«Κούρεψαν» το σεβασμό στη γυναίκα

Της Μαρίνας Κουμάστα

«Τις προάλλες είχε πιει κρασί και όταν έφτασα στο σπίτι λίγο καθυστερημένα από τη δουλειά άρχισε να με βρίζει και να πετάει πράγματα μπροστά στα παιδιά. Τον είδα να αρπάζει ένα μαχαίρι από την κουζίνα και να με απειλεί, ότι αν αργήσω να γυρίσω από τη δουλειά ξανά, θα με σκοτώσει». Μια πραγματική μαρτυρία από μια γυναίκα-θύμα της ενδοοικογενειακής βίας. Μια ιστορία που διαδραματίζεται προφανώς πίσω από κλειστές πόρτες. Μια γυναίκα που κρατά το στόμα της ερμητικά κλειστό, που φοβάται…

Τραγικές φιγούρες τα παιδιά. Τα μεγαλύτερα θύματα τέτοιων αρρωστημένων καταστάσεων που δυστυχώς στις μέρες μας παίρνουν διαστάσεις «επιδημίας». «Κάθε φορά που ο σύζυγός μου θύμωνε μαζί μου, με εξανάγκαζε σε σεξουαλική συνεύρεση για να με τιμωρήσει. Ντρεπόμουν γι’ αυτό που μου συνέβαινε και ένιωθα ενοχές. Ωστόσο φοβόμουν μήπως κατηγορήσει εμένα για όσα έκανε και μου πάρει και τα παιδιά. Μια φορά τόλμησα να πάω στη μητέρα μου να της περιγράψω τον εφιάλτη που ζω και μου απάντησε πως πρέπει να σέβομαι τον άνδρα μου και να σκεφτώ τα παιδιά μου». Άλλη μια μαρτυρία. Σοκαριστική. Η μάνα που σιωπά. Κι η κόρη που δεν έχει στήριξη. Που δεν έχει ένα χέρι να την τραβήξει από τον λαβύρινθο της βίας, να την αγκαλιάσει και να της πει «φύγε» από καταστάσεις νοσηρές, από ανθρώπους που σε προσβάλλουν, σε πληγώνουν, σε εξευτελίζουν.

Σαν τις πιο πάνω ιστορίες, χιλιάδες. Και σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, είναι η ευκαιρία να επανατονίσουμε ότι η βία κατά των γυναικών είναι μια απαράδεκτη συμπεριφορά, που δυστυχώς συνεχίζεται. Είναι δίπλα μας, συμβαίνει στους πιο δικούς μας ανθρώπους, πιθανόν. Γι’ αυτό και το στόμα δεν πρέπει να κλείνει. Η φωνή δεν πρέπει να σιωπά. Χρειάζεται συλλογική δράση στην προσπάθεια που διεξάγεται διεθνώς γι’ αυτό το καταδικαστέο φαινόμενο, χρειάζεται η γυναίκα για τη γυναίκα να κάνει βήματα προς τα εμπρός. Να στείλει μηνύματα, να εντοπίσει τις ρίζες του κακού(γνωστές είναι άλλωστε) και να τις ξεριζώσει.

Πολιτεία και κοινωνία σε αγαστή συνεργασία έχουν ένα τεράστιο έργο να διαδραματίσουν. Και έφτασε η ώρα να το πράξουν. Με έργο ολοκληρωμένο, με μέτρα στοχευμένα, με συμβάσεις και νόμους που εφαρμόζονται στην ολότητά τους και δεν «κουτσουρεύονται» με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης. Επιβάλλεται, ναι, η δημιουργία ενός δικτύου «ασπίδα» για τη γυναίκα και το παιδί της. Την ίδια ώρα όμως χρειάζονται και μέτρα πρόληψης. Μέτρα τα οποία θα κτυπήσουν στερεότυπα και προκαταλήψεις και θα «γεννήσουν» μια κουλτούρα σύγχρονη που όχι μόνο δεν θα ανέχεται τη βία, αλλά και θα προάγει την ισότητα των φύλων, το σεβασμό στη γυναίκα.

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που προνοεί στην ολιστική αντιμετώπιση της βίας, και κατά γενική παραδοχή αποτελεί ίσως το πιο κύριο εργαλείο που υπάρχει σήμερα στα χέρια των αρμοδίων, επί της παρούσης εφαρμόζεται αποσπασματικά. Η κυβέρνηση «κούρεψε» βασικές πρόνοιες της Σύμβασης αυτής, στο όνομα της λιτότητας. «Κούρεψαν» έτσι το σεβασμό στη γυναίκα, το δικαίωμα στην προστασία των θυμάτων, τη διαμόρφωση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης στον τόπο μας για να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy