Συνεργατικό Κίνημα; Πόσες φορές, ψευδείς και συκοφαντικές ψιθυρολογίες στόχευαν το Συνεργατισμό αυτά τα χρόνια της μνημονιακής και μετα-μνημονιακής εποχής;

Τι έκανε αυτή η κυβέρνηση για να στηρίξει το Συνεργατισμό; Πού πάει εκείνη η δέσμευση για επιστροφή του στα μέλη του; Αλλά τι ξέρουν οι σημερινοί κυβερνώντες και οι πέριξ αυτών τι σημαίνει Συνεργατικό Κίνημα; Η στήριξη των αδυνάτων, των ξυπόλητων, των αγροτών, όλων όσοι ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν, να ξεφύγουν από τα δίκτυα της τοκογλυφίας, ήταν το όραμα εκείνων των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για να φτιάξουν το Συνεργατικό Κίνημα. Και τα κατάφεραν. Με αυτούς τους ανθρώπους οι σημερινοί κυβερνώντες ή οι πατεράδες τους τι σχέση είχαν; Εγκαταλείπονται, λοιπόν, οι όποιοι άλλοι σχεδιασμοί που θα έσωζαν το Συνεργατισμό και παραδίδεται στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ο καθείς εφ ω ετάχθη…

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy