Και μετά την Ολλανδία τι;

Της Μαρίας Φράγκου

Στην Ολλανδία το ακροδεξιό – εθνικιστικό – ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς δεν κατάφερε να πάρει την πρωτιά. Και πρώτο αναδείχθηκε το κεντροδεξιό κόμμα του Μαρκ Ρούτε, χάνοντας όμως εκλογικά ποσοστά και έδρες. Και σώθηκε γιατί στην προσπάθειά του να συγκρατήσει τα ποσοστά του δεν έλεγε και πολλά διαφορετικά από τους ακροδεξιούς. Και η σύγκρουση με τον Ερντογάν τόν βοήθησε τα μέγιστα, όπως βεβαίως βοηθά και τον Τούρκο Πρόεδρο, αφού φανατίζεται ο τουρκικός λαός και ο πατριωτισμός -όπως θέλει τον μετρά κανείς- ανεβαίνει κατακόρυφα.

Η δήλωση Ρούτε πως «μετά το Brexit και μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, η Ολλανδία είπε όχι στον κακής ποιότητας λαϊκισμό» μπορεί να ενθουσίασε τις Βρυξέλλες που ανέμεναν με ανυπομονησία το αποτέλεσμα για να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν σκοπέλους από την πολιτική τους και προβλήματα από τα τετράδιά τους, επί της ουσίας, όμως, δεν λέει κάτι. Το αποτέλεσμα άρεσε, ασφαλώς, στη Μέρκελ που έχει εκλογές μπροστά της, άρεσε και στο Παρίσι που βλέπει μια Μαρίν Λε Πεν ολοένα να ανεβαίνει… Γενικώς ικανοποίησε, γιατί ένα ακροδεξιό, λαϊκιστικό, εθνικιστικό, αντι-ισλαμικό, αντιπροσφυγικό, αντιμεταναστευτικό κόμμα δεν πέτυχε να στρογγυλοκαθίσει στην καρέκλα της εξουσίας. Οι Ολλανδοί διάλεξαν μια υπεύθυνη ηγεσία και την ευρωπαϊκή συνεργασία ενάντια στο λαϊκισμό, είπαν με ανακούφιση κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Ως εδώ καλά. Το ζητούμενο είναι τι γίνεται παρακάτω. Μήπως ο αποκλεισμός των λαϊκιστών από την εξουσία στην Ολλανδία σώζει την Ευρώπη; Αλλάζει κάτι στις ευρωπαϊκές πολιτικές – σε επίπεδο κέντρου ή εθνικών κυβερνήσεων;

Μετά τα καλά νέα στην Ολλανδία, θα αλλάξει στάση έναντι του προσφυγικού η Ουγγαρία, ας πούμε; Και θα σταματήσει να κτίζει τείχη και θα σταματήσει να αποδιώχνει τους πρόσφυγες ο ακροδεξιός Πρωθυπουργός της; Θα αλλάξει στάση η Σλοβακία ή η Πολωνία; Ή αυτή η Αυστρία;

Ανάσανε η Ευρώπη, λένε οι ειδήσεις. Ανακουφίστηκαν τα κεντρώα κόμματα στην Ευρώπη, μεταδίδει ένα ειδησεογραφικό πρακτορείο. Η ηγέτης της Πράσινης Αριστεράς -το κόμμα της οποίας τετραπλασίασε τις έδρες του- μίλησε για «γόνιμο έδαφος στην Ολλανδία, για αλλαγή και ελπίδα»… Είναι έτσι τα πράγματα, όντως; Ο χρόνος θα δείξει, αν όντως έτσι είναι τα πράγματα στην Ολλανδία.

Με την υπόλοιπη Ευρώπη τι θα γίνει, είναι το ερώτημα. Ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ο λαϊκισμός είναι προβλήματα που μεγεθύνονται. Και δεν συρρικνώνονται. Τι κάνει η Ευρώπη για να τα αντιμετωπίσει; Πώς συμπεριφέρεται η Ευρώπη για να ανακόψει και να αναχαιτίσει τα φαινόμενα του λαϊκισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού; Πώς βοηθά η Ευρώπη τις χώρες και τους λαούς που εξαθλιώθηκαν από τα μνημόνια και εξευτελίστηκαν από τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων; Που γονάτισαν και συνεχίζουν να ποδοπατούν πότε με τις αποφάσεις τους και πότε με τις αρνήσεις τους να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια και το πρόβλημα.

Η Ολλανδία τα κατάφερε. Ας είναι. Τα προβλήματα όμως παραμένουν. Και οι αντιλαϊκές πολιτικές συνεχίζονται. Και η αδιαφορία για τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο, μεγαλώνει. Ο ρατσισμός εξαπλώνεται και η ξενοφοβία κερδίζει έδαφος. Αυτά τα βλέπει η Ευρώπη που σήμερα χαμογελά, γιατί ένας ακροδεξιός δεν τα κατάφερε να πάρει το τιμόνι της χώρας;