Μετέωρο βήμα

Της Νίκης Κουλέρμου

Αν είναι να περιγράψει κάποιος με δυο λέξεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή την ώρα το Κυπριακό θα λέγαμε «μετέωρο βήμα». Μια κατάσταση όπου η επόμενη κίνηση θα είναι και καθοριστική για την έκβαση. Ή που θα καταλήξει στην καταβαράθρωση της διαδικασίας ή που θα είναι η αρχή μιας σταθερής πορείας προς τη λύση.

Εν πολλοίς αυτή η κίνηση αναμένεται από την Τουρκία, η οποία καλείται να δείξει πόσο έτοιμη είναι για λύση όπως διακηρύσσει και πόσο διατεθειμένη είναι να εγκαταλείψει αναχρονιστικές θέσεις και αντιλήψεις για το ρόλο της στην περιοχή και τις σχέσεις της με τους γείτονες και κύρια με τους Τουρκοκύπριους (και τους Ελληνοκύπριους).

Αν είναι δηλαδή διατεθειμένη να ελευθερώσει από τα δεσμά της κατοχής και της εξάρτησης τους Τουρκοκύπριους και να τους αναγνωρίσει το δικαίωμα να ζουν εν ειρήνη με τους Ελληνοκύπριους ως ισότιμοι πολίτες της επανενωμένης, ομοσπονδιακής Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν είναι σ’ αυτή την πλευρά τοποθετημένη τότε καλώς, υπάρχει ελπίδα για την έκβαση της διάσκεψης της Ελβετίας.

Αν όχι, τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ δύσκολα για τη συνέχεια, για όλους.

Μπορεί να συζητούμε για το κοινό έγγραφο και να διερωτόμαστε αν αυτό είναι ή όχι κοινό και αν θα πάμε στη διάσκεψη και θα συζητούμε για να γίνει κοινό, αλλά στην ουσία αυτό είναι μια ένδειξη προς τα πού θα κινηθούν τα πράγματα.

Από την ανακοίνωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ στη συνάντηση της Νέας Υόρκης της 4ης Ιουνίου, γινόταν φανερό ότι το κοινό έγγραφο δεν θα ήταν έγγραφο-πρόταση επί της ουσίας του θέματος της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Ήταν φανερό ότι θα ήταν ένα έγγραφο-οδηγός και θα στηριζόταν στο υλικό που προέκυψε στη Διάσκεψη της Γενεύης και της συνάντησης του Μοντ Πελεράν 3.

Η παραδοχή ωστόσο του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή ότι δεν έχει ακόμα «μαγειρευτεί» κατά την έκφρασή του η ιδέα για τη Συνθήκη Εφαρμογής της Λύσης αφήνει πάρα πολλά αναπάντητα ερωτηματικά ως προς το πώς θα αρχίσει και πού θα καταλήξει αυτή η συζήτηση επί του κοινού εγγράφου Έιντε και αν αυτό θα είναι η αρχή του τέλους ή κάτι άλλο.

Η ε/κ πλευρά δεν έχει άλλη επιλογή παρά να μαζέψει όλη τη σοφία και όλο τον πατριωτισμό της για να αξιοποιήσει τα θετικά του εγγράφου και στη βάση των διακηρυγμένων αρχών και των ομόφωνων θέσεων να προχωρήσει στην εποικοδομητική συνεισφορά στη διάσκεψη της Ελβετίας ώστε να γίνει πράξη αυτό που λένε και οι δύο πλευρές για εγκατάλειψη του αναχρονιστικού συστήματος του ’60 και η ασφάλεια της μιας κοινότητας να μη δημιουργεί ανησυχίες για την ασφάλεια της άλλης.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι τώρα είναι η ώρα της ευθύνης, ένα τεστ αντοχής μακριά από λαϊκισμό, εντυπωσιοθηρία και ψηφοθηρία. Θα δοκιμαστούν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι για την προεδρική καρέκλα πόσο πάνω από τις φιλοδοξίες τους θέτουν την υπόθεση της επανένωσης.

Θα δοκιμαστεί όμως και ο πατριωτισμός τους -αν στην κρίσιμη ώρα θα κάνουν παιχνίδια απευθυνόμενοι στον «κυπριακό ελληνισμό» και τις ψήφους του ή θα σκέφτονται και το άλλο μισό της πατρίδας, το οποίο μοιάζουν να έχουν κυριολεκτικά ξεχάσει ζητώντας μοιραία από το εκλογικό σώμα να τους ακολουθήσει!

Αν είναι ώρα για αλλαγή, αυτή είναι: Η ώρα της Κύπρου να πάει μπροστά, αλλά επανενωμένη! Όχι προς τη μονιμοποίηση της διαίρεσης και τη νομιμοποίηση της κατοχής και της τουρκοποίησης.