Κάποιος να τον μαζέψει!

Της

Αργύρως Γ. Θωμά

Γιατί σιωπούν στις τυπικά καλυμμένες από το νόμο παράνομες πράξεις της Αρχιεπισκοπής κυβέρνηση αλλά και η πλειονότητα των ΜΜΕ; Γιατί για άλλη μια φορά κάνουν τα στραβά μάτια στις δημόσιες απειλές του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, απείλησε ότι θα πάρει ο ίδιος τρακτέρ και θα πάει να ξηλώσει όλα τα αρχαία που βρέθηκαν στην περιουσία της Εκκλησίας στη Γεροσκήπου;

Τρομάζει το ερώτημα που θέτουν οι αρχαιολόγοι για το αν η απόφαση δημιουργεί προηγούμενο και ποιος θα προστατεύσει τα αρχαία μνημεία, δεδομένου ότι τα 3/4 των κυπριακών αρχαιοτήτων βρίσκονται σε γη που αποτελεί ιδιοκτησία της Εκκλησίας.

Το θέμα λοιπόν είναι και πολιτικό και γι’ αυτό επιβάλλεται η εμπλοκή της Βουλής (να δω τον μάγκα βουλευτή που θα γράψει το θέμα προς συζήτηση, παρόλο που παραδέχομαι ότι χρειάζονται κότσια για να το πράξει κάποιος). Γιατί δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από το Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο κρύφτηκε πίσω από τη γνωμάτευση της Γενικής Εισαγγελίας για τις πρόνοιες του Συντάγματος και τα δικαιώματα της Εκκλησίας.

Ο δε τζάμπα μάγκας Υπουργός Μεταφορών Μάριος Δημητριάδης απείλησε τον «Άστρα» με αγωγές. Με το γνωστό ειρωνικό υφάκι, (το οποίο έχει όταν μιλά και κατ’ ιδίαν με τους δημοσιογράφους του σταθμού) δεν δίστασε να βγάλει το αντιαριστερό του μένος. Γιατί φοβάστε, υπουργέ μου, τον έλεγχο και όταν τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους;

Γιατί δεν θυμώνουμε ως κοινωνία; Γιατί επιτρέπουμε στον όποιο ρασοφόρο, επειδή δήθεν του επιτρέπει το Σύνταγμα, να διαλύει την ιστορία του τόπου για το εφήμερο παρόν μιας επένδυσης; Πότε θα αποφασίσουμε να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο; Το ζήτημα με τα δικαιώματα της Εκκλησίας, την εμπλοκή της, αλλά και την επιρροή της στις υποθέσεις που αφορούν το κράτος, πρέπει επιτέλους να το λύσουμε.

Βέβαια το ζήτημα με τις παρεμβολές του κράτους στα της Πολιτείας είναι γενικότερο (βλέπε Κυπριακό, παιδεία, εκκλησίες στα σχολεία, ίδρυση εκκλησιαστικών σχολείων κ.λπ.). Η Κύπρος είναι πλέον ένα πολυπολιτισμικό κράτος. Ο κάθε πολίτης της οφείλει να σέβεται τις θρησκευτικές ή μη πεποιθήσεις των συμπολιτών του και δεν πρέπει η όποια Εκκλησία να αφήνεται να ποδηγετεί και να διχάζει.

Τα υπερπρονόμια που διατηρεί η Εκκλησία από τον καιρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (επειδή συνεργάστηκε με τον κατακτητή ως γνήσιος φεουδάρχης που ήταν) δεν τα πείραξαν για τους δικούς τους λόγους οι Βρετανοί αποικιοκράτες στη συνέχεια, αλλά έμειναν ως κατάλοιπο και στο Σύνταγμα μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου.

Είναι σε αυτά προνόμια που πρέπει να μπει ένα τέλος και να διαχωριστεί επιτέλους το κράτος από την Εκκλησία, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη! Όσο δεν τολμούμε, είμαστε άξιοι των επιπτώσεων.

Υ.Γ. Και ναι, κάποιοι θα επιμένουμε να φωνάζουμε γι’ αυτό, μήπως και πραγματικά γίνουμε μια σύγχρονη κοινωνία!