Καμία σχέση με πέρυσι…

Της Μαρίας Φράγκου

Πέρσι τέτοιες μέρες γράφαμε πως το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν προσφέρεται για ομιλίες προπαγανδιστικού περιεχομένου προς εσωτερική κατανάλωση του όποιου εθνικού ακροατηρίου.

Και δεν το λέγαμε για να υπερασπιστούμε τον Νίκο Αναστασιάδη, που δεχόταν τα πυρά του απορριπτικού μετώπου, γιατί «δεν κατσάδιασε την Τουρκία», δεν την αποκάλεσε κατοχική δύναμη, που δεν έκανε καβγά στα Ηνωμένα Έθνη, για να αποκαλύψει το αδίστακτο πρόσωπο της κατοχής…

Αυτά τού τα έλεγαν οι επικριτές του πέρσι τέτοιες μέρες. Γιατί όλοι αυτοί ήθελαν έναν αντικατοχικό θούριο από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, που να μαστιγώνει την Τουρκία. Ένα άγονο, δριμύ και αδιέξοδο κατηγορώ, όπως ακριβώς κάνει ο ενδιάμεσος, λέμε τώρα, πατριωτικός χώρος στην Κύπρο.

Πέρσι ο κ. Αναστασιάδης ανέδειξε τις συγκλίσεις και κατέδειξε τις αποκλίσεις στη διαπραγματευτική διαδικασία. Και είπαμε, δέχθηκε τα πυρά όλων όσοι πολεμούν τη διαπραγματευτική διαδικασία, όλων όσοι πιστεύουν σε λύση που θα έχει νικητή τους Ε/κ και ηττημένους τους Τ/κ.

Φέτος, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μίλησε από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης ακριβώς σαν αυτούς… Άλλο αν δεν τους ικανοποίησε και πάλι. Γιατί για σκοπιμότητες το έκανε ο κ. Αναστασιάδης, για τις ίδιες σκοπιμότητες και η κριτική αυτών έναντί του με αφορμή την ομιλία.

Αυτά που λέγαμε πέρσι, τα λέμε και τώρα. Με τα αναθέματα δεν μπορείς να χαράξεις πολιτική. Με τα αναθέματα δεν πας μπροστά. Το πρωτεύον, κύριο και κυρίαρχο ζήτημα που δεσπόζει στην πολιτική, άλλα και την κοινωνικο-οικονομική ζωή του τόπου, εδώ και μισό αιώνα, είναι το Κυπριακό.

Όποτε παρουσιάζεται μια χαραμάδα φωτός στο Κυπριακό, όποτε καταβάλλεται μια νέα προσπάθεια για την επίλυσή του, που θα φέρει και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, επιβάλλεται σύνεση, σύμπνοια και ενότητα. Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυστυχώς, φέτος, ενώ μιλούσε στη Νέα Υόρκη, το βλέμμα του το είχε εδώ. Να διαλύσει εντυπώσεις, να χαϊδέψει αυτιά, να φανατίσει, να ικανοποιήσει αυτούς που άλλοτε άφηνε ανικανοποίητους, γιατί έχουμε εκλογές.

Δεν ήθελε, λέει, να εμπλακεί σε ένα παιγνίδι επίρριψης ευθυνών αλλά ενεπλάκη. Και μίλησε για εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αντί για άμεση επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που έμειναν το καλοκαίρι. Και αλήθεια, ποια ΜΟΕ θα εφαρμοστούν όταν οι Τεχνικές Επιτροπές έχουν εντολή να σταματήσουν το έργο τους;

Το δούλεμα πάει σύννεφο, Πρόεδρε…