Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, όχι με ακρότητες…

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Παρακολουθούμε όλοι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αγωνία τα όσα διαδραματίζονται στο Κρανς-Μοντάνα της Ελβετίας. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι το τέλος της διαδικασίας εκεί στην Ελβετία, ούτε πότε θα έρθει αυτό το τέλος.

Η πολιτική εμπειρία λέει ότι κανένας δεν πρέπει να βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία, ούτε ακόμα και να κάνει προβλέψεις.

Η πολιτική εμπειρία λέει επίσης ότι λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν όποιος διαχρονικά αποδεικνύεται συνεπής και αξιόπιστος και κυρίως όταν συμβαδίζουν τα λόγια με τις πράξεις του.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη όσον αφορά το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας. Προβάλλει μεν τις διαχρονικές θέσεις και αξιώσεις της, όμως φαίνεται διατεθειμένη να συζητήσει τουλάχιστον την αλλαγή της συνθήκης του 1960. Δεν θα εκφέρουμε άποψη για τις θέσεις που καταθέτει η Τουρκία.

Δεν είναι της ώρας, αφού δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η τελική της θέση. Συνεπώς όλοι θα πρέπει να σημειώσουμε αυτή τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία και να αξιοποιήσουμε κάθε μοχλό πίεσης.

Αυτό θα πρέπει να το έχουμε όλοι υπόψιν μας αν θέλουμε να δρούμε ως σύνολο στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού και όχι ως μεμονωμένες καταστάσεις. Οι στιγμές δεν προσφέρονται για ανταγωνισμό ούτε για να έχουμε το βλέμμα στραμμένο στις προεδρικές εκλογές.

Αν θέλουμε να εξυπηρετήσουμε την υπόθεση της Κύπρου, θα πρέπει να καταθέτουμε σοβαρές προτάσεις και όχι προτάσεις ανέφικτες ή προτάσεις που εκπέμπουν αρνητισμό. Αυτό αφορά κυρίως τον τρόπο που κάποιοι πολιτικοί συμπεριφέρονται, αλλά αφορά και κάποιους ανταποκριτές από την Ελβετία, καθώς και παρουσιαστές και σχολιαστές (πολιτικούς και μη) σε επικαιρικές εκπομπές.

Είναι πολύ εύκολο από ένα στούντιο ή έχοντας ένα μικρόφωνο στο χέρι να κρίνουμε και να επικρίνουμε ή να παριστάνουμε και τους ανένδοτους αγωνιστές. Ή να ερμηνεύουμε τα πράγματα στη βάση των δικών μας απόψεων για το Κυπριακό ή ακόμα και να επιχειρούμε να δημιουργήσουμε ένα αρνητικό κλίμα στο εσωτερικό, βάζοντας τη δική μας σάλτσα στα όσα γίνονται εκεί στο Κρανς-Μοντάνα.

Όπως άτοπο είναι και το ότι ορισμένοι διοργανώνουν εκδηλώσεις ”πατριωτικού” χαρακτήρα, ως αντιπερισπασμό στις εκδηλώσεις που γίνονται υπέρ της λύσης. Βάλαμε τη λέξη ”πατριωτικού” σε εισαγωγικά, διότι οι διοργανωτές τέτοιων εκδηλώσεων θεωρούν πως μόνο οι ίδιοι είναι πατριώτες και όσοι διαφωνούν μαζί τους δεν είναι πατριώτες.

Μέγα λάθος φυσικά, που δείχνει όμως την υπεροψία ορισμένων, που θυμίζει άλλες εποχές. Οι στιγμές λοιπόν είναι δύσκολες και απαιτούν ψυχραιμία και νηφάλια αντιμετώπιση των πραγμάτων. Όχι ακρότητες.